امام جعفر صادق (ع)؛ سرچشمه نور، ایمان و علم جهان اسلام

علی عبدالصمدی؛ یکی از پرافتخارترین و در عین حال پر فراز و نشیب ترین دوران امامت در بین ائمه‌ی اطهار، امامت امام جعفر صادق علیه السلام است.

ایشان در هفدهم ربیع الاول سال هشتاد هجری قمری متولد شدند. پدر بزرگوارشان امام محمد باقر العلوم (ع) عالم ترین و منزه ترین فرد در زمانه ی خود بود.

علم لایتناهی امام صادق (ع) قطعا میراثی است که از پدر بزرگوارشان به ایشان ارث رسیده است. نقل است که امام محمد باقر (ع) در هنگام شهادت امت اسلامی را به پسر بزرگوارشان سپردند و ایشان نیز به پدرشان قول دادند تا در تربیت آنها کوشا باشند.

دوران حیات و امامت امام صادق (ع) به لحاظ سیاسی و تاریخی از اهمیت خاصی برخوردار است. پایان خلافت امویان و آغاز خلافت عباسیان در همین روزگار شکل میگیرد. علیرغم اینکه عباسیان ادعای تشیع داشتند اما عملا امام جعفر صادق علیه السلام به عنوان رهبر و زعیم آن دوران تشیع و جهان اسلام از عباسیان پشتیبانی نکردند.

هشام ابن عبدالملک، ولید ابن یزید ابن عبدالملک، ابراهیم ابن ولید ابن عبدالملک و مروان ابن محمد از خلفای اموی بودند معاصر با دوران امامت امام جعفر صادق علیه السلام بودند. همچنین ابوالعباس عبدالله ابن محمد سفاح و ابوجعفر منصور دوانیقی نیز از خلفای عباسی هم عصر آن امام بزرگوار بودند.

امامت آن حضرت جمعا سی و چهار سال به طول انجامید و تعدد خلفا و کش و قوس مسائل سیاسی باعث شد تا ایشان به عهدی که با پدر بزرگوارشان بسته بودند به خوبی وفا کنند و مکتبی علمی را  تاسیس کنند که تمامی علماء اسلامی از جمله شیعه و سنی از آن بهرمند شوند که البته چنین هم شد.

ایشان توجه به دین و عبادت و بندگی خالصانه را تنها راه رستگاری میدانستند و از همین روست که هرگز آلوده ی بازیهای سیاسی زمانه ی خود نشدند. حتی خلفای عباسی که از نسل بنی هاشم بودند نیز مورد لطف و عنایت امام صادق علیه السلام واقع نشدند چون اصولا دستگاه عباسیان بر اساس دین و دستورات اللهی بنیانگذاری نشده بود.

نتیجه ی مکتبی که ایشان پایه گذاری فرمودند شاگردانی مانند مالک ابن انس، ابو ضمره مدنی، حاتم ابن اسماعیل حارثی، ابن جریج، سفیان ابن عیینه، عبدالله ابن میمون قداح، ابوحنیفه، سفیان ثوری، عبدالوهاب ابن عبدالمجید ثقفی، ابراهیم ابن طهمان و... بود. هر کدام از این شاگردان در مذاهب مختلف اسلامی وزنه ی سنگینی از علم و دانش و بینش اسلامی به شمار میروند که این علم را مدیون زحمات امام جعفر صادق علیه السلام هستند.

سرانجام ششمین امام و اختر تابناک امامت و ولایت در بیست و پنج شوال سال صد و چهل و هشت هجری قمری به دستور منصور خلیفه ی سفاک عباسی به شهادت رسیدند و در قبرستان بقیع در جوار سایر ائمه ی شیعه مدفون شدند.

انتهای پیام