توصیه شهید: راه را اشتباه نرویم

 شهید سید محمد زینال حسینی از فرماندهان تخریب لشکر ۱۰ سیدالشهدا بود که پس از شهادت سردار نوریان قبول مسؤولیت کرد. او در طی دوران حضورش در صحنه نبرد سه بار شیمیایی شد و سرانجام در ۳۱ خرداد سال ۱۳۶۶ در جبهه ماووت بر اثر اصابت گلوله به سینه‌اش به شهادت رسید. شهید محمد برادر کوچک‌تر از خودش مجتبی را در عملیات سیدالشهدا (ع) در منطقه فکه از دست داده بود. با وجودی که برادران دیگرش هم در جبهه بودند، اما سید محمد خودش را ملزم به حضور در جبهه دید، می‌گفت نمی‌توانم در آخرت جواب جدم حضرت زهرا (س) را بدهم.

محبوبیت شهید حسینی در بین نیرو‌های تخریبچی به خاطر اخلاق مداری و آرامش او بود. بیشتر اوقات ذکر خدا بر زبان داشت و سخت‌ترین کار‌ها را خودش انجام می‌داد. از او به عنوان فرمانده‌ای شجاع و نترس در میانه نبرد‌های سخت یاد می‌کنند.

او در مصاحبه‌ای که فروردین سال ۱۳۶۶ قبل از عملیات کربلای ۸ در جنوب ضبط کرده است گفت: این حقیر خیلی کوچکتر از آنم که بخواهم پیام و حرفی بزنم برای دوستان، رفقا، بچه‌های تخریب و خانواده بزرگوارم بزنم، اما از آنجا که تکلیفی است به گردنمان به همه دوستان، آشنایان، دوستان، گردان تخریب لشکر ۱۰ و همه رزمندگان و خانواده بزرگوارم، همه کسانی که رهبر انقلاب را به عنوان، ولی فقیه قبول دارند می‌گویم باید کتف بسته و چشم بسته مطیع رهبر انقلاب باشند تا به سر منزل مقصود برسند. ایشان نوری است که اگر غفلت کنیم از این نور چپ کرده و راه را گم می‌کنیم.

شهید زینال حسینی چهار ماه بعد از این مصاحبه در ۱۵ تیر سال ۱۳۶۶ در ماووت به شهادت رسید.