شهادتی که برای بهشت نبود

«سعید قهاری سعید» به تاریخ پنجم فروردین 1331 شمسی، در روستای «چنار علیا» از توابع «اسدآباد»(همدان) متولد شد. از سال 1358 شمسی، به عنوانِ یکی از اولین هعضای سپاه پاسدارانِ انقلاب اسلامی در «همدان»، لباس پاسداری بر تن کرد و در روز جمعه، 4 اسفند 1385 شمسی، این لباس مقدس را به خون خویش رنگین ساخت. این مرد، نزدیک به 30 سال از عمر خود را در مناطق عملیاتی طی کرد و در زمانِ شهادت، فرماندهی «لشکر سوم نیروی مخصوص حمزه سیدالشهدا(علیه السلام)» را بر عهده داشت. «حاج سعید» از مجاهدانی بود که پس از پایانِ دفاع مقدس، تلاش فراوانی کرد تا از آلودگی‌ها و ابتلائات دنیایی پشت جبهه، مبرا بماند، فشارها و تنگناهای عافیت‌طلبان را با صبوری تحمل کرد، در وفاداری‌اش به رهبری و آرمان‌های انقلاب اسلامی لحظه‌ای تردید نکرد و سرانجام نیز، مزدی به زیبایی « وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ‌» از آفریدگارش گرفت. گوارای وجودش باد

آن چه پیش رو دارید، یادداشتی است به یادگار مانده از «حاج سعید قهاری سعید» که شاخصی است زیبا، گویا و مختصر از روحیات این جامانده‌ی خوش سرانجام.

روحمان با یادش شاد

هدیه به روح بلندپروازش صلوات

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم