شهادت مرگ نیست تولدی دیگر است

به گزارش ایکنا از همدان، شهید مصطفی باقری، اول خردادماه ۱۳۴۷ در شهرستان همدان متولد شد. پدرش محمدباقر و مادرش اعظم نام داشت. دانش‌آموز دوم متوسطه در رشته تجربی بود که به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. چهارم دی‌ماه ۱۳۶۵ در ام‌الرصاص عراق شهید شد. پیکرش مدت‌ها در منطقه برجای ماند و اول فروردین‌ماه ۱۳۷۶ پس از تفحص در گلزار شهدای همدان به خاک سپرده شد. در وصیت‌نامه این شهید والامقام می‌خوانیم:

«بسم الله الرحمن الرحیم

فَلْیقَاتِلْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ الَّذِینَ یشْرُونَ الْحَیاةَ الدُّنْیا بِالْآخِرَةِ ۚ وَمَنْ یقَاتِلْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَیقْتَلْ أَوْ یغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا؛ مؤمنان باید در راه خدا با آنان که حیات مادی دنیا را بر آخرت گزیدند جهاد کنند و هر کس در جهاد برای خدا کشته شد یا پیروز گردید او را در بهشت اجری عظیم دهیم. (نساء/ ۷۴)

پس از سلام به خدمت یگانه منجی عالم بشریت آقا امام زمان(عج) و نایب بر حقش امام خمینی اکنون که این وصیت‌نامه را می‌خوانید من نیستم و از خداوند برای خانواده‌ام صبر می‌طلبم تا از اجر اخروی اینجانب کم نشود.

خداوندا تو را هزار بار شکر که به من منت نهادی و این راه را بر من نشان دادی که هم در دنیا و هم در آخرت خوشبخت شوم. خدایا، معبودا اگر بر من اشک چشم ندادی که در راهت بریزم، اما خون که دادی برای شستن گناهانم بریزم. خدایا اگر مرا صد بار بکشند و زنده کنند از این راه دست برنخواهم داشت، صرف نظر از آنانی که چشمشان را بسته‌اند و همیشه مادیات را در نظر گرفته‌اند و آنقدر از حقیقت دورند که دل‌هایشان به تاریکخانه هواپرستی تبدیل گشته و سرتاسر وجودشان را عشق به مادیات و ظلمت نفسانیات پر کرده است و توانایی درک ارزش‌های والای معنوی را از دست داده‌اند. چنین کسانی که از ارزش معنوی بی‌خبرند و شهادت را مانند مرگ و نابودی می‌دانند. شهادت مرگ نیست بلکه تولدی دیگر است.

بارالها، معبودا از تو این خواهش را دارم که مرا بپذیری و دریابی. خدایا من به ندای هل من ناصر ینصرنی فرزند امام حسین(ع) پاسخ مثبت دادم و این جان ناقابل را که دارم فدای اسلام و امام می‌کنم. بارالها دوست دارم چنان شهید شوم که جنازه‌ام هم به‌دست نیاید پودر شود و به باد رود، ولی اگر جنازه‌ام به‌دست آمد مانند شهیدان گمنام به خاک بسپارید، نه اسمم را بر روی سنگ قبر بنویسید و نه عکسم را بر روی قبر بگذارید.

از شما دوستان و آشنایان هم تقاضا دارم در شهادتم نگریید، ولی اگر خواستید گریه کنید به یاد شهیدان کربلا و به یاد سر بریده امام حسین(ع) گریه کنید. خواهرانم این را بدانید که حجاب شما هم ارزش بسیاری دارد و ارزش این را بدانید همچنان که دیگر شهیدان وصیت کردند من هم وصیت می‌کنم که خواهرم سیاهی حجاب تو کوبنده‌تر از خون سرخ من است.

اینجانب شهادت را کمال انسانیت می‌دانم و از شما تقاضا دارم که این مسئله را مورد بررسی قرار دهید که هدف از خلقت و آفرینش انسان چیست؟ که در این برهه از زمان برخی از مردم از این مسئله بی‌خبرند که دلشان را به مادیات پیوند داده‌اند و اگر چیزی هم کم شود آنقدر ایمان آنان سست است که ایمان خود را برای به‌دست آوردن آن می‌دهند، البته اینان بسیار کم هستند که ان‌شاءالله خود را درست خواهند کرد که خداوند انسان را در کمبود‌ها و مشکلات امتحان می‌کند.

مگر دنیا به جز عرصه امتحان انسان است؟ سعی کنید از این امتحان پیروز بیرون آیید که پیروزی در این دنیا موفقیت در آن جهان می‌باشد در پایان هم تقاضا دارم که به امام دعا کنید.

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار.

حقیر مصطفی باقری روز دهم محرم (عاشورای حسینی)»