جای‌دادگیِ مهاجمان در بهادارِ افغانستان

فاش نیوز - تقلیل فشارهای سیاسی، امنیتی و نظامیِ برادرخواندگان پاکستانیِ طالبان از روی دوش ارتش و مسئولانِ این کشور مسلمان. تقویت سازمان های رزمی و زیرساخت های قومی و قبیله ای هیات حاکمه ی موقتِ منتسب به «افغان والان».

تدبیر رزمی، تصمیم رمزی! و ترسیم مرزیِ جدید و چندباره در طول تاریخ تاسیس کشوری به اسم «افغان»ستان. ترتیب دادن استقرار نسلی جدید از آموزش دیدگان اطلاعاتی، تحصیل کردگان مدارس مذهبی و تربیت یافتگان مراکز تکفیری در برخی مناطق تجمعیِ هزارگان، تاجیکان، شیعیان و فارسی سریان.

تخلیه‌ی نقاط مهمّ معابر ترددی از قبیله های غیر پشتونی و جایدهیِ اتباع و مهاجران مشکل ساز برای همسایه‌ی شمالی، معروف به پتانان!، جایِ اینان و نهایتا تکمیل نقشه‌ی «پاک سازی قومیِ» قبلا آغاز شده در دوران های گذشته‌ی شاهان قندهاری و غلجایی به عاملیت جلادان ظالمی زیر نامان‌ «عبدالرحمان خان» و «محمود افغان»و… تحقیقا بخش اندکی از اهداف پشت پرده برای گسیل شِبه نظامیان و جنگجویان «مواطنِ قبایلی» و «طالبان پاکستانی» به مناطقی از همسایه‌ی شرقیِ ایران اسلامی است که اجرای آن از چند سال قبل شروع و طی ماه های گذشته روند عملیاتی آن تشدید گردیده است.

در همین راستا و با هدف شناخت بیش تر کارشناسان صحنه و میدان و هشدار لازم به دست اندکارانِ کشورهای همسود با ایران، مواردی را مورد اشاره قرار می دهیم!

۱- این که برخی «شِبهِ تحلیل گرانِ» داخلی و «کارشناس نمایان» بیرونی، مقابل گزارشات واقعیِ مرتبط با همسایه‌ی شرقی، از جمله جانماییِ مناطق مرغوب جهت جایگزینیِ اتباع خارجی در آن، مقاومت نموده و تلاش هایی غیرحرفه ای برای سرپوش گذاری بر اتفاقات منجر به تحولات قطعیِ مرزی، قومیتی و مذهبی صورت می دهند، نه تنها حکایت از ضعف اطلاعی، کم شنوایی و نابینایی!آنان دارد بلکه ای بسا به دلایلی همچون:

- ناآشنایی با نوشته‌جات و حکایات روزنگاری شده و مورد تصریحِ تاریخ نویسان بومی.

- اِشراف نداشتن بر اهداف اصلی و مقاصد فرعیِ غالیان قومی و قبیله ای.

- پندنیاموزی از نسل کُشی، جنایت کاری و مردم سوزی های قبلی، فعلی و آتی.

- خوش خیالی، زود باوری و خود داوری پیرامون تعارضات و تعرضات منطقه ای و بین المللی.

..سکوت معنادار و یا همنوایی همواره‌شان با این حاکمان معلوم الحال و قطعا روبزوال! هیچ جای شکی در تعمدی بودن انحراف زایی و تلاش برای تاثیر روانی بر افکار عمومی و خصوصیِ مردمان و ساکنان را باقی نمی گذارد!

۲)- برای تقریب ذهن خوانندگان نسبت به موضوع مورد بحث در این مقال، و تبیین ارتباطات پنهان و آشکار طالبان افغانستان با سازمان رزم شِبه نظامیانِ درگیر با ارتش پاکستان، لطفا به چند گزینه‌ی زیر توجه فرمایید:

الف)- بر خلاف داستان سرایی و‌ روایت بافیِ برخی ناکارشناسان، اما «جنگ طلبانی» که امروزه زیر نام «طالبان» شناخته می شوند، نه تنها کمترین مشارکتی در جهاد هفت ساله‌ی مردم این کشور علیه شوروی سابق و دولت دست نشانده ی آن ها در کابل نداشته اند، بلکه حتی طی مدت ۲۱ سال حضور آمریکا و سرویس های نظامی و اطلاعاتی اشغالگران غربی نیز همواره زیر چتر حمایتی آنان قرار داشته و در راستای ماموریت محوله، زمینه‌ی ورود، عبور! و خروج این نظامیان از سرزمین افغانستان را فراهم نموده اند!

ب)- ماموریت طالبان، دقیقا از همان زمانی آغاز گردید که حاکمیت، حکومت و دولت حاکم بر کابل، برای اولین بار طی ۲۵۰ سال گذشته از سیطره‌ی مطلق پشتون ها خارج و شخصیت هایی مجاهد و مبارز از دیگر اقوامِ «محکوم» و «مظلوم» این کشور، مانند هزاره، تاجیک، ازبک و سایر قومیت ها، زمام امور را در دست گرفتند!

امری که حتی خوابِ آن نیز هوش از سرِ برادران پاکستانی، پشتون والانِ قبایلی و «سرانِ» مدارس مذهبی و‌ تکفیریِ این کشور می ربود، تا چه رسد به تحقق عملیِ آن در پایتخت و سایر ولایات افغانستان!

ج)- بررسی های دقیقِ رسانه ای، رصدهای صحیح امنیتی، مطالعات وسیعِ مدرسه ای، آن هم در محدوده‌ی پیدایشِ فرماندهان و موسسان اصلی ایشان، نشان می دهد، عده ای از متربیانِ مدارس به شدت مذهبی و جنگجویان تندروِ پشتونیِ ناهمسو با دیگر مذاهب و اقوام، که از قبل نیز زیر همین نام «طالبان» در مناطق قبایلی پاکستان اعلام موجودیت نموده بود، با پشتیبانی های اطلاعاتی و مالیِ چند کشور و سرویس جاسوسی، وارد عرصه شده و طی این سال ها همواره بر همان مدار اولیه فعالیت و ریاست نموده است!

۳)- اکثریت قریب به اتفاق نیروهای مهاجم به مناطق مختلف افغانستان، در اولین تجربه‌ی ناموفق «خلافت عُمَری»، از همین شِبه نظامیان قومی و مذهبیِ «طالبان پاکستان» تشکیل شد و قرار هم بود همان ایام، برای عملیاتی کردن آن، طرح «گسیل آنان» به داخل این‌ کشور اقدام شود!

|| امان‌الله دهقان فرد