ماجرای بهداری مردمی استادیوم آزادی برای مداوای مجروحان شیمیایی

انتشارات مرز و بوم در صفحه اینستاگرامی خود روایت سید مسعود خاتمی مسئول بهداری کل سپاه در دوران دفاع مقدس از امداد و درمان مجروحان در پشت جبهه را روایت کرد که در ادامه می‌خوانید.

«بعد از عملیات والفجر ۸ و تصرف جزیره فاو، ما با تعداد زیادی از مصدومان شیمیایی مواجه شدیم که از خطوط مقدم جبهه تخلیه و به پشت جبهه منتقل شده بودند. زمانی که از جبهه به تهران آمده بودم، کادر درمانی منطقه عملیاتی جنوب می‌گفتند: «حجم مجروحان خیلی زیاد است. ما نمی‌توانیم آن‌ها را نگه داریم. فکری بکنید، امشب مجروحان را با ماشین یا قطار یا با هواپیما به تهران می‌فرستیم.» ما جایی نداشتیم و نمی‌دانستیم باید چه کار کنیم. اول آمدیم در مراکز سپاه جا‌هایی را به‌طور موقت درست کردیم و حتی غذاخوری‌های داخل ستاد مرکز را هم تخلیه کردیم. میز و صندلی‌ها را یک گوشه گذاشتیم و تخت‌ها را چیدیم. با این کار، تازه می‌توانستیم ۲٠٠ تا ۵۰۰ نفر را جا بدهیم. تا اینکه به پیشنهاد یکی از آقایان به سراغ استادیوم ۱۲ هزار نفری آزادی رفتیم.

مسئولان آنجا با همه وجود همکاری کردند و استادیوم آزادی را تحویل ما دادند. اوایل، ما واقعاً حالت انفعالی داشتیم و نمی‌دانستیم چه کار کنیم. یک‌دفعه می‌خواستند دو هزار مجروح شیمیایی را به استادیوم آزادی تهران بیاورند! دو هزار مجروح شیمیایی که وضعیت جسمانی و روانی بسیار ناخوشایندی داشتند. هر طور که بود، خیلی سریع در عرض ۲۴ ساعت استادیوم را آماده کردیم و دو هزار تا دو هزار و ۵۰۰ تخت در آنجا چیدیم. تقریبا یک هفته طول کشید تا اوضاع را سر و سامان دادیم.

استادیوم آزادی تا آخر جنگ در اختیار بهداری سپاه بود و مجروحان بسیاری در آنجا بستری شدند. کار مداوای مصدومین را هم پزشکان شهر‌های گوناگون یا پزشکانی که از جبهه آمده بودند، انجام می‌دادند. نکته جالب توجه این بود که همه امور آنجا به صورت مردمی اداره می‌شد و مردم همه کار‌های ضروری مجروحان، از نظافت گرفته تا تهیه غذا را داوطلبانه انجام می‌دادند. ما فقط از طریق رسانه‌ها اعلام کردیم که عده‌ای مجروح داریم که باید به دادشان برسیم. بعد از این اعلام عمومی، مردم به طور خودجوش همه این کار‌ها را انجام می‌دادند. جالب این بود که در مورد بعضی از این افراد متوجه شدیم از بچه‌های جبهه هستند که برای مرخصی به شهر آمده‌اند، ولی با دیدن وضعیت مجروحان احساس وظیفه کرده و خودشان را رسانده‌اند تا خدمت‌رسانی کنند.