سخنی با اعضای محترم فراکسیون ایثارگران مجلس

فاش نیوز - بدیهی است که ما برای آزادی وجب به وجب خاک این مرز و بوم هزاران شهید داده ایم؛ حماسه ها آفریده ایم و سختی ها کشیده ایم تا فرزندانمان در آینده سرشان را بالا بگیرند و به گذشتگان خود افتخار کنند... سال ها در جنگ بودیم. عده ای شهید شدند و جان به جانان تقدیم نمودند؛ عده ای اعضای بدنشان را دادند؛ گروهی جوانیشان را در سلول ها و زندان های بعثی گذراندند. و در مقابل، عده ای زالو صفت هم، از ابتدا عزت خود را فروختند و بی محابا، همچون خواص کوفه که به هزار دینار طلا امام حسین را فروختند، هنوز هم می فروشند.

آقای دکتر نوروزی، من شما را بخوبی می شناسم. شما هم مرا می شناسید؛ چه در دوران سختی که در ابتدا در اردوگاه رمادیه بودیم و چه بعد از آن که ما را به عنوان شورشگر به اردوگاه موصل چهار تبعید کردند. هنوز هم شجاعت و ایستادگی شما را در مقابل سرگرد عزالدین، افسر توجیه سیاسی بعثی در دفاع از آرمان هایمان، که منجر به شلاق خوردن و فلک شدن و بارها به زندان افتادنتان بود را به یاد دارم. شما استاد نهج البلاغه‌ی من در اردوگاه موصل چهار بوده اید و من هم به پیروی از آموخته هایم، نکاتی را خدمتتان عرض می کنم.

این را بخوبی می دانم که «لسان الحق طویل». زبان حق دراز است. مخصوصا حقی که به شما داده شده باشد. به حدیثی که در کلاس از شما آموخته ام اشاره می کنم. البته این حدیث مربوط به ایام سقیفه و خلافت است. اما بیان آن منافاتی ندارد. «لنا حق، فان اعطیناه، والا رکبنا اعجاز الابل و ان طال سرا». در طول سال های گذشته قوانینی در جهت بهبود وضعیت ایثارگران تصویب شده که در صورت اجرای صحیح و کامل آن، تأکید می کنم، در صورت اجرای صحیح وکامل، می توانست باری از دوش عزیزان ایثارگر بردارد؛ ولی سئوال اینجاست، انصافا از آنهمه قوانینی که تصویب شده چنددرصدشان کاملا اجرایی شده است؟ چنددرصدشان شامل مرور زمان گشته و به بایگانی فرستاده شده اند؟

آیا هرجانباز و ایثارگری برای احقاق حق قانونی اش باید بجنگد. چه برخوردی باید با آنها صورت بگیرد؟ اشکال کار در کجاست؟ اصلا چرا باید برای حقی که متعلق به آنهاست بجنگند؟ مگر کسی برای حقی که به او تعلق دارد می جنگد؟ آیا دلیلش کبر و غرور بعضی مسئولین است؟ که فراموش کرده اند جانبازان و ایثارگران ولی‌نعمتان این مردم هستند؟ پس آنها دردشان را به چه کسی بگویند. اصلا چرا کسی جواب آنها را نمی دهد. واضح است که وقتی که مسئولین شانه خالی می کنند، آن وقت است که هرکسی از راه می رسد و در فضای مجازی، و با ظاهر حق‌خواهی و دفاع از آنها هرطور که می خواهند موج سواری می کنند. اینان پیشکسوتان جهاد و شهادتند. اینان همان فرزندان این مرز و بوم هستند که از همه‌ی وجودشان برای این مملکت مایه گذاشتند و باز هم خواهند گذاشت و هنوز در صف اول هستند.

جناب دکتر نوروزی، مگر در تاریخ یک بهمن سال 1400، مجلس محترم با 150 رآی موافق، استفساریه‌ی ماده 48 قانون جانشینی فرزندان را تصویب نکرد؟ از آن زمان تا کنون چقدر زمان گذشته است؟! مگر قرار نبود که تا قبل از سال 1401 به سرانجام برسد؟ قانون تبدیل وضعیت فرزندان چطور؟ چرا بعضی از شرکت ها یا ادارات، به طور نسبی این قوانین را اجرا می کنند و عده ای قلدرمابانه جلوی آن ایستاده اند. ایراد کار در کجاست که به قانون تمکین نمی کنند؟ خیلی از ادارات حتی در رابطه با استخدام 25 درصد سهمیه‌ی ایثارگران در بعضی استان ها از دادن آمار استخدام همان 25 درصد هم به بنیاد شهید استنکاف می کنند؟

سئوال این است که جایگاه مجلس و قانونگذاری، و بخصوص فراکسیون محترم ایثارگران در مجلس کجاست؟ آیا فراکسیون محترم تا به حال چند جلسه با مسئولین سازمان ها و ارگان ها و شرکت های دولتی در این مورد داشته است تا قاطعانه اجرای قوانین را که پشتوانه اجرایی هم دارند، به آنها گوشتزد کند. مگر قرار نبود الحاق ماده‌ی واحده‌ی واردات خودرو در مجلس مطرح و بزودی اعلام شود؟ این بزودی کی می رسد؟

ایثارگران هم حق دارند کمی در رفاه باشند. آنها در روزمرگیشان مانده اند. چرا حتی برای ابتدایی‌ترین خواسته هایشان که همان معیشت و معوقات و نیازهای پزشکی و درمانی و دارو و... باید بجنگند. آنها هر کدام چند جوان بیکار دارند. دخلشان با خرجشان برابر نیست. جوان دم بخت دارند؛ که بامرور زمان و با رسیدن به 25 سالگی، مزایای حقوقشان که شامل خدمات درمانی و حق اولاد و... است، دستخوش تغییر می شود و این تغییرات هزینه‌ی مضاعفی بر سرپرستان خانوار تحمیل می کند.

واقعا فرزندان تا چه سنی باید در کنار خانواده‌شان باشند؟ چه وقت می خواهند تشکیل خانواده دهند؟ جناب دکتر نوروزی، کل ارزش مایملک یک ایثارگر، درآمد یک ماه فلان آقازاده نیست. چرا باری از دوش ایثارگران برداشته نمی شود؟ حداقل با کامل کردن قوانین موجود، شرایط را برای استخدام یکی از فرزندانمان را فراهم کنید. موضوع خودرو و تصویب الحاقیه را تصویب کنید. در معیشت ایثارگران تجدید نظر کنید.

مجلس خانه ملت است و شما افتخار ایثارگری را در کارنامه خود دارید و انتظار ما ایثارگران از شما بیشتر از اینها است. برادرم، قوانین تصویب شده برای به ثمر رسیدن و اجرا، فقط همت مضاعف و کار جهادی می خواهد. اطمینان دارم می شود با کوشش مضاعف و جهادی جنابعالی و عزیزان عضو فراکسیون ایثارگران مجلس، هر چه زودتر به اجرا و عمل برسد.

ما همچنان منتظر خبرهای خوش هستیم. برایتان آرزوی موفقیت دارم.

ومن الله التوفقیق...

با تشکر

|| داود گودرزی (آزاده ده ساله، جانباز 50%)