پاتکی از جنس روشنگری!

فاش نیوز - اگر خدای ناکرده خود انسانی ظاهرفریب باشیم و دیگران از عمق باطن اطلاع یابند، جفای بزرگی به شهدا و همرزمانمان کرده ایم.

 ما رزمندگان دوران هشت سال دفاع مقدس هیچگاه به دنبال شهرت و اسم و رسم نبوده ایم. برای اثبات این ادعا باید گفت که آبروی ما از شهداست؛ چرا که نسل جوان و نوجوان، ما را همرزم شهدا می داند؛ و اگر خدای ناکرده خطایی سر بزند و یا در راستای اهداف شهدا گام بر نداریم به رسالت واقعی خود عمل نکرده ایم. پس اگر از شهدا و رزم رزمندگان می گوییم و در جامعه می چرخیم، اول به توصیه رهبری (حفظه‌الله) است که فرمودند شما جانبازان باید در جامعه رفت و آمد داشته باشید تا دفاع مقدس فراموش نشود.

استدلال دوم این است که خود را در آن جایگاه ارزشی می بینیم تا بهتر برای مخاطب قابل فهم باشد. اما اگر خدای ناکرده خودمان انسانی ظاهرفریب باشیم و دیگران از باطن ما اطلاع پیدا کنند جفای بزرگی به شهدا و همرزمان خود کرده ایم.
 یکی از جانبازان می گفت: من با توجه به نشستن بر روی ویلچر تابلو شده ام؛ اما آن جانباز خندان شیمیایی، قطع عضو، دو چشم نابینا و ناشنوا را کسی نمی داند که چگونه است.
متاسفانه تا اسم جانباز می آید، عزیزانی نگران می شوند و آن مسئول و شخص را مورد انتقاد قرار می دهند که بعضا بندگان خدا مجبور می شوند در برخورد با دیگران محتاط‌‌تر عمل کنند.

 بنابراین واقعا جای تاسف برای این موضوع وجود دارد و باید حداقل از جانبازانی که بعد از زندگی دنیوی واژه شهید در پرونده‌شان درج می گردد، دفاع نمایند. آری این است روزگار این دوستان جانباز.

 چند روز پیش به مناسبت جشن دیدار با پدران آسمانی به گلزار شهدا رفتیم. مهمان ویژه این مراسم یکی از سرداران سرافراز سپاه بود که در لابلای سخنانش به بی مهری و  بی توجهی به فرزندان شهدا و جانبازان اشاره کرد و هشدار داد که چرا باید اینگونه باشد.

گویا از قبل، از جریانات این بی مهری ها اطلاع داشت و دفاع جانانه این سردار عزیز از این جانباز و فرزند شهید مرا خوشحال کرد. بنابر این با خود گفتم درود بر تو ای مرد که به موقع صادق و بی ریا از همرزم و فرزند همرزم شهیدت دفاع کردی.
او در پایان سخنی خطاب به همان بزرگوارانی که بیم دارند نام این جانبازان را بر زبان بیاورند، گفت و مرا نیز بیش از پیش تحت تاثیر قرار داد.
 گفت: در تشییع جنازه ما اگر شرکت کردید، سعی کنید یک گوشه بروید؛ چون نمی خواهیم همان برادرانمان اذیت شوند و خدای ناکرده باز مورد نقد و فحاشی و.... قرار گیرید که چرا به تشییع جنازه‌شان رفتید. البته نام ما که هیچ، اما حرکت و راه و انسجام ما، حمایت از مروجان فرهنگ ناب ایثار و شهادت، همه و همه در راستای خط سرخ شهدا بوده است و قاطعانه از آن دفاع می کنیم. ما به راهی که در پیش گرفته ایم ایمان داریم و این راه را با قدرت ادامه خواهیم داد و حتی شاید کار به پاتکی شدید از جنس روشنگری افکار عمومی هم منتهی شود.

 سخن آخر اینکه یقین داریم، هیچگاه یک جانباز واقعی به همرزمانش - آنانی که در سنگرهای عاشقی، مشق ایثار تلمذ کرده اند و آنانی که شب های عملیات را دیده اند و عزیزانی که در رزم از همدیگر سبقت می گرفتند، حاضر نمی شوند به همرزم خود توهین، تهمت و افترا بزنند و با واژه های نه چندان خوشایند، آنان را مورد خطاب و عتاب قرار دهند.
پس باید با هم در حفظ و نشر آثار و ارزش های دفاع مقدس  تلاش کنیم.
یا حق - ارادتمند ایثارگران ــ وخانواده شهدا.

| علیرضا ضابطی سیستان