تابوت شهدای گمنام؛ جوشن انقلاب اسلامی در برابر فریب دشمنان

حامد افروغ؛ دفاع مقدس بلندترین قله مفاخر ایران است که از بلندای آن می‌توان همه داشته‌های و افتخارات معنوی و فرهنگی ملت ایران را مشاهده کرد. هر آنچه از سیر و سلوک و منش ایرانی‌جماعت کخ دل و هوش مخاطبانش را برده در دفاع مقدس تبلور یافت تا الگوی تمام‌عیاری برای کسانی‌ باشد که می‌خواهند تلاقی دنیا و آخرت را با هم ببینند.

یکی از معجزات دوران طلایی دفاع مقدس، شهدای مفقودالاثر آن هستند؛ شهدایی که پیکرشان اغلب به صورت گمنام بعد از سال‌ها پیدا شد و با هر بار حضورشان، گویی همه چیز به نقطه صفر بازگشته، تا شاید رهین فرصتی که شهدا از پس تهدیدات جنگ نرم برای همه فراهم آورده‌اند،‌ دوباره بشود به مسیر آنها بازگردیم و پیمانی تازه ببندیم.

اگر چه هر بار با آمدن این یاران خاک، جیغ بنفش دشمنان و شیاطین انسی، گوش فلک را کر می‌کند که چرا بعد از این همه سال هنوز شهید می‌آورید؟! اما چشمان همیشه باز مادران و پدران شهدای مفقودالاثر که حتی پس از رحلتشان نیز، گویی منتظر بازگشت دردانه خود هستند، زنده‌ترین و بی‌شائبه‌ترین سندی است بر اینکه هنوز تکه‌های همیشه زنده پیکر ایران بزرگ، در گوشه و کناری، زیر خروارها خاک آرمیده‌اند و منتظر فرصتی هستند تا با آمدن پیکرشان هم زخمی دیگر بر شیطان و دلدادگانش بزنند.

پدران و مادران شهدای مفقودالاثر و شهدای گمنام این روزها بیش از همه چشم‌انتظار قدم‌های خاکی جوانانی هستند که روزی جزو رشیدترین و بهترین جوانان این سامان بودند و امروز در مقامی والاتر، عزتمندتر و با حضوری مقتدرتر آمده‌اند تا دست مردم کشورشان را به گرمی بفشارند و دلگرمشان کنند که هنوز جنود خدا پشتیبان آنها هستند، هرچند از دل خاک چون لاله‌های سرخ‌جامه برآمده باشند.

انقلاب اسلامی و دفاع مقدس زنده‌اند چون شهدایش زنده‌اند. شهدایی که شمیم حضورشان احیاگر جان‌های مرده و اطمینان بخش زانوان لرزان است. در ایام سالروز شهادت حضرت زهرا (س) که گمنامی‌اش بیش از شهادتش دل‌های محبین را سوزانده، حضور شهدای گمنام روضه‌ای آشکار و مستند را برای آن بزرگ همیشه تاریخ رقم زده است؛ روضه‌ای که دعای فرج پایان مراسمش، بزودی گشایش کار فروبستههمه جهان را رقم خواهد زد.