بعداز شهادت همرزمش بی تاب رفتن بود

میثم سپاه انگیز از دوستان و همرزمان شهید مدافع حرم "رضا حاجی زاده" که اخیرا در درگیری با ترویست‌های تکفیری در خان طومان به شهادت رسید در گفت‌و‌گو با خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس اظهار داشت: نحوه آشنایی بنده با این شهید بزرگوار از مقطع کارشناسی دانشگاه آغاز شد. من، ایشان و شهید صحرایی با هم همکلاسی بودیم. من درسم زیاد خوب نبود و میثم نیز زیاد درس نمی‌خواند لذا به رسم دیگر دوستان بعضا ریزنوشته‌هایی را با خود به جلسه امتحان می‌بردیم.(خنده) من از آن ریزنوشته‌ها کمک‌هایی می‌گرفتم به رضا هم می‌دادم تا شاید به کارش آید اما او اعتنایی به کاغذها نداشت و دوست نداشت در امتحانات تقلب کند.

وی افزود: پس از آن در یکی دو رزمایش دوستی ما بیشتر شکل گرفت تا اینکه سال گذشته همراه با ایشان و شهید صحرایی عازم سوریه شدیم. شهید روح الله صحرایی در آن ماموریت به شهادت رسید و از آن پس دیگر رضا احساس تنهایی می‌کرد و بی‌تاب بود. با روح الله مسابقه‌ای برای وصال به خدا گذاشته بودند که رضا جا مانده و ناراحت بود و هر لحظه دوست داشت توفیق شهادت برایش نصیب شود. رضا و روح الله همچون دو برادر بودند. بعد از شهادت روح الله بسیاری از رفتارهای رضا تغییر کرد.

سپاه انگیز تصریح کرد: بعد از شهادت روح الله صحرایی مدت 20 روز در منطقه بودم. آسمانی شدن روح الله موجب شد که من به او بیشتر نزدیک شوم. به ایران که برگشتیم در شهر خودمان یعنی آمل هم که ایشان را می‌دیدم این بی‌تابی‌ش را واگویه می‌کرد. بار آخری که می‌خواست برود خانواده‌اش خیلی تلاش کردند تا مانع رفتنش بشوند اما موفق نشدند. رضا به خانواده‌اش گفته بود که این رفتنم دیگر برگشتی ندارد و خانواده‌اش هر لحظه انتظار شهادت رضایشان را داشتند.

این مدافع حرم خاطرنشان کرد: رضا چه آن وقتی که در ایران بود و چه بعد از آن که در سوریه بود بیشتر مشغول انجام ماموریت‌ها بود و کمتر در شهر و مقر حضور داشت. قبل از سوریه در کرمانشاه مشغول انجام ماموریت بود و پس از آن به لشکر عملیاتی 25 کربلا آمد و عاشقانه به سوریه رفت.

سپاه انگیز بیان داشت: آبان ماه سال گذشته در درگیری که در عملیات جعفر طیار داشتیم رضا دستش تیر خورد و باید به عقب می‌رفت اما با همان حال سرپایی خود را درمان کرد و در منطقه ماند و می‌گفت بالاخره بدون یک دست هم می‌شود جنگید و دفاع کرد.

وی در خصوص نحوه شهادت این مدافع حرم گفت: اینگونه روایت می‌کنند که در درگیری‌های اخیر خان طومان این شهید به دلیل اینکه تک تیرانداز بود جلوتر از دیگر نیروها بود. بالای ساختمانی مستقر بود و هر کدام از تکفیری‌ها که جلو می‌آمدند را به هلاکت می‌رساند. از آن ساختمان به ساختمان دیگری تغییر مکان می‌دهد و سپس به سمت تانکی که در آن نزدیکی بوده می‌رود تا با نارنجک آن تانک را منفجر کند اما از دور تیری به سوی او شلیک می‌شود و به شهادت می‌رسد.