شنبه 04 تير 1401 , 10:30
موضوعی که باید یک ضرورت تلقی شود
از آنجایی که صدمات اعصاب و روان، رد فیزیکی خاصی از خود بجا نمی‌گذارد، این عزیزان که بدون مدرک یا کم مدرک تلقی می گردند، معمولا در رده‌ی جانبازان زیر ۲۵ درصد قرار گرفته و عده‌ی کثیری از آنان جانباز معسر شناخته می شوند و با مبلغ ناچیزی به عنوان مستمری یا کمک معیشت از بنیاد و دولت دریافت می کنند...
فاش نیوز - با توجه به وضعیت نامساعد بیمارستان های اعصاب و روان که جای تاسف دارد، باید حتما" به شرایط خانواده هایی هم که این جانبازان در خانه و خانواده به سر می برند هم توجه لازم انجام داد. در این بیمارستان ها کادرهای درمان و پرسنلی حضور دارند که با روحیات این بیماران بیشتر آشنائی داشته و شاید هم تحصیلات تخصصی آکادمیک در این حوزه داشته باشند. از طرفی دیگر حقوق دریافت می دارند، که البته شاید مورد رضایت کامل آنان نباشد، ولی شرایط بیمارانی که در خانه و خانواده خود بسر می برند، بسیار متفاوت است.
عده‌ی زیادی از این بیماران تحت شرایط استرس پس از حادثه "سندروم تروما"(PTST) هستند. از آنجایی که صدمات اعصاب و روان، رد فیزیکی خاصی از خود بجا نمی‌گذارد، این عزیزان که بدون مدرک یا کم مدرک تلقی می گردند، معمولا در رده‌ی جانبازان زیر 25 درصد قرار گرفته و عده‌ی کثیری از آنان جانباز معسر شناخته می شوند و با مبلغ ناچیزی به عنوان مستمری یا کمک معیشت از بنیاد و دولت دریافت می کنند، خانواده‌هایشان که با فشارهای بسیاری دست‌به‌گریبان‌اند، فشار سنگین اقتصادی نیز علاوه بر آستانه تحمل پائین آنان، در این شرایط، اوضاع را بسیار پیچیده‌تر می‌کند. در واقع کمکی که بتواند یک‌شبه این مشکل حل شود عملا" وجود ندارد؛ ولی راهکارهای خلاقانه و کم هزینه‌ای وجود دارد که شاید حداقل در کوتاه‌مدت بتواند کمک شایانی به این عزیزان و خانواده‌هایشان بکند.
در این موضوع پیشنهاد میشود یکی از سازمان‌های متولی یا بنیاد با دراختیار گرفتن متخصصان این حوزه شامل پزشکان متخصص اعصاب و روان و پزشکان متخصص روانشناس بالینی، اقدام به تهیه کلیپ‌های آموزشی برای این گروه هدف انجام داده و از طریق فضای مجازی این محتویات را به نحوی که از طریق گوشی‌های اندروید که در دسترس همگان وجود دارد، قابل دانلود باشد، به دست این خانواده ها برساند؛ حال چه صوتی یا تصویری تفاوتی ندارد؛ بلکه محتوا مدنظر می‌باشد.
در این کلیپ‌ها به خانواده‌ها آموزش داده شود که در هنگام بروز شرایط حاد بیماری، برای آرامش دادن به بیمار و خودشان، چه راهکارهای عملی و بی‌هزینه‌ای انجام دهند و با اندکی تامل و انجام این تکنیک‌ها در واقع از وارد آمدن فشار خیلی زیاد به خود بکاهند؛ چون این جانبازان مرتبا" دچار توهم شده و از اطراف و پیرامون خود غافل، خود را در شرایط جنگی یا شب‌های عملیات فرض می کنند. با توجه به آغاز فصل گرما و شدت گرفتن این مشکلات برای بیماران، این موضوع یک ضرورت باید تلقی شود.
سال گذشته شاهد بودیم یکی از مجریان محترم رسانه ملی از طرف یکی از این خانواده‌ها بیان کرد که: «بخاطر گرمای زیاد ما مجبوریم دست پدرمان را که حالش قابل کنترل نیست ببندیم!» در همین حال، همان مجری دچار بغض گردید. نمی دانم آیا این مطلب مورد توجه مسئولان قرار خواهد گرفت یا خیر؛ ولی درخواست داریم یک بررسی و ارزیابی صورت بگیرد که آیا می توان با کمترین هزینه، در کوتاه‌ترین زمان به این جانبازان و صدالبته به خانواده های آنان چنین سرویس مطلوبی ارائه داد یا خیر؟
| مرتضی قنبری وفا
جانباز عزیز خداوند متعال شمارا شفا دهد
یادت هست خانواده وخانه ام را مشاهده کردید؟ هنوز که هنوز است مستاجرم حقوقی که جواب اجاره خانه و قسط ها را نمی‌دهد.
آقای داداش گلم به کی پناه آوریم ۶۲ساله شدم یک روز نه خنده نه خوش بودن؛ هیچ نديديم. هیچ کس نيست حق مسلم ما را بدهد که پاداش بازنشتگی لااقل بدهند کمی سنگینی مشکلات را رفع میشود
حرف خیلی خیلی خیلی دارم سرت را به درد نمی‌آورم برادر کوچکتر جانباز ۳۰درصد