یکشنبه 20 فروردين 1402 , 10:31
گوشه ای از مظلومیت همسران جانباز؛
پرستاران بی جیره و مواجب و همیشه همراه
همسران جانبازان دفاع مقدس حداقل ۳۴سال است که، بجز خانه‌داری و بچه‌داری و رفع و رجوع زندگی جانباز و فرزندانش، به عنوان پرستار ۲۴ساعته، بدون یک ساعت تعطیلی مشغول پرستاری از همسر جانباز خود هستند...
فاش نیوز - پرستاران دائم جانبازانی که از زمان جنگ تاکنون و تا زمان پایان عمرشان صبورانه روز و شب و در تمام لحظات زندگی در کنارشان ماندند و هم تیمارگر بودند و هم غمخوار، همسرانشان هستند. یعنی آن وظایف درمانی و پیگیری دارو و رفت و آمد به پزشکان که در واقع یکی از وظایف تعریف شده بنیاد، به عنوان "امور ایثارگران"بوده به عهده همسرانشان قرار گرفته و واقعا هیچ کس جز آنان قادر به انجام چنین مهمی نبوده و نخواهدبود.
در مقابل این زحمات و صبوری ها و ایثارگری های همسران جانبازان، قانون جامع ایثارگران حقوقی تحت عنوان «حق پرستاری» که برای جانبازان ۵۰تا۶۹ درصد معادل یکk یعنی مبلغ سه میلیون و ششصد و اندی تومان است را معین و پس از کسر مبالغی، پرداخت می کند؛ و تاکنون که ۳۴سال از پایان جنگ می گذرد؛ یعنی همسران جانبازان دفاع مقدس حداقل ۳۴سال است که، بجز خانه‌داری و بچه‌داری و رفع و رجوع زندگی جانباز و فرزندانش، به عنوان پرستار ۲۴ساعته، بدون یک ساعت تعطیلی مشغول پرستاری از همسر جانباز خود هستند.
این امر برای همسران آزادگان جانباز (که قبل از اسارت و جانبازی ازدواج کرده بودند) تعریف دیگری هم دارد؛ یعنی همسر و فرزندانش سال ها غم و اندوه اسارت پدر و همسر را تحمل نموده، سال های بلاتکلیفی، سال هایی که بعضی خانواده ها از وضعیت همسر و پدرانشان بی‌خبر بودند و در بلاتکلیفی بسر می بردند، این حالت خیلی سخت و جان‌فرسا بود. وقتی اسرا آزاد شدند، بعضی فرزندان، پدرشان را نمی شناختند؛ و بعضی همسران و فرزندان و پدر و مادر و خواهر و برادرهای اسیر آزادشده به یکباره با چهره تکیده و رنج دیده و بعضا قطع عضو اسیرشان روبرو شدند.
بعد هم که فرد آزاده به زندگی خانوادگی برگشت، به مرور عوارض مجروحیت ها و سال های اسارت و شکنجه های آن، هر روز بیشتر نمایان شد. بدتر از همه این مصدومیت ها، وضعیت "اعصاب وروان"جانبازان و آزادگان جانباز است که درحقیقت غیرقابل درمان است و به مرور زمان، آثار و عوارضش بیشتر هم شده و می شود.
رزمنده در میدان جنگ در معرض امواج انفجار توپ و خمپاره و بمباران هوایی و مین قرار می گیرد؛ خصوصا وقتی مورد اصابت ترکش هاست؛ یعنی شدیدترین وضعیت موج انفجار. اصابت گلوله با کالیبرهای مختلف، غیر از ایجاد مجروحیت، که گاهی منجر به قطع عضو مثل انگشتان و دست و پا می شود، بر اثر ضرب گلوله و گلوله ها، بیشترین تاثیر را بر اعصاب فرد مصدوم می گذارد و به مرور زمان، آثار سوء آن در احوالات شخص مصدوم، و در زندگی اش با همسر و فرزندان و اطرافیان نمایان می گردد.
از زمان پایان جنگ تا کنون در بحث درمان و کیفیت پیگیری درمانی، تنها چیزی که عاید جانباز و آزاده جانباز شده، همان دفترچه بیمه درمانی بوده است. در واقع، امر پیگیری درمانی برعهده همسر و اطرافیان جانبازان و آزادگان جانباز گذاشته شد. درحالی که دستگاه عریض و طویلی تحت عنوان "معاونت بهداشت و درمان بنیاد" وجود دارد که تاکنون نفهمیدیم واقعا چه وظیفه ای درقبال جانبازان دارد.
این مطالبی که عرض شد، نه خواسته و توقع خارج از قانون و مصوبات است، نه زیاده خواهی، نه نق زدن؛ بلکه تلنگری‌ست به مسئولان و متولیان امر، تا شاید حداقل وظایف قانونی خود را به یاد بیاورند. وگرنه اینها مصداق"حق الناس" است و خدا نمی بخشد.
|| سیدرضا حسینی نژاد
تنظیم خبر از محمد معرفی
