جانبازان کهن‌دیار لاریجان

فاش نیوز - برای روز تولد حضرت ابوالفضل‌العباس(ع) که در ایران به روز جانباز اختصاص یافته، رواست سخنی گفته شود. این وجیزه با شرحی کوتاه از سه جانباز کهن‌دیارمان لاریجان یاد کرده است.

همه می‌دانیم و جانبازان و خانواده‌هایشان بیشتر می دانند که پنج گروه از جانبازان در مقایسه با دیگر جانبازان رنج و مرارت بیشتری تحمل می‌کنند:
۱. جانبازان قطع نخاع و بویژه قطع نخاع از گردن
۲. انبازان نابینا از دو چشم
۳. جانبازان شیمیایی، بویژه با مصدومیت‌های بالا با اختلاف نواحی درگیر(چشم، پوست و بویژه ریه)
۴. جانبازان اعصاب و روان
۵. جانبازان ناشنوا از ناحیه هر دو گوش(ناشنوایی از نابینایی سخت است زیرا انسان با قوای دیگر خود نابینایی را بیشتر از ناشنوایی جبران می‌کند؛ منتها با رشد علوم و ساخت سمعک‌های پیشرفته غلبه بر خود ناشنوایی امکان‌پذیر شده است).
بسیاری از جانبازان دو یا سه یا چهار نوع بالا را هم‌زمان دارند و خدا می‌داند که چه رنج‌ها که نمی‌برند و چه دردها که نمی‌کشند!
در لاریجان من از سه جانباز، یکی قطع‌نخاع، دیگری از ناحیه دو چشم و دیگری از دو چشم و دو دست، به منظور آشنایی و معرفی و به عنوان ادای دین ناچیز به این عزیزان یاد می‌کنم. باشد تا این مقدمه‌ای برای نوشتن‌های بیشتر این درباره بشود.
۱- جانباز قطع‌نخاعی ما که در عملیات محرم مجروح شد علی(یحیی) عسگرپور(چکاک) است. او از اهالی بولقلم بهرستاق لاریجان و هم‌رزم و یار غار سردار شهید، محمدرضا خطیبی است. جالب آنکه بعد از جنگ و با این درجه از مجروحیت، رشد فرهنگی، اجتماعی و علمی و سیاسی خود را ارتقا داد و به استخدام وزارت کشور در آمد و چند سالی به عنوان بخشدار مرکزی آمل خدمتگزار مردم شریف این سامان شد.
۲- جانبازی که از ناحیه هر دو چشم مجروح شده و بینایی بصری خود را کاملا از دست داده است؛ عباسعلی کمالی اهل لاسم بالا لاریجان است. فکر می‌کنم ایشان متاسفانه در لاریجان کمتر شناخته شده هستند. عباس کمالی علاوه بر مصدومیت دو چشم، دچار سردردهای طولانی(شاید تا ۷-۸ ساعت در شبانه روز) و طاقت‌فرساست که با مصرف مدام قرص‌های آرام‌بخش و با مشقت می‌تواند استراحتی داشته باشد. او انسانی اخلاقی و معنوی است. بعد از جنگ در دانشگاه‌ تهران در رشته ادبیات فارسی موفق به دریافت مدرک کارشناسی شد. علاقه زیادی به ادامه تحصیل در این رشته داشت؛ ولی سردردهای مزمن پیش‌گفته مانع شد. او در شهر قم در عزلتی عارفانه زندگی می‌کند.
۳- جانباز دیگری که از ناحیه دو چشم و دو دست در حین آموزش نظامی مجروح شده است، آقای مجتبی شاکری، اهل دینان امیری لاریجان است. ایشان اشتهار بیشتری در سطح ملی نسبت به جناب عسگرپور(چکاک) و جناب عباس کمالی دارد. بیشترین اشتهار او وجهه سیاسی‌اش می باشد. وی یک دوره نماینده شورای شهر مردم تهران بود. شاکری برغم محدودیت‌های جسمی طاقت‌فرسا دارای روحیه‌ای بالا و انگیزه‌ای قوی برای مشارکت‌های سیاسی و اجتماعی است.
 در ملاقاتی که اواسط دهه ۷۰ به همراه ایشان، جناب عسگرپور، آقای حسین نامنژاد و تنی چند از جانبازان دیگر لاریجان با مرحوم علامه، آیت‌الله حسن‌زاده آملی در منزلشان در ایرا داشتیم، مرحوم علامه از همسران جانبازان تقدیر ویژه‌ای به عمل آوردند و از جمله گفتند نمی‌دانم در قیامت شما شفیع ما هستید یا ما شفیع شما.  

نه جانبازان لاریجان به این سه عزیز ختم می‌شود و نه در این مختصر بیش از این می‌توان گفت. اما اینکه از شهیدان رفته سخن می‌گوییم ولی از شهدای زنده سخن نمی‌گوییم جای بسی تأمل است.

|| خسرو قبادی (۲۵ بهمن ۱۴۰۲)