شاگردی که از استاد سبقت گرفت

محمد رضا طاهری که مدتی استادی شهید مدافع حرم سعید علیزاده را برعهده داشته ، پس از شنیدن خبر شهادت شاگردش در یادداشتی کوتاه نوشت: امروز ظهر پسرم حمید رضا خبر آورد که سعید علیزاده آن پسر محجوب و خوب و خندان با آن چهره معصوم و مظلوم در درگیری با گروه های تکفیری در دفاع از حرم به خیل شهیدان سر افراز اسلام پیوسته، شنیدن این خبرسخت غمگینم کرد البته گفتم "عاش سعیدا و مات سعیدا" سعید سعادتمندانه طی طریق کرد او را از نوجوانی که دانش آموزم بود می شناختم بسیار با اخلاص، خوش رو، مردم دار و متدین بود.

مادر مومنه اش همواره پیگیر وضعیت اخلاق و درسش بود، سایه پدر بر سرش نبود ولی این مادر خوب همواره هوای فرزند خود را داشت تا سعیدش راه سعادت را بهتر طی کند.

او مدارج اخلاق و علم و ایمان را با هم و به سرعت طی کرد. بارها دیده بودیم در مجالس عزاداری سرور و سالار شهیدان در مسجد حضرت ابوالفضل ( ع ) هرگاه مداح شروع به خواندن می کرد خیلی زود اشکش روان می شد و به کرات دیده بودم که در سینه زنی ها فریادش بلند و سینه اش از ضربات سنگین دست های لاغرش آزرده بود اشک به پهنای صورتش جاری بود طوری که انگار در فراغ شهیدان از خود بی خود شده است.
                             

اخلاص و ایمان سعید کم نظیر بود اگر چه داغ او برای هر کس که او را می شناخت طاقت فرسا و سنگین و برای مادر غمگین و اعضای خانواده بسیار دلخراش است ولی به جرات باید گفت این حق سعید بود که ره صد ساله را یک شبه طی کند وبه جایگاهی عروج نماید که لایقش بود راهی که تمام بزرگان دین آرزوی آن را دارند و آن شهادت در راه خداست.

سعید تنها شایسته عروجی به نام شهادت بود. روحش شاد و راهش پر رهرو باد.