انقلاب اسلامی ایران ؛ دُرِّی شهوار!

فاش نیوز - با شکست شاهانه و سرنگونی تاج و تخت پهلوی ها که «تقلید مسخره ای از امپراتوری ساسانی در می آوردند»؛ نظامی مبتنی بر منابع معنوی و دینی برقرار شد. و با صورت بندی اجتماعی  جدید، دو تحول مهم روی داد:

• سیاست و امر سیاسی ذیل احکام اسلام درآمدند؛
• اصول استقلال و آزادی در کنار اسلام قرار گرفتند؛

 امروزه که از یک سو ابزار نوین ارتباطی و از سوی دیگر کژکارکردی برخی متصدیان امور؛ جمهوری اسلامی را در معرض بحران های دوره ای قرار داده اند؛ حل کدام مسئله نظام سیاسی را پویاتر خواهد کرد؟

 نوشتار حاضر بر این پیش فرض استوار است که پیروزی انقلاب اسلامی معنا و مفهوم پیشین حکومت داری در مباحث  اندیشه ی سیاسی را کاملا دگرگون کرد؛ این تحول تاریخ ساز، اکنون از سوی دیجیتالیسم تهدید به دست کشیدن از آرمان های خود می شود.

فرضیه:

الف: نخستین تجربه ی تمام عیار از حکومتِ شیعه که به ابزارهای حکومتِ مدرن (مجلس، رأی گیری،...) نیز مجهز می باشد؛ با دو مخاطره ی بنیان بر افکن روبرو است:

• وزش توفان پر قدرت حاصل از رایانش ابری؛ و اپیدمی بیماری ایدز فرهنگی در بین نوجوانان و جوانان
• ندانم کاری و نا آشنایی برخی از متصدیان امر سیاست و متولیان امر فرهنگ به مقتضیات زمان و مکان

ب: بیش از آنکه بر منطق درونیِ اهدافِ آرمان های انقلاب تآمل شود، در مورد بود و نمودِ آنها سخن سرایی شده است.

ج: اگر منادیان علم و مخترعان ابزار ارتباطی نوپدید برای لحظه ای در رخدادهای هراسناک امروزه تأمل کنند، به درگاه ذات اقدس الهی توبه کرده و رحمت و غفران الهی را  طلب خواهند نمود.
 

به لحاظِ نظری، وظیفه ی اصلی حکومت، حفظِ دین، جان، مال، عقل و نسل (مصالح خمسه یا نیکی های پنج گانه) است.

  شگفت انگیزترین دستآورد پیشرفت الکترونیک از حیث تآثیر بر شاکله ی رفتاری آدمیزاد! یعنی فضای مجازی، نه تنها  انجام وظایف مورد انتظار را با چالشی بی سابقه روبرو ساخته؛ بلکه با اعلام جنگ علیه آرمان های انقلاب اسلامی،  شمشیر را از رو بسته است.

این دجّال و میدان دارِ خود خوانده ی روابط انسانی:

•  با رجزخوانی در بلندگوی دیجیتال؛ فرهنگِ ما را به تسلیم شدن در برابر جهان مجازی فرا می خواند.
• اندیشه ای را از پشت تریبون تکنولوژی ترویج می کند که منجر به ربایش گوهرِ گرانبهای انقلاب اسلامی خواهد شد.

 اکنون اَشرافِ راهزن، ویروس ایدز فرهنگی را به سان یک ناخوشی همه گیر و مسری یا اپیدمی درآورده اند. این ویروس از راه شکستنِ طلسم حیا! و نفوذ به دیواره ی حریم؛ سرمایه ی ادب و احترام و مرام و منش و سلامتِ نسل وب را دود می کند و به هوا می فرستد.  

جامعه پژوهان هشدار داده اند که بر اثر خطراتِ ذاتیِ دیجیتالیسم و شیوع ایدز فرهنگی، سیستم تدافعی فرهنگ از کار می افتد و بی تفاوتی نسبت به آرمان های انقلاب گسترش می یابد.

تبیین علمی روند جهان اجتماعی ( جامعه و فرهنگ ) و تحلیل اجتماعی- سیاسیِ امر واقع بدون گرفتار شدن در چنبره ی آرمان گرایی صرف؛ منطق درونی و صلاحیت آرمان ها را برای نسل جدید روشن می کند.  

مهمترین آرمان ها که فضل و سرآمدی را به ارمغان می آورند؛ عبارتند از:

• هویت ملی
• اعتماد به نفس ملی
• رشد اخلاق معاشرتی
• آزادی اندیشه، بیان، و عمل
• استقرار عدالت و نفی تبعیض
• آماده سازی فضا برای رشد معنویت
• استقلال سیاسی، فرهنگی، اقتصادی
• پیشرفت مادی و تمدنی به برکت علم و فناوری
• ...

اساسا قلمرو آرمانی، سنگ محک فرهنگ است. بر خلاف فرهنگ واقعی؛ برخی حتی به آن عمل نمی کنند ولی همواره جانب آن را دارند. از آنجا که هنوز برای نسل نوظهور محتوای آرمان ها درست تبیین نشده؛ دیجیتالیسم آنها را به شکلی دلبخواهانه برای نوجوانان و جوانان تفسیر می کند.

به منظور فهم منطق درونی و شالوده ی آرمان ها؛ الزاما:

• باید کتاب انقلاب را بصورت دقیق متن خوانی کرد؛
• باید از ابزار پرتو افکنی و الگویی هولوگرام بهره جست؛

« ما را به چشم سَر مبین، مارا به چشم سِر ببین... » اهل فنّ به خوبی می دانند که در تصاویر هولوگرافیک مجموعه ی خطوط و پیچ و تاب های غیر قابل تشخیص با چشم غیرمسلح؛ اگر در پرتو لیزر قرار گیرند نمایش سه بعدی موضوع تصویر را نمایان می سازد.

در صورت عدم تبیینِ علمیِ منطقِ درونیِ آرمان ها؛ دو گروه یعنی:

•  مهره های درمانده ی سیاست!
•  بازیگرانِ بدخواه صحنه ی قدرت!

که از همان روزهای اول پیروزی؛ مردم امیدوارانه به تدبیر آنها اعتماد کردند؛ و کلید حل مشکلات را به آنها سپردند، با غلط اندیشی و هم صدا شدن با صفحه ی صاف وبی؛ کاستی های عملکردشان را به پای انقلاب خواهند نوشت.

• تا درخت دوستی بَر کِی دهد/ حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم
• گفتگو آیین درویشی نبود/ ورنه با تو ماجراها داشتیم
• شیوه ی چشمت فریب جنگ داشت/ ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم

اکنون مباحث مرتبط با مسئله ی جایگزینی جهان مجازی به جای جهان حقیقی و تآثیر آن برجامعه و فرهنگ به طرز عجیبی انحراف پیدا کرده و زمینه های بدگمانی به گفتمان اسلام سیاسی را فراهم کرده است.

 در همین راستا، سرنوشت مصالح خمسه نیز تأمل برانگیز است:

• هرچند هرزگی های حکام پهلوی دین را به سمت نابودی پیش می برد؛ اما لبخند ذات اقدس الهی با طلوع خورشید در صبح 22 بهمن 57 دین را از این محبسِ مفهومی نجات داد؛ و چشم جامعه ی ایران را به روی شکل تازه ای از نگریستن به جهان و امور بشری باز کرد.
•  حفظ جان و مال ملت از گزند بدخواهان داخلی و دشمنان خارجی؛ به دلیل بسته شدن به رشته های درهم تافته ی انقلاب! البته با دشواری تاکنون انجام شده است.

امروزه حفظ دین؛ عقل و نسل مردم با مسئله ای چند وجهی روبرو است. توضیح این امر به اندکی تأمل بیشتر نیاز دارد.

 از حیث نظری، پیامد دوراهی اجتناب ناپذیری که حکومت دینی پیش پای مردم می گذارد این است:

1. یا دین، عاری از فساد می ماند ولی بخشی از حیطه ی عمومی را از خود دور می کند؛
2. یا حیطه ی عمومی، پیکره ی دین را فاسد می کند و از این طریق خودش هم فاسد می شود؛

واقع گرایی همگان را به ارزیابی منصفانه و غیر مغرضانه ی امور دعوت می کند؛ با احترام به متصدیانِ اموری که هنوز قابل اعتمادند؛ حرف و عمل سیاست پیشه گان گاهی اوقات یکی نیست. « اربابان شریعت، علم، و قانون آن را به دکانِ منفعت دنیا تبدیل کرده اند. »

برخی خوب بودن را تعلیم می دهند؛ اما خودشان خوب نیستند؛ به قول ارسطو، درس گرفتن از یک شعر به اندازه ی درس گرفتن از واقعیت های علمی اعتبار دارد:

• حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی/ دام تزویر مکن چون دگران قرآن را

در حالی که موضوع درآمیختنِ اصلِ حاکمیت خداوند با اصل حاکمیت مردم و پیوند زدن مرجعیت سیاسی با مرجعیت مذهبی از مباحث پردامنه در تاریخ اندیشه ی سیاسی است؛ و همواره در محافل علمی و آکادمیک جریان دارد، اما در اینجا متصدیان امر سیاست و متولیان امر فرهنگ:

• یا سرگرم دعواها و گرو کشی های سیاسی هستند؛
• یا اینکه سر خود را مثل کبک به زیر برف فرو برده اند؛

 بنابراین سیلیوود و هالیوود و دیجیتالیسم از «درّه ی اشک ها» با آسودگی خاطر و ذوق و شوق، مربی گری امور تربیتیِ نسل وب را به دست گرفته و موضوع  پیوند مذهب و سیاست را به شیوه ی خودشان تدریس می کنند.

اکنون تند بادِ رسانه های نوپدید، یعنی پرنفوذ ترین و خطرناک ترین رقیب حکومتِ دین محور، اندیشه ی پیکار کرده است.

 فضای مجازی با ارائه ی تفسیرهای غیر واقعی از سبک زندگی غربی، با کلیَّتِ آموزه های اسلام خیال جنگ دارد؛ بنا بر این باید نسبت به واقعیت گریز ناپذیر شیوه ی اثیری تآثیر آن بر دُرِّ شهوارِ انقلاب؛ تأمل کرد:

•   چرا یی و چگونگی تأثیر دیجیتالیسم بر جامعه و فرهنگ؛
•  چرا یی فراهم شدن زمینه های شیفتگی حیرت افزا ی نسل وب به فضای مجازی؛

اینها سوال های مهمی هستند که پاسخ دقیق ترشان را باید در اندیشکده ها و پروژه های تحقیقی - پیما یشی علوم اجتماعی جستجو کرد.

 اما واقعیت مهمتری که کمتر مورد توجه قرار گرفته این است که اصل نهم میثاق ملی تصریح دارد که اصول آزادی و استقلال و اسلام از یکدیگر تفکیک نا پذیرند و حفظ این اصول وظیفه ی دولت و آحاد ملت است؛... هیچ مقامی حق ندارد آزادی های مشروع را سلب کند.

 بدیهی است که ریشه های محکم عِزّتُ و شَرفُ و قُدرتِ نظام اجتماعی در امتزاج آلیاژگونه ی این اصول قرار دارد؛ تآکید و محکم کاریِ قانون اساسی بر حفظ آنها و آزادی های مشروع به مذاق دیجیتالیسم خوش نمی آید!

نتیجه گیری :

  ایرانیان مالک گنجینه ی مشترکی از افکار متعالی هستند که نسل اندر نسل انتقال می یابد. از همین روست که نمادها ی تداوم بخش تجربه ی نسل های پیشین، همواره تازه اند.

 اسلام ناب راه و روشی است که « جامعه ی جوان ما را بر روی صراط مستقیمی که امام (ره) و شاگردانش مروج و مبلغ آن بودند، به حرکت در می آورد.»

 گناه تربیت امروزی این است که کسی نگران گذران درست اوقات نوجوانان و جوانان نیست؛و ضرورت آموزش تفکر انتقادی در مقابله با شبیخون فرهنگی فهم نشده است.

 دیجیتالیسم در عصر تازه و هنوز ناشناخته ی رقابت مغزها؛ با ارائه ی آگاهی جعلی به نسل وب:

• باعث سوء برداشت از واقعیت و منطق درونی آرمان های انقلاب اسلامی شد؛
• موجب گسترش لجام گسیخته ی زباله های اطلاعاتی! و بالا فتن آمار مبتلایان به ایدز فرهنگی شد؛
• خلاقیت، مرام و منش، صفا و آرامش روحی و روانی و... را از نوجوانان و جوانان گرفت؛

 رویکرد کنونی فضای مجازی که فراتر از هرگونه هراس اخلاقی است؛ مردم را از پیامدهای بی ایمانیِ حاصل از شیوع ایدز فرهنگی! بسیار نگران کرده است. به راستی که گذران زندگی زیر شلیک توپخانه ی دیجیتال چقدر هراسناک شده است!

انقلاب اسلامی بیش از آنکه نهضتی سیاسی باشد، حرکتی فرهنگی است! چنانچه دو عنصر تحرک آفرین یعن :

•  گفتمان اسلام سیاسی
• آرمان های انقلاب اسلامی

 که در روزگار حکومت طاغوت برای نسل جوانِ آن روز امید به فردایی روشن آفریدند و نسلی انقلابی تربیت کردند؛ تبیین علمی شوند نسل وب را نیز اقناع خواهند کرد.

سخن آخر:

 جامعه ای که تاریخی قدسی دارد و بر تارک اندیشه ی آن واقعه ی عاشورا می درخشد که سرشار از عزّت و شرف/ افتخار و همت/ حماسه  و غیرت/ بزرگی و عظمت/ زیبایی و آموزندگی/ هدایت والهام بخشی... است، نباید دچار ایدز فرهنگی شود. شاید برخی بدعت ها و تحریف ها  منجر به سرعت ِشیوع  ایدز فرهنگی شود؛ چنان که شهید مطهری در کتاب حماسه ی حسینی ج3ص290 خاطرنشان کرده، بدعت و قلب آفت بزرگ دین است.

دکتر جانباز سیدمهدی حسینی