بعدازشهادت تنها پسرم، حق گریه کردن نداشتم

مادر شهید جمشید سید در گفتگو با خبرنگار فرهنگی حیات؛ با بیان اینکه پسرش در روز جمعه سیاه به شهادت رسید، گفت: جمشید همیشه در راهپیمایی ها شرکت می کرد. او با دوستانش به تپه های قیطریه رفتند و قرار گذاشتند که برای 17 شهریور به میدان ژاله سابق بروند.

وی ادامه داد: او بسیار باایمان، مهربان و دلسوز بود. من فقط همین یک پسر را داشتم و می ترسیدم بیرون برود اما همیشه وقتی به او این موضوع را می گفتم، در جوابم می گفت مادر ما یک جان که بیشتر نداریم. من مسجد می روم و حتی اگر شهید هم شوم، فدای امام خمینی (ره) می‌شوم. همیشه به من می گفت مادر تو از سادات هستی  هیچ وقت به من نگو مسجد نرو من باید به مسجد بروم.

مادر شهید سید همچنین افزود: جمشید دلسوز همسایه ها بود. او راهی متفاوت داشت و به همین خاطر بود که نمرد و به شهادت رسید. او مجرد بود و همیشه آرزو داشتم دامادی او را ببینم؛ اما از راهی که پسرم انتخاب کرده است بسیار راضی هستم.  

وی تشریح کرد: جمشید در زمانی که به شهادت رسید19 سال داشت و در روز 17 شهریور در میدان شهدا به دست رژیم ستمشاهی به شهادت رسید. دختر بزرگم برای اولین بار جنازه جمشید را در مسجد دیده بود که تیر خورده است. حتی روز مراسم هفتمش، رژیم ستمشاهی با اسلحه و گلوله بالای سر قبر او در مراسم ایستاده بودند و به ما می گفتند حتی حق گریه کردن نیز ندارید. حتی پول تیرهایی که به پسرم خورده بود را از ما گرفتند.

مادر شهید سید بیان کرد: یکی از شاهدان می گفت پسرم را عده ای که سوار بر ماشین شخصی بودند، از پشت سر تیرباران کردند.

گفتنی است؛ شهید جمشید سید نخستین شهید استان سمنان است که در آذرماه سال 1338 به دنیا آمد. نام پدرش رجبعلی است و مادرش، سیدنسا نام دارد. او هنگام شهادت سوم متوسطه در رشته مکانیک هنرستان درس می خواند. در هفدهم شهریور ۱۳۵۷، در میدان شهدا در پی تظاهرات علیه رژیم شاهنشاهی شهید شد. مزار او در بهشت زهرای تهران قطعه 17 شهریور ردیف 56 شماره 43 واقع است.

دولت شریف امامی سرانجام در شامگاه روز 16 شهریور 1357 در تهران و 11 شهر دیگر اعلام حکومت نظامی کرد، با این اقدام فاجعه جمعه خونین 17 شهریور 1357 در میدان ژاله (شهدا) تهران رقم خورد.