دستنوشته یک رزمنده برای دوست شهیدش

شهید «سید محمدعلی موسوی شوشتری» در فراق دوست شهیدش «ابراهیم قاطعی» در سال ۶۲ دستنوشته‌ای را به یادگار گذاشته است که بخش‌هایی از این نامه در ادامه آمده است.

«بسمه تعالی

شهید نظر می‌کند به وجهه ا...

ببین محمد، شهید آنقدر بالا می‌رود که نزدیک خدا می‌رسد و خدا را می‌بیند. این آخرین حرف‌هایی بود که بین من و ابراهیم در شب عملیات بیت المقدس مرحله سوم رد و بدل شد و من در جواب گفتم که ابراهیم مرا شفاعت کن و ابراهیم مانند همیشه لبخند زد، آن لبخند همیشگی که هیچ وقت از روی لبهایش دور نمی‌شد و رفت و من ماندم با مسئولیت شهید شدن ابراهیم و حقی که ابراهیم بر گردن من داشت که تا الان هیچ به این وظیفه عمل نکرده ام و واقعا از مادر ابراهیم شرمنده هستم، و این را جدا می‌گویم مادر ابراهیم را درست مثل مادرم دوست دارم و از او خجالت می‌کشم که این همه به من لطف دارد، ولی من در عوض این قدر بی تفاوت هستم و این سستی هم از من است و می‌دانم که بخاطر این عمل خداوند مرا نمی‌بخشد و هم چنین از مادر محمود رجبی که واقعا وقت نمی‌کردم که به آن‌ها سر بزنم، چون مسیر دور بود که انشاءِا... خواهند بخشید هر چند که من خودم را نخواهم بخشید این عمل‌ها که از من سر می‌زند بخاطر این است که نفس مرا گرفته است؛ و چقدر ابراهیم در این باره حرف‌ها زده بود و ابراهیم واقعا مهذب بود چه اگر این نبود شهید نمی‌شد.»

گفتنی است؛ شهید ابراهیم قاطعی در سن ۱۸ سالگی در عملیات بیت‌المقدس به شهادت رسید.