جمعه 13 مرداد 1402 , 16:41
نامه سرگشاده به رئیس جمهور به بهانه سی و سومین سالروز بازگشت آزادگان به میهن اسلامی؛
حقوق این قشر مظلوم را در مجامع بین‌المللی پیگیری و استیفا نمایید
جای بسی تأسف است که دولت‌های جمهوری اسلامی پس از سه دهه، هنوز در مجامع بین‌المللی در خصوص ظلمی که در سال های پر از درد و رنج اسارت بر اسرای مظلوم ایرانی در اردوگاه‌های عراق انجام گرفت اقدامی نکرده اند...
فاش نیوز - جناب آقای رئیس‌جمهور، قصه‌ی پر غصه‌ی این گروه نجات‌یافته از تونل های وحشت و مرگ بسیار است. ما هیچگاه از مسیری که پیمودیم پشیمان نیستیم و اطمینان خاطر داریم اجر و پاداش ما در نزد همان خدایی که شاهد بر آن صحنه های سراسر رنج و درد وغم و اندوه بود محفوظ است...
امام خمینی رضوان الله تعالی علیه:
«اگر روزی اسراء برگشتند و من نبودم، سلام مرا به آنها برسانید و بگویید خمینی در فکرتان بود».
رهبر معظم انقلاب مد ظله العالی:
«ایستادگى و مقاومت آزادگان سرافراز ما در طول سال هاى سخت اسارت، ملت ایران را روسفید و سربلند کرد و ما بازگشت پیروزمندانه آنان به میهن اسلامى را حادثه اى. مى دانیم که دست قدرت الهى آن را رقم زد».
جناب آقای رئیسی،
رئیس محترم جمهوری اسلامی ایران،
با سلام و احترام؛
روز ۲۶ مرداد سال ۱۳۶۹، میهن اسلامی شاهد حضور آزادگان سرافرازی بود که پس از سالها اسارت در زندان‌ها و اسارتگاه‌های مخوف رژیم بعث عراق، قدم به خاک پاک میهن اسلامی خود گذاشتند.
جناب رئیس محترم جمهور، آزادگان، صبورتر از سنگ صبور و راضی‌ترین کسان به قضای الهی بودند. آزادگان سینه‌هایی فراخ‌تر از اقیانوس داشتند که از همه جا و همه کس بریده و به خدا پیوسته بودند. اینان آزاده نامیده شدند؛ چون از قید نفس و نفسیات رهایی یافته بودند.
جناب آقای رئیس‌جمهور، آری این اسوه های مقاومت و پایداری، با ایمان راسخ خود در برابر همه فشارهای جسمی و روحی دشمنان ایستادند و روابط اجتماعی جامعه کوچک اردوگاهی خود را بر پایه «اخلاق حسنه» بنا نهادند و همیشه حمایتگر و مروج انقلاب و اسلام بودند؛ تا جائی که یکی از فرماندهان عراقی در مقابل اسرای ایرانی اعتراف کرد که «شما در این جا یک حکومت اسلامی کوچک تشکیل داده اید».
جناب آقای رئیسی، قطعا اسارت یکی از تلخ ترین و رنج آورترین حالت در جنگ ها است خصوصاً زمانی که به اسارت یک رژیم ددمنش و سفاک همچون رژیم متجاوز و متخاصم بعث عراق درآیی. رژیمی که اسرای مظلوم ایرانی را از کمترین امکانات رفاهی و بهداشتی و غیره محروم ساخته بود و وحشیانه ترین رفتارها را با آنها به عمل می آورد.
جناب رئیس محترم جمهور، کنوانسیون های چهارگانه ژنو، دولت‌های امضاکننده را به رعایت حقوق اسرای جنگی مکلف کرده است. در مفاد این کنوانسیون‌ها، هر گونه رفتار غیر انسانی، شکنجه، تهدید، توهین، ممنوعیت ارائه خدمات درمانی، ضرب و شتم، اعمال منجر به مصدومیت و جراحت و فوت اسیر، اعمال خشونت بر اساس نژاد، تابعیت و مـذهب اسیر، اعمال هرگونه فشار روانی و جسمانی برای دریافت اطلاعات یگان رزمنده اسیر، پنهان کردن اسرا از نظارت بازرسان صلیب سرخ، محرومیت اسرا از غذا و آب آشامیدنی سالم، مراقبت‌های بهداشتی و پزشکی، لباس و اقامتگاه، واداشتن اسرای جنگی به مشاغل دور از شأن و کرامت انسانی اسیر، محرومیت اسرا از مکاتبه با خانواده، ممنوعیت برگزاری مراسم و آیین‌های مذهبی، گروگان‌گیری اسرای جنگی و رفتارهای تلافی‌جویانه با اسرای جنگی ممنوع شده و به دولت‌های متبوع این حق را می‌دهد که در صورت هرگونه تخلف دولت متخاصم از معاهدات مربوط به حقوق اسرای جنگی، برای دریافت غرامت و حقوق انسانی شهروندان خود در مجامع بین‌المللی اقدام کنند.
جناب آقای رئیسی، و اما رژیم متخاصم و متجاوز بعث عراق که انتظاری جز این از او نداشتیم به هیچیک از قوانین و معاهدات مربوط به حقوق اسرای جنگی پایبند نبود و از هرگونه رفتار وحشیانه و غیر انسانی نسبت به اسرای ایرانی دریغ نورزید.
جناب آقای رئیس محترم جمهور، اما جای بسی تأسف است که دولت‌های جمهوری اسلامی پس از سه دهه، هنوز در مجامع بین‌المللی در خصوص ظلمی که در سال های پر از درد و رنج اسارت بر اسرای مظلوم ایرانی در اردوگاه‌های عراق انجام گرفت اقدامی نکرده اند.
جناب آقای رئیسی، گزارش بازدید نیروهای سازمان ملل از اردوگاه‌های اسرای ایرانی در عراق مختصری از سال ها رنج و سختی دوران اسارت سربازان بی ادعای خمینی کبیر بود که دولت عراق را محکوم و مجبور به اعتراف به بدرفتاری با اسرای ایرانی نمود.
جناب آقای رئیس‌جمهور، در طول ۸ سال جنگ عراق و ایران، قریب به ۴۰ هزار رزمنده ایرانی توسط نیروهای بعثی اسیر و به ۲۰ اردوگاه عراق در استان‌های الانبار، نینوا، دیاله و صلاح‌الدین منتقل شدند و ۸ اردوگاه تا پایان اسارت و بازگشت آخرین اسیر به ایران، از چشم بازرسان صلیب سرخ پنهان ماندند و به اردوگاه‌های «مفقودین» معروف شدند.
جناب آقای رئیس جمهور، طبق بررسی‌های روانشناسان، اختلالات عصبی و روانی بین اسرا بیشتر از افراد عادی و غیر اسیر است. همچنین میزان بیماری و ناتوانی جسمی در اسرا به مراتب بیشتر از سایر افراد جامعه می باشد. آنها به این نتیجه رسیده اند حتی تا 40 سال بعد از اسارت، اسرای جنگی دچار اختلال استرس هستند که به صورت کابوس در خواب بروز می‌کند.
بیماری گوارشی حتی تا 40 سال بعد از اسارت باقی می‌ماند.
اسرا دچار بیماری‌های عصبی ناشی از نقص تغذیه‌ای سیستم عصبی می‌شوند. کاهش شدید وزن در دوره اسارت، عامل بروز عوارض ارگانیکی مغز است. اضطراب و افسردگی، اختلال خواب، ترس، کابوس‌های رایج شبانه، گوشه‌گیری، نشخوار فکری، تحریک‌پذیری از علایمی است که در اسرای جنگی شناسایی شده است.
شیوع بالای انزواطلبی، اختلال فیزیکی روانشناختی و تظاهرات پارانوئیدی در اسرای جنگی شناسایی شده است.میزان خودکشی در اسرای جنگی بالاست که بر اثر افسردگی عمیق اتفاق می‌افتد. بیماری‌های حاد گوارشی قلبی - عروقی و سیستم‌های استخوانی، اختلال در حافظه و تمرکز، کاهش وزن، سوءتغذیه طولانی، صدمات جسمی شدید و ضربات سر و سایر جوارح در اسرای جنگی شناسایی شده است.
جناب آقای رئیس‌جمهور، نتایج تحقیقاتی که در سه دهه گذشته و بعد از آزادی اسرای ایرانی، برای بررسی میزان آسیب روحی و جسمی اسارت انجام شده است بیانگر این مطلب است که رزمندگان ایرانی اسیر در اردوگاه‌های عراق، با کوله‌بار سنگینی از اختلالات روانی، افسردگی، اضطراب، کابوس‌های شبانه، ترس‌های خفته و بیدار، جمود عاطفی، زخم معده، کاهش شنوایی و بینایی، دردهای شدید استخوانی و مفصلی به وطن و کاشانه خود بازگشته‌اند.
جناب آقای رئیسی، این قشر مظلوم از جامعه ایثارگران نیاز مبرم به نظارت و مراقبت ویژه دارد. متأسفانه تا کنون منصوبین دولت های کریمه‌ی جمهوری اسلامی بر رأس جامعه ایثارگری، نخواسته یا نتوانسته اند در انجام مسئولیت محوله موفق باشند چون دردآشنا با جامعه‌ی ایثارگران به ویژه درد آشنا با این قشر مظلوم نبوده اند.
جناب آقای رئیس‌جمهور، قصه‌ی پر غصه‌ی این گروه نجات‌یافته از تونل های وحشت و مرگ بسیار است. ما هیچگاه از مسیری که پیمودیم پشیمان نیستیم و اطمینان خاطر داریم اجر و پاداش ما در نزد همان خدایی که شاهد بر آن صحنه های سراسر رنج و درد وغم و اندوه بود محفوظ است.
جناب آقای رئیسی، در پایان دو درخواست از جنابعالی داریم:
اولاً حقوق این قشر مظلوم را در مجامع بین‌المللی پیگیری و استیفا نمایید.
ثانیاً با ایجاد معاونت آزادگان در بنیاد شهید و امور ایثارگران، رسیدگی به امور آزادگان را به طور خاص، آن هم توسط افرادی درد آشنا و از جنس خود آزادگان پیگیری نمایید.
توفیقات روزافزون شما را از درگاه خداوند متعال خواستاریم.
از طرف جمعی از آزادگان سرافراز میهن اسلامی
آزاده هشت سال اسارت و جانباز پنجاه درصد
|| علی‌اصغر افضلی
لطفاً اگر ممکنه در این ایام نزدیک به سالروز ورود آزادگان سرافراز به میهن اسلامی یک جلسه پرسش و پاسخ با جناب قاضی زاده هاشمی ریاست بنیاد شهید و امور ایثارگران داشته باشید و مشکلات ما را به اطلاع ایشان برسانید.
ممنون
ولى دل به پائیز نسپرده ایم
چو گلدان خالى لب پنجره
پر از خاطرات ترک خورده ایم
اگر داغ دل بود، ما دیده ایم
اگر خون دل بود، ما خورده ایم
اگر دل دلیل است، آورده ایم
اگر داغ شرط است، ما برده ایم
اگر دشنه دشمنان، گردنیم
اگر خنجر دوستان، گرده ایم
گواهى بخواهید، اینک گواه
همین زخم هایى که نشمرده ایم!
دلى سر بلند و سرى سر به زیر
از این دست عمرى به سر برده ایم.
در یازدهم مردادماه 69 ناگهان بلندگوهای اردوگاه شروع به نواختن مارش عملیات نظامی نمودند و چند لحظه پس از آن اطلاعیه ای با سر آغازی این چنین (لقد خسف الله الارض بقارون الکویت و اعوانه: زمین به امر خداوند قارون کویت(امیرکویت) و یارانش را بلعید ....) در مورد حمله عراق به کویت پخش کردند.
خبر بسیار ناامید کننده ای بود، بعضی از برادران اسیر می گفتند: این جنایت کار دست بردار نیست و به هر کشوری که بتواند حمله خواهد کرد. آیا با این وضعیت پیش آمده ، صدام به پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت تن خواهد داد!!!
چون مدت دوسال بود که از اعلام پذیرش قطعنامه 598 از سوی ایران گذشته بود وصدام زیر بار اجرائی شدن آن نمیرفت .
سرانجام سیزده روز پس از حمله به کویت یعنی 24 مرداد ماه 69، از همان اوایل صبح رادیو عراق برنامه های عادی وروزانه خودرا قطع و شروع کرد به پخش آهنگ های شاد و سرود های پیروزی . وهر نیم ساعت برای چندلحظه آهنگ ها قطع میشدند وگوینده رادیو میگفت : منتظر خبر مهمی باشید . بزودی خبر مهمی درمورد بر قراری روابط حسنه بین عراق و ایران به سمعتان خواهد رسید . بالاخره ساعت 11 صبح رادیو بغداد متن نامه سر گشاده ای از سوی صدام خطاب به ریاست جمهوری ایران را قرائت کرد و در خلال آن نامه ، به تمام خواسته های مشروع ایران جواب مثبت داد از جمله اجرای قرار داد1975 و همچنین آزاد سازی فوری اسیران جنگی . و نامه را این چنین خاتمه داد (ایها الاخ السید الهاشمی الرفسنجانی لقد تحققت جمیع ما اردتموه وهذا کل ما سالتمونا ...) برادر رئیس جمهورجناب آقای هاشمی رفسنجانی هرآنچه که میخواستید محقق شد و این تمام آن درخواستهائی است که از ما داشتید و.... .
صدای هلهله وشادی عراقی ها همراه با تیر اندازی هوائی فضای اردوگاه را پر کرد اما اسیران ایرانی هنوز هم باورشان نمی شد. میگفتند این حیله گر حتما نقشه ای در سر دارد .
فردای آن روز عده ای از اعضای صلیب سرخ به اردوگاه ما آمدند تا امور مقدماتی قبل از آزادی را انجام دهند.
وقتی در 26 مرداد ماه خبر ورود اولین گروه آزادگان به میهن اسلامی را شنیدیم نسیم آزادی را با تمام وجود احساس کردیم %
( والسلام)
*************
مقام معظم رهبری مد ظله العالی:
شماها ده سال، هشت سال ـ کمتر یا بیشتر ـ سخت‌ترین دوران را گذراندید. جوانی و زندگی باطراوت دوران شباب را در راه خدا دادید، اما ضرر نکردید؛ چون با خدا معامله کردید. صبر و استقامت شما، به اسلام آبرو بخشید. خانواده‌های شما با صبر خود اسلام را روسفید کردند و به نظام و جمهوری اسلامی آبرو دادند. (1/6/69)
************
در یکی از روزهای سراسر انتظار مرداد ماه سال ۶۹ داشتم از پشت میله های پنجره آسایشگاه به آخرین روزهای اسارت فکر می کردم که ناگهان احساس کردم دوتا غول بی شاخ و دم ، آن طرف پنجره ایستاده و به من نگاه می کنند.
برای یک لحظه ترسیدم و خودم را قدری عقب کشیدم اما وقتی پس از چند لحظه برگشتم و با دقت نگاه کردم متوجه شدم حس ام درست بوده است .
دوتا عراقی قد بلند یکی گروهبان (مقداد) و دیگری (سلام)نگهبان داخلی اردوگاه آن طرف پنجره ایستاده بودند و به من که غرق در افکارم بودم نگاه می کردند.
مقداد که متوجه شد من از دیدن ناگهانی آنها جاخورده ام خنده ای کرد و به من گفت: چه کار می کردی؟ نگهبانی می دادی ؟
گفتم: نه ، داشتم حیاط اردوگاه را تماشا می کردم .
گفت : دروغ نگو ، داشتی به ایران و خانواده ات فکر می کردی...
برو به احمد بگو بیاید کارش دارم .
گفتم: کدام احمد؟
گفت: همان که یک چشمش نابیناست.
آمدم برگردم احمد را صدا کنم متوجه شدم چند نفر دیگر از برادران اسیر برای کمک کردن به من و همچنین برای دور کردن دو سرباز عراقی پشت سرم ایستاده اند .
سرانجام احمد با اصرار بچه ها پشت پنجره آمد و به مقداد سلام کرد و گفت: با من چه کار داری ؟
مقداد با سرافکندگی و شرمندگی گفت: بالاخره روزهای آخر اسارت رسید و تو داری آزاد میشی. ازت می‌خوام منو ببخشی. من مأمور بودم و معذور و مجبور بودم دستور مقامات بالا را اجرا کنم .
احمد قرآنی را که در کنار پنجره بود برداشت و و آن را به طرف مقداد گرفت و گفت: ما هردو مسلمانیم و به این کتاب خدا اعتقاد داریم. تو را به این قرآن قسم می دهم ، آیا تو دستور داشتی که آن کابل را مستقیماً به چشم من بزنی و مرا در نوجوانی نابینا سازی ؟
مثلاً اگر آن کابل را به دست و پای من می‌زدی تو را بازخواست می کردند ؟
تو در نوجوانی یک چشمم را نابینا کردی حالا توقع داری که من تورا ببخشم ؟!
مقداد که چیزی برای گفتن نداشت با شرمندگی سرش را پایین انداخت و پس از چند لحظه به (سلام) نگهبان اردوگاه نگاهی کرد و با اشاره به او فهماند که اصرار فایده ای ندارد. سرانجام هردو از همان طرفی که آمده بودند برگشتند و رفتند.
چند روز بعد از آن ماجرا ، روز موعود فرا رسید و درب های اردوگاه یکی پس از دیگری باز شدند . آن روز فراموش نشدنی شاهد دو گروه بود . گروهی که پس از تحمل سالها سختی با سرافرازی از اردوگاه خارج می شدند و گروهی که با سرافکندگی و پشیمانی برای بدرقه اسرای ایرانی به صف شده بودند و بعضاً از آنها حلالیت می طلبیدند.
والسلام
آزاده هشت سال اسارت علی اصغر افضلی
اگر همین کانال فاش نیوز مطالبات روزمره ایثارگران رو از مسئولین پیگیری کنه بهتر نیست.؟؟!!
متأسفانه و متأسفانه قریب به صد در صد مشغولیت ایثارگران شده موضوعات و بحث های سیاسی و خارج از صنف. به هر کانال و سایت و وبلاگ ایثارگران سر می زنیم خود را درگیر بحث های سیاسی غیر مرتبط با مشکلات خود کرده اند .
کلام یکی از معصومین علیهم السلام داریم:
العاقل لا یشتغل بمالایعنیه.
یعنی انسان عاقل خود را مشغول به اموری که به او مربوط نمی شود نمی کند .
کاش همه یکدست و یکصدا می شدند و با مساعدت و همکاری شما زحمت کشان سایت فاش نیوز که وسیله ای شده اید برای رساندن صدای ایثارگران به مسئولین ذی ربط ، مشکلات ، پیشنهادات و راهکارهای خود را مطرح و جامعه ایثارگری را از این سکوت و خاموشی و بی تفاوتی در می آوردند.
ممنون از زحمات شما و همه کسانی که به نحوی در خدمت جامعه ایثارگران می باشند.
تعجب می‌کنم از فرمایش شما که مسایل سیاسی را غیر مرتبط با ایثارگران می‌دانید
اصل کار ما اعتقادات و آرمان‌ها اهدافمان بود که جانمان و عزیزترین‌هایمان را برایشان فدا کردیم و نباید غافل باشیم و یاران شهید و خون پاکشان و راه و مرامشان را که اصل است فراموش کنیم.
بله مسائل صنفی هم در جای خود و در اندازه لازم باید مدنظر قرار گیرد ولی فاش نیوز هم اگر به این مسائل می‌پردازد و ایثارگران اگر اهمیت دارند بخاطر ارزش‌هایی است که برایش فداکاری کرده‌اند و آن اسلام و انقلاب و امام و مردم و وطن عزت و اقتدارمان است