عدم حضور رئیس‌جمهور در کنفرانس تغییرات اقلیمی و ترک کنفرانس توسط هیئت ایرانی

هیئت جمهوری اسلامی ایران که به ریاست وزیر نیرو در کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد شرکت کرده بودند، در اعتراض به حضور مسئولان رژیم جنایتکار صهیونیستی این کنفرانس را ترک کردند. آیت‌الله رئیسی، رئیس‌جمهور به دلیل دعوت از مقامات رژیم صهیونیستی در نشست تغییرات آب و هوائی سازمان ملل، در این اجلاس شرکت نکرد.
به گزارش ایرنا، متن سخنرانی علی‌اکبر محرابیان، وزیر نیرو که قرار بود به نمایندگی از دولت جمهوری اسلامی ایران در بیست‌وهشتمین کنفرانس مقابله با تغییرات اقلیمی در امارات متحده عربی ارائه شود، به شرح زیر است:
اتخاذ تدابیری برای توقف جنایات صهیونیست‌ها مسئولیت مشترک کشورهاست
در ابتدا مایلم مراتب تشکر خود را از میزبان بیست‌وهشتمین نشست کنفرانس اعضای کنوانسیون چارچوب تغییر اقلیم، کاپ ۲۸، که به درستی کاپ «همبستگی و اقدام» نامیده شده، اعلام نمایم. ما کشورهای عضو سازمان ملل برای کاهش آلودگی‌های محیط زیست در کره زمین جهت تامین زندگی بهتر بشر و همه موجودات زنده و کاهش آلام انسانی در این نشست گرد هم آمده‌ایم. اما چگونه می‌توان به این هدف رسید در حالی که در همین ایام بیش از ۱۴ هزار نفر از مردم عزیز غزه به‌ویژه زنان، کودکان و نوزادان بی‌پناه، توسط رژیم غاصب صهیونیستی کشته شده‌اند. و ده‌ها هزار نفر نیز با تنی مجروح و قطع عضو شده و بدون امکانات درمانی در بدترین شرایط ممکن به سر می‌برند. اسف‌بارتر آنکه بسیاری از آنان جان خود را در حملات این رژیم جعلی به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی از دست داده‌اند. اتخاذ تدابیر سیاسی، اقتصادی و سایر روش‌های مقتضی، از سوی همه کشورها برای توقف و محکومیت نسل‌کشی و کشتار مردم بی‌گناه غزه و محاکمه فوری جنایتکاران، «مسئولیت مشترک» همه اعضای حاضر در این کنوانسیون است. بدیهی است که همه حامیان و مشوقین این رژیم به‌ویژه آمریکا در این جنایات سهیم‌اند.
نمی‌توان جبران خسارات تغییرات اقلیمی را بر کشورهای در حال توسعه تحمیل کرد
«تغییر اقلیم» به عنوان یکی از بحران‌های عمده در دنیای امروز موجب افزایش وقایع جدی و شدید آب‌وهوایی در سطح جهان و به‌خصوص در خاورمیانه شده و در نتیجه امنیت غذایی و آبی، سلامت و حیات نسل بشر را دچار مخاطره جدی کرده است. ظهور مفاهیمی نظیر «مسئولیت مشترک اما متفاوت» در ادبیات جهانی و تثبیت آن به عنوان یک «تعهد همگانی در برابر جامعه جهانی» گامی مهم و رو به پیشرفت بوده و پیگیری جدی آن تا حصول نتیجه مورد تاکید است. کلید موفقیت در تلاش مشترک برای کاهش تغییرات اقلیمی، ارتقای سازگاری و افزایش ظرفیت تاب‌آوری، انجام اقدامات جبرانی از سوی کشورهای توسعه‌یافته با توجه به مسئولیت تاریخی و وعده‌های آنها و اتخاذ رویکرد مبتنی بر اصول «عدالت»‌، «انعطاف‌پذیری» و «مسئولیت مشترک اما متفاوت» برای کشورهای در حال توسعه از طریق حمایت‌های مالی، فنی و فناورانه است. نمی‌توان جبران خسارات تغییرات اقلیمی را بر کشورهای در حال توسعه تحمیل نمود و از این طریق فرآیند توسعه آنها، به عنوان یک حق مسلم را متوقف یا کند کرد. هنوز برای بخش قابل توجهی از جهان در حال توسعه، مبارزه با فقر و توسعه بهداشت و تامین مسکن و انرژی اولویت اساسی به شمار می‌رود. در این راستا فقدان ابزارهای اجرائی اقدامات اقلیمی، شامل منابع مالی و انتقال فناوری، بزرگ‌ترین چالش برای این کشورها است. در این رابطه جبران خسارت و ضرر و زیان توسط کشورهای توسعه یافته باید مورد تاکید قرار گیرد. باید توجه داشت که گذار عادلانه به سوی آینده‌ای با تاب‌آوری اقلیمی، مستلزم توجه به ظرفیت‌ها، توانمندی‌ها، شرایط و اولویت‌های متفاوت ملت‌هاست. مسیر هر کشور خاص و منحصر به فرد است و کشورها برای تعیین اهداف کمّی در این زمینه باید داوطلبانه و بر اساس قوانین و مقررات و اوضاع و احوال ملی خود اقدام کنند.
ایران اقدامات متعددی را برای مقابله با تهدیدات اقلیمی انجام داده است
ایران با عضویت در بیش از ۱۵ کنوانسیون و پروتکل چندجانبه محیط زیستی، از کشورهای فعال منطقه می‌باشد. با وجود تلاش برخی کشورها برای محدود کردن ایران در قالب تحریم، جمهوری اسلامی ایران اقدامات متعددی را برای مقابله با تهدیدات اقلیمی انجام داده است. ایفای نقش فعال در هم‌افزایی کشورها به منظور مقابله با گرد و غبار در منطقه با برگزاری کنفرانس تهران در سال جاری از جمله اقدامات ایران است. همچنین، به دنبال اقداماتی از قبیل کاهش میزان فلر در صنعت نفت و گاز، توسعه چندبرابری انرژی‌های تجدید پذیر، برقی‌سازی با اولویت حمل‌ونقل عمومی، هوشمندسازی و ارتقای راندمان نیروگاه‌های برق در کشورمان هستیم. ابلاغ استانداردهای اجباری در بخش‌های صنعت، ساختمان و حمل‌ونقل خصوصا در بخش مدیریت مصرف خانوار، بخش دیگری از اقدامات دولت ایران در زمینه کاهش جدی انتشار گازهای گلخانه‌ای است که هم اکنون با قوت در دست اجراست.
در پایان مایلم به این نکته اشاره داشته باشم که محیط‌زیست مشترک، نقطه اتصال و میراث ارزشمند همه ماست، امیدواریم مجامع بین‌المللی، با قرار گرفتن در کنار هم و در اختیار قرار دادن و تبادلِ بدون تبعیضِ ظرفیت‌های دانش و فن‌آوری و منابع مالی مشترک، بتوانند آینده‌ای سالم و پاک را به نسل‌های آینده هدیه کنند و همزمان با ظلم و جنایت و نسل‌کشی و اشغال که تبلور بارز آن اقدامات رژیم صهیونیستی است مقابله کرده و آن را به شدت محکوم ‌نماییم.