تنها نظامی ای که رهبری به او اقتدا کرد

به یاد سرتیپ خلبان شهید "علی اکبر شیرودی"

شهید "علی اکبر شیرودی " دی‌ ماه ۱۳۳۴ در شهرستان تنکابن دیده به جهان گشود.  پس از ۳ سال خدمت در ارتش به کرمانشاه رفت و با خلبان احمد کشوری آشنا شد.عاشق انقلاب و ولایت بود و همواره سعی می‌کرد پیوند مستحکم بین ارتش و روحانیت برقرار کند و در این راستا از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کرد. شیرودی عاشق پرواز بود، او برای پیروزی و نبرد علیه دشمن زمان را نمی‌شناخت و شبانه روز برای پیشبرد اهداف جنگی تلاش می‌کرد.

سرتیپ امیر طاعتی از همرزمان شهید نقل می کند که شهادت شهید "شیرودی "یک روندی داشت و این روند از شهادت شهید "کشوری " شروع شد. وقتی که شهید کشوری پیکرش سوخت و شهید شد، ما به همراه شهید شیرودی به آنجا رفتیم. او در کنار پیکر سوخته ی شهید کشوری می گفت: "من بدون تو چگونه زندگی کنم، چرا مرا تنها گذاشتی، تو مرشد و الگوی من بودی."

از همان زمان بود که وی  شروع به شهید شدن کرد. در واقع او همیشه آماده ی شهادت بود و به گونه ای عملیات می کرد که همه از او می ترسیدند . خلبان تیز پرواز آسمان ایران ساعتی از جنگ فاصله نگرفت و چنان جنگید که دکتر مصطفی چمران او را «ستاره درخشان جنگ کردستان» نامید و تیمسار ولی‌الله فلاحی او را «ناجی غرب و فاتح گردنه‌ها» خواند.

مقام معظم رهبری در مورد او می گوید: "او تنها نظامی ای بود که در نماز به او اقتدا کردم". در واقع شهید شیرودی یک عارف وارسته بود و همواره می گفت: "من وهمرزمانم برای اسلام می جنگیم نه چیز دیگر".

او با بیش از 2500 ساعت بالاترین ساعت پرواز در جنگ را در جهان داشت و با بیش از 40 بار سانحه و بیش از 300 مورد اصابت گلوله بر هلیکوپترش باز هم سرسختانه جنگید.

این امیر سرافراز در فرازی از وصیت نامه خود می‌گوید: وقتی که پرواز می کنم حالتی دارم همانند یک نفرعاشق که به طرف معشوق خود می رود. هرلحظه فکر می کنم که به معشوق خودم نزدیک تر می شوم و به آن آرزوی قلبی که دارم می رسم ولی وقتی برمی گردم هرچند که پروازم موفقیت آمیز بوده  باشد  باز مقداری غمگین هستم چون احساس می کنم هنوز آنطوریکه  باید خالص نشدم تا مورد قبول دعوت خدا قرار بگیرم.

سرانجام در آخرین پرواز خود در  8 اردبیهشت 1360در بازی دراز، هنگامی که عراق لشکر 250 تانک و پشتیبانی توپخانه و خمپاره‌ انداز و چند فروند جنگده روسی و فرانسوی را برای باز پس‌ گیری ذهاب گسیل داشت به مقابله با آنان پرداخت و پس از انهدام چند ین تانک، از پشت سر مورد اصابت گلوله‌های تانک قرار گرفت و به شهادت رسید.