تأثیرات کوچ پوششیِ اتباع پاکستان به افغانستان بر امنیت منطقه

فاش نیوز - تغییر اوضاع «گذشته» و «حالِ» حاکم بر جغرافیای سیاسی، نقاط سرزمینی و معابر مرزی افغانستان. دست کاریِ مصنوعی در ترکیب جمعیتی، بالا بردن میزان نفوس و رئوسِ «یک» اقلیتِ قومی و سنگین کردن وزن تمایلات مذهبیِ خاص با هدف «اکثریت نشانیِ» آنان. «تَکرار نماییِ» ظلم های تاریخی نسبت به ۷۰ درصد از جمعیت فعلی و قبلی و «توجیه تراشی» برای شریک نسازی ایشان در مناصب حاکمیتی، مراکز حکومتی، ادارات دولتی و مصادر تصمیم گیریِ این کشور مسلمان. ترسیم «فضایی جدید» از حاضرانِ موجود در صحنه و میدان و قانونمند کردن سکونت اتباع و مهاجرانِ غیربومی اما به شکل، قیافه و همزبان با بخشی از قبیله گرایان!. بهره وری حداکثری از فرصت طلاییِ بوجود آمده در فرار نخبگان، بهم پاشیدگیِ ارتشیان، ضعف قدرتِ مردمان، مهاجرت سیاست مداران، نبود نظارت دقیق ناظران، تعطیلی دیپلمات خانه ها و رفتن نمایندگان جهانیان و همسایگان و نهایتا، جامه ی عمل پوشانیدن به آرزوی همیشگی پدران، نصیحت مستمر عالمان و ادامه ی راهِ آغاز شده توسط شاهان، حاکمان و متسلِّطانِ مخالف با فرهنگ و تمدن خراسان تباران!، تنها قسمتی از اهداف انگیزشیِ «کوچانیدنِ» پشتون والان و تصاحب اموال، اشجار و انصابِ تاجیکان، هزارگان، ازبکان و عمدتا فارسی سرایندگان و شیعیان بوده که در همین رابطه نکاتی را یادآور می شویم.

اول)- اگر چه تا هنوز هیچ گونه سرشماریِ بی طرفانه و آمارگیری دقیق و منصفانه ای در خصوص تعداد نفوس و میزان وابستگی های قومیتی، زبان محاوراتی و گرایشات فرهنگی و ارتباطاتیِ ساکنانِ ولایات و تمایلات آنان، مخصوصا پیکربندی مهاجران و فراریان در اقصا نقاط جهان، صورت نگرفته در عین حال علی رغم این مساله و مهاجرت نیمی از کل جمعیت این کشور طی نیم قرن گذشته در سرزمین های دور و نزدیک، لکن سران یک قوم، با استفاده از در دست داشتن قدرت حکومتی و رسانه های داخلی و بعضا همسوی فرامنطقه ای، تلاش نموده تا ضمن ارایه ی آماری دستکاری شده و ارقامی فرآوری گردیده!، «اکثریت» را از آنِ خود فرض نموده و بر اساس همین پیشفرضِ «دست ساخته»، نسبت به تضییع حقوق دیگران و تحمیل رسم و سنت های بدوی شان به آنان اقدام نمایند!

*دوم)-* ‌وقتی عده ای از دست اندرکاران «نشان دارِ» سیاسی، امنیتی، فرهنگی و «تبادلاتیِ» یک کشوری، همگو با تعدادی رسانه ی «تجربه نیندوخته» و شبکه ی «عبرت نگرفته»، موارد بافته شده در محافل اطلاعاتی و القائات آلوده ی پشت پرده ی امنیتی، راجع به مثلا تغییر بنیادین در روش و منشِ طالبان را، بعنوان «واقعیت» جا زده و با تمام توان تلاش می نمایند «هشدارِ» برخاسته از تحولات پیشین و «گفتار» برآمده از تقابلات قطعیِ پسین! را «وارونه» جلوه دهند، به نظر شما می توان آیا انتظار داشت در خصوص طرح و برنامه ی خطرناک و مشترک حاکمان فعلی افغانستان و پاکستان، در:

- گسیل سازمان یافته ی جمعیت صدها هزار نفریِ شِبه نظامیان قبایلی به مناطق مستعد.

- اقدامات عمدی آن ها برای فشار مصنوعی بر ساکنان و عدم بازگشت مهاجران میلیونی ساکن ایران.

- ضررهای اقتصادی و ضربه های کاریِ غیر قابل جبران به اهداف، مقاصد و منافع همسایگان.

- و نتیجتا مصادره ی اموال و انفال آنان به نفع اتباع و مهاجمان نامرتبط با افغانستانیان،

…امید چندانی داشت!؟

*سوم)-* این که بعضی «خام اندیشان»، آشکارا در نوشته ی مطبوعاتی، مصاحبه ی تلویزیونی و معادلات ذهنی شان، مستند به اظهاراتِ نخ نمایِ «ملا حقانیِ» سفیر شده در تهران! و توجیهات نونوار گردیده ی حضرت ملاذبیح الله!، سخنگوی تربیت شده ی طالبان!، تصریح می فرمایند که اخبار مرتبط با طرح کوچانیدان اتباع پاکستانی، آنهم در پوشش بازگشت مهاجران افغانستان، «اساسی» نداشته و در شرایط کنونی غیرقابل اجراست!، چیزی جز تخریب اذهان مسئولان، انحراف افکار ماموران و فرصت سازی برای اجرای عملیات جایدهیِ قبایل پشتونانِ پاکستان در برخی مناطق قبلا شناسایی شده و آماده ی جایگزینی گردیده، نخواهد بود آیا!

*یادمان باشد)-* راقم این سطور، اصراری بر پذیرش بلاقیدِ موارد مطروحه و مطالب پیش یابی شده ی مطبوعه ی خود توسط تصمیم گیرانِ ستاد، صحنه و میدان ندارد، وظیفه ی اَمثال مایان تحلیل اوضاع جاری، تفسیر اتفاقات فعلی و پیش بینی رخدادهای بعدی است. این که عوامل اجرایی، سیاسی، امنیتی، فرهنگی و حتی مسئولان مرتبط با اتباع خارجیِ ساکن در ایران اسلامی تا چه اندازه پیرامون مخاطرات ناشی از حضور دائمیِ مهاجران و ضررهای وارده بر منافع اقتصادی، مبادی امنیتی و آینده ی روابط خارجی با همسایگان شرقی، احساس خطر کرده و نسبت به چندین نسل تولد یافته و بزرگ شده در کشور و ضررهای حاصله از عدم بازگشت آنان به کشورشان و نهایتا تغییرات بافت جمعیتی و دستگاری در ترکیب قومیتی و زیان های وارده به منافع ایران اسلامی و‌ حامیان تاریخی و‌ تمدنی آن در پشت مرزهای جغرافیایی و.. «اقدام» و «تصمیم سازی» نمایند، امری است که قطعا به نوع تدابیر و شیوه ی تصامیم ایشان بستگی خواهد داشت. امیدواریم، تا دیر نشده سریع ترین، و در عین حال بهترین «تصمیم عملی» صورت گیرد.

|| امان‌الله دهقان فرد