مرثیه حماسی رهبر معظم انقلاب اسلامی در سوگ شهید یاسینی

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: شهید یاسینی ۱۵ فروردین سال ۱۳۳۰ در آبادان به دنیا آمد. در سال ۱۳۴۸ وارد دانشکده خلبانی نیروی هوایی شد و پس از گذراندان دوران مقدماتی پرواز با هواپیما‌های تی ۳۳، به منظور گذراندن دوره تکمیلی خلبانی و پرواز با هواپیما‌های پیشرفته شکاری، به آمریکا اعزام شد. در مدت حضور در آمریکا دوره‌های آموزش پیشرفته خلبانی را ابتدا با پرواز با هواپیمای تی ۳۷ و سپس با هواپیمای پیشرفته اف ۴ با موفقیت کامل به پایان رساند و موفق به اخذ کارنامه خلبانی با هواپیمای فانتوم شد و پس از بازگشت به ایران در پایگاه ششم نیروی هوایی در بوشهر مشغول به خدمت شد.

اما در ۱۵ دی‌ماه سال ۱۳۷۳، هواپیمای حامل فرماندهان ارشد نیروی هوایی، در ساعت ۲۰:۴۲، به قصد تهران به پرواز درمی‌آید. هرچند دقایقی از پرواز نگذشته بود، اما خلبان با برج مراقبت فرودگاه اصفهان تماس می‌گیرد و اعلام می‌کند پنجره کابین‌باز شده است و باید فرود اضطراری کند، اما در ۶۴ کیلومتری جنوب پایگاه اصفهان با زمین برخورد می‌کند و شهید یاسینی به آرزوی دیرینه خود می‌رسد و به دوستان شهیدش می‌پیوندد.

رهبر معظم انقلاب اسلامی در مراسمی که به‌مناسبت شهادت شهید بزرگوار سرلشکر «سید علیرضا یاسینی» و دیگر شهیدان حادثه ۱۵ دی‌ماه سال ۱۳۷۳، برگزار شد، با اشاره به رشادت‌های شهید یاسینی فرمودند: «فقدان بزرگی بود؛ نه فقط برای شما، برای من هم این طور بود. ولی خب چار‌ه‌ای نیست باید تحمل کرد. شهید یاسینی مردی مومن بود، پرتلاش بود، صادق بود، صمیمی بود و خود همین‌ها موجب شده بود که به ایشان امیدوار باشم. در این حوادث سخت است که جوهر ما آشکار می‌شود و نیرو‌ها و توانایی‌های درونی ما آشکار می‌شود، من به شهید یاسینی خیلی امیدوار بودم، همین حالا به ایشان (سرتیپ بقایی فرمانده سابق نیروی هوایی ارتش) می‌گفتم خیلی به این جوان امید داشتم برای آینده، ولی حالا خداوند متعال این جوری مقدر کرده بود، چار‌ه‌ای نیست باید تحمل کرد و این تقدیرات الهی است».

به همین مناسبت گفت‌وگویی را با امیر «محمود ضرابی» یکی از همرزمان شهید سرلشکر یاسینی انجام داد است که در ادامه می‌خوانید؛

بهمن ماه سال ۱۳۴۶ من وارد دانشکده افسری شدم، و شهید یاسینی در سال ۱۳۴۸ وارد دانشکده افسری شد که از همان‌جا آشنایی ما رقم خورد. بعد از گذراندن سال‌های پرواز، شهید یاسینی از بدو ورود که از آمریکا فارغ التحصیل شد و به ایران بازگشت با هواپیمای فانتوم آموزش را شروع کرد، سپس طبق قوانین موجود باید ساعت‌هایی در کابین عقب پرواز می‌کردیم و بعد به آموزش کابین جلو ارتقا می‌یافتیم و بعد درجه‌بندی‌ها شروع می‌شود و از نان لیدر و لیدر درجه ۴ بعد ۳ بعد ۲ و بعد ۱ و درنهایت هم فرمانده خلبان می‌شدیم که شهید یاسینی با طی کردن تمامی این دوره‌ها با نمرات بسیار بالا و ارزشمندی به درجه فرمانده خلبانی رسیدند.

شهید یاسینی فردی متواضع، کم حرف و بسیار پر کار و دور از حاشیه بود که هرگز اهل خودنمایی و تظاهر نبود، شخصیتی خاص و محبوب داشت. وقتی شهید یاسینی افسر وابسته نظامی در پاکستان شد، پس از طی کردن مدارج ترقی در پرواز، همان اول جنگ وارد میدان شد و بنده افتخار همرزمی با این شهید نصیبم شد تا از درس‌های آموزنده اش درس بگیرم.

به شهید یاسینی گفتم با اینکه حدود ۴ سال بیشتر نیست که در شرایط بد آب و هوایی خدمت می‌کنم، اما خیلی سخت است، شما چطور ۱۲ سال در بوشهر تحمل کردید. گفتند من یک سرباز هستم هرجا بگویند کار کن، کار می‌کنم، اینقدر ایشان درگیر خدمت و آموزش دادن به خلبانان بودند که هرگز به فکر خودش و استراحت نبود و این نشات گرفته از مسئولیت‌پذیری این شهید بزرگوار بود.

معمولا در عملیات بیش از ۴ فروند هواپیما به پرواز در نمی‌آید، در یکی از ماموریت‌های برون‌مرزی من و شهید یاسینی با ۸ فروند هواپیما به پرواز درآمدیم که باید از بوشهر در ارتفاع پایین به لب مرز می‌رسیدیم و دو هدف مختلف را انتخاب می‌کردیم می‌زدیم و برمی‌گشتیم که ایشان این ماموریت را به خوبی انجام داد و برگشت و بدون هیچ خستگی بعد از برگشت به ادامه کار در مرکز پرداخت.

سال‌های زیادی در بوشهر خدمت کرد و در همان پایگاه به عنوان فرمانده منصوب شد که آن پایگاه به نام این شهید بزرگوار نامگذاری شد. از این شهید بزرگوار یادگاران بسیار ارزشمندی، چون فرزندان و همسر محترمشان باقی مانده که هرگز من جایی نشنیدم این عزیزان خواسته‌ای داشته باشند و همیشه مورد لطف فرماندهان قرار دارند.

در اکثر عملیات‌ها این شهید عزیز شرکت داشت و هرگز از جنگیدن خسته نشد تا جایی که در تمامی صحنه‌ها حضور داشت. در طول دوران جنگ نسبت به تعداد خلبان‌ها و ماموریت‌های انجام شده بیشترین شهدا را داریم که بالغ بر ۲۸۰ خلبان شهید شدند و حدود ۱۴۲ تن هنوز جاویدالاثر هستند و بالغ بر ۵۰ تن نیز جانبازند که همه در حفظ وطن کوشیدند.

شهید یاسینی یک فرماند‌ه‌ای بود که با ازخودگذشتگی‌هایش پای نظام ایستاد و ماندگار شد و این آرامش امروز نتیجه خون‌های افرادی، چون شهید یاسینی است که امیدوارم ادامه دهندگان خوبی برای حفظ ارزش‌هایشان باشیم.

شهید یاسینی بسیار مسئولیت‌پذیر و متعهد نسبت به کار بودند تا حدی که از ناحیه کمر و دست مجروح و جانباز ۵۵ درصد شد، ولی هیچگاه درد کمر و مسئولیت‌های فراوانی که داشت مانع از پرواز‌های جنگی او نمی‌شد. شهید یاسینی با انواع مختلف هواپیما از جمله اف ۴، اف ۵، میگ ۲۹، سوخو ۲۴ و پی اف۳ پرواز کرد که از این حیث، از خود یک رکورد بجای گذاشت، ولی هواپیمای محبوب شهید یاسینی، اف ۴ (فانتوم) بود.

بخشی از وصیت نامه شهید یاسینی:

«من یک خلبان هستم سال‌ها از بیت‌المال برایم هزینه کرده‌اند تا به اینجا رسیده‌ام. حال وظیفه دارم که دینم را ادا کنم. مگر نه اینکه همواره آرزو کرده‌ایم که ای کاش در واقعه عاشورا می‌بودیم و فرزند زهرا (س) را یاری می‌کردیم؟ اکنون زمان آن فرا رسیده و همگان مکلفیم که برای لحظه‌ای روح خدا را تنها نگذاریم. بنابرین از من انتظار نداشته باشید که بیش از این در کنارتان باشم به یقین اجر شما نیز که به تربیت فرزندان و امور خانه همت می‌گمارید و زمینه را برای حضور بیشتر ما در صحنه فراهم می‌کنید نزد خدا محفوظ خواهد بود.»

اسامی شهدای حادثه ۱۵ دیماه سال ۱۳۷۳:

۱ ـ سرلشکر شهید منصور ستاری

۲ ـ سرلشکر خلبان شهید مصطفی اردستانی

۳ ـ سرلشکر خلبان شهید علیرضا یاسینی

۴ ـ امیر سرتیپ شهید حسن رزاقی

۵ ـ سرلشکر شهید مهندس احمد شجاعی

۶ ـ امیر سرتیپ شهید امیر حسین جمشیدی

۷ ـ امیر سرتیپ دوم شهید بهرام شریفی ریاحی

۸ ـ امیر سرتیپ خلبان رضا جم منش

۹ ـ امیر سرتیپ فنی احمدرضا سنایی

۱۰ ـ سرگرد شهید یوسف پورزادی

۱۱ ـ سرگرد شهید عباسعلی محتشمی

۱۲ ـ سرگرد شهید محمدرضا محسنی