شنبه 15 آذر 1399 , 16:02
تا زنده هستیم!
غیاثوند - بنده جانباز25% جنگ تحمیلی هستم. از بنیاد حقوق کمک معیشت می‌گیرم، کسی که کمک معیشت می‌گیرد، طبق قانون بنیاد، باید پنج استعلام کتبی محرمانه از تأمین اجتماعی نیروهای مسلح، سپاه، ارتش، بسیج و... تا بعداً کمک معیشت به ایشان تعلق بگیرد. وقتی که می‌روم درخواست حقوق حالت اشتغال بدهم، می‌گویند دکتر کمیسیون باید تشخیص از کار افتادگی کلی بدهد، تا شما حقوق حالت اشتغال بگیرید.
بعد از ۵ سال انتظار، دکتر که از تهران به شهرستان می‌آید، 750 نفر جانباز را در عرض چند ساعت ویزیت می‌کند، مسئله جالب اینجاست، دکترهای بیرون که می‌روم، معاینه می‌کنند، می‌گویند خیلی باید مواظب خودت‌باشی، ترکشی که توی بدن شما هست هرازگاهی باعث عفونت می‌شود و اگر عفونت یک قطره‌اش هم داخل خون شما باشد، باعث مرگ‌تان می‌شود.
دکتر می‌گوید قرص اعصاب‌تان را مرتب بخورید. آدم پیش خودش می‌گوید، بروم خانه، یک وصیت‌نامه بنویسم، نکند که امروز فردا بمی‌رم.
زمانی که به بنیاد مراجعه میکنم، می‌روم کمیسیون، دکترهائی که از تهران آمده‌اند همگی خسته راه، درعرض ۲ دقیقه می‌آیید توضیح بدهید، دردم چیست، مرضم چیست، یک دفعه می‌بینی پرونده‌ات رفته روی میز آن یکی، می‌گی چی شد؟ دکتر می‌گوید نوشتم برو خیالت راحت باشد. آخر ما زمان جنگ به اینصورت بازی در می‌آوردیم. آیا حق ما این است.
شما جانباز ماده ۳۸، شما۵۰، شما ۴۸ هستی، شما شب به دنیا آمده‌ای، آن روز به دنیا آمده‌است، شما ماده ۸۵، آن۲۵، بابا به خدا سن همه جانبازان، اسرای عزیز، از ۵۰ و۶۰ سال گذشته است، اگر می‌خواهید برای ما کاری بکنید، تا خودمان زنده هستیم انجام بدهید. با چشم خودمان ببینیم و با خیال راحت بمیریم.
جانباز تا خودش زنده است حقوق نمی‌دهید. هم‌اینکه می‌میرد می‌آیند پرونده‌سازی می‌کنند. درد دل ما تمام شدنی نیست، خداوند سلامتی بدهد، چون سلامتی بهترین نعمت خداوند است.
آقای شاکری، شما هر قدمی برای بچه‌های جنگ برمی‌دارید، پاداش شما پیش خدای بالا سرمان محفوظ می‌ماند. تاریخ نشان می‌دهد چه کسی به بچه‌های جنگ خدمت کرده، و چه کسی خیانت، شما به کار ادامه بدهید، ما هم دعا‌گوی شما هستیم.
با تشکر غیاثوند
