جعبه آچاری در دست مسئولین

عبدالمجید صالحی- بسیاری از خانواده های شهدا و جانبازان در مناطق محروم زندگی می کنند و دسترسی مناسب به قوانین و دنیای مجازی ندارند.

 به نظر می رسد بسیاری از خانواده های شهداء و جانبازان در مناطق محروم زندگی می کنند و دسترسی مناسبی نیز به قوانین و دنیای مجازی و شاید هم اطلاعی از قوانین ندارند. اگر قرار است جانباز یا ایثارگری برای دریافت یا اطلاع از حق و حقوق قانونی خود مرتب به بنیاد و سپاه مراجعه کند، آیا گدایی محسوب می شود؟

 انگار همین دیروز بود که با هجوم ارتش تا دندان مسلح عراق به خاک ایران اسلامی، جوانان و نوجوانان غیور کشور بدون سازمان دهی عازم جبهه های نبرد با دشمن متجاوز شدند. به مرور زمان دسته و گروه و گروهان و گردان و لشکر و قرارگاه های متعدد تشکیل و سازماندهی شد. خبری از درجه و مدال و تمایز در بین رزمندگان وجود نداشت. هر چه بود خدمت و خدمت گزاری بود. برای هر عملیات جدید کافی بود از طریق پیک گردان و احیاناً تلفن اطلاع داده شود و کادر گردان یا لشکر با حضور نامحسوس، ماه ها قبل از عملیات، منطقه مورد نظر را شناسایی کند.

 آنهایی که در طول هشت سال جنگ به دیدار معبود شتافتند به آرزوی خود رسیدند. اما بازماندگان جنگ، عمدتا" رزمندگان و ایثارگران با تألمات روحی و جسمی، سال هاست که همچون شمع در تاریکی سوسو زده و یکی پس از دیگری به فراموشی می روند. طبق آمارهای رسمی بیش از 41هزار نفر از بازماندگان جنگ تحت درمان اعصاب و روان هستند! بیش از 175هزار فرزند شهید تحت پوشش بنیاد هستند که از این مجموع ایثارگر و فرزند شهید بعضاً دچار روزمرگی می باشند که البته نورچشمانی مانند آرمیتا و علی رضا استثناء هستند.

  از بین بازماندگان جنگ تحمیلی عزیزانی که مورد اصابت تیر و ترکش قرار گرفته اند، وضعیت معلوم و روشنی دارند ولی مظلوم تر از آنها دلاورمردانی هستند که با وجود چند سال حضور در جبهه های نبرد، اما به ظاهر جسمی سالم دارد! هر چند که همه آنها تحت بمباران شیمیایی و موج انفجارهای فراوان بوده و از درون آسیب دیده اند، متاسفانه بعد از جنگ تحمیلی تعداد اندکی با هجوم به مدال ها و عناوین صاحب عنوان شدند و وقتی به جاه و مقام رسیدند ناگهان خود را گم کرده و همه افرادی که باعث رشد و نمو آنها شده بودند را به فراموشی سپردند.

  حدود 28 سال از پایان جنگ تحمیلی می گذرد ولی هیچ گاه ندیدیم سپاه پاسداران از رزمندگان دیروز جنگ حمایتی انجام داده و یا نسبت به این همه بی مهری دولتمردان عکس العملی نشان بدهد! مسئولین سپاه حتی حاضر نیستند سوابق حضور در جبهه ما را ساماندهی کرده و برای آن دسته از رزمندگانی که طی هشت سال جنگ شاغل نبوده اند سوابق بازنشستگی و پاداش پایان خدمت تعیین نمایند.

متأسفانه هر گاه برای اخذ تاییدیه مراجعه می کنیم مقداری از سوابق حضور در جبهه به بهانه های مختلف کسر و مفقود می شود.

  متاسفانه در حال حاضر فرمایشات و وصایای حضرت امام مانند جعبه آچاری در دست مسئولین می باشد و هر وقت احساس نیاز کنند برای حل کردن مشکلات خود در خصوص افراد و افکار مختلف از آن استفاده می کنند. تمام دولت های پس از جنگ از ایثارگران و جانبازان استفاده ابزاری کرده اند و اگر قوانینی مصوب شده بر اساس نیازهای خانوادگی و نورچشمی های خودشان بوده است!

 نهایت کلام حق و حقوق جامعه ایثارگری می بایست محترمانه و منظم پرداخت شود و نباید ایجاد حق کاذب و  از سیاست یک بام و دو هوا استفاده کنیم!...