14 ارديبهشت 1403 / ۲۴ شوال ۱۴۴۵
شناسه خبر : 107318
دوشنبه 18 دي 1402 , 09:30
دوشنبه 18 دي 1402 , 09:30
هرچه داریم از تو داریم ای....
جانباز ع. شاطریان
مراحل هشت‌گانه تبدیل شدن ایران به ابرقدرت
حجت الاسلام سید محمدحسین راجی
کابینه تناقض‌ها و کلاهی که سرشان گذاشتند
سید محمدعماد اعرابی
ای نشسته صف اول
علیرضا ضابطی
امنیتِ خودبسنده و ماهواره ی همراه
سید مهدی حسینی
هنر رهبری شکستن قدرت‌های بزرگ است
احمد رضا بهمنیار
به دانشگاه مردمی فلسطین خوش آمدید
محمدحسین آزادی
مشکل دقیقا خود رئیسی است!
عبدالرحیم انصاری
انقلاب اسلامی طلیعه‌ی انقلاب جهانی اسلام
آقای احمدرضا بهمنیار
هفت‌سر اژدها در کنار ماست
یوسف مجتهد
سردفتر یک شهر دور
جانباز اعصاب و روان
الگوی اخلاق
یادی از شهید احمد مفید
فاش نیوز - وقتی برای اقامه نماز بر پیکر مطهر احمد به آیت‌الله مجتهدی پیشنهاد اقامه نماز دادند، ایشان با بیان اینکه شهادت احمد حال ایشان را منقلب کرده است و اصلاً حال طبیعی برای اقامه نماز ندارند، خود را کنار کشیدند و در صف نماز ایستادند و همچنان به آرامی اشک می‌ریختند.
هر کس این استاد اخلاق و این مرد الهی را می‌دید که چنین با سوز و ناله در فراق احمد گریه می‌کند،
بی‌اختیار از خود بی خود می‌شد و به گریه می‌افتاد و به فکر فرو می‌رفت که واقعاً احمد که بود؟
شهید احمد مفید در سال 1343 در شهر تهران به دنیا آمد. وی پس از طی دوران تحصیلات و اخذ دیپلم وارد حوزه علمیه آیت‌الله مجتهدی شد تا هم بتواند به تحصیل خود در علوم دینی که به آن علاقه داشت، ادامه بدهد و هم اینکه بتواند مسیر سیر و سلوک معنوی خود را زیر نظر استاد و پیر طریقتی همچون آیت‌الله مجتهدی ادامه دهد.
احمد علاوه‌بر اینکه در خانواده‌ای مذهبی رشد و پرورش یافته بود، پیش از این نیز همزمان با شرکت در فعالیت‌های انقلابی، با دوستان طلبه و حزب‌اللهی آشنا شده بود و به همین خاطر به حوزه علمیه علاقه‌مند شده بود. او حوزه علمیه را محلی می‌دانست که در پرتو آن می‌توانست به تمامی آنچه می‌خواست، دست پیدا کند و خواسته‌های او نیز چیزی نبود جز خدمت به انقلاب و دین اسلام و مردم جامعه‌اش.
احمد فردی خونگرم و خوش‌اخلاق و مهربان بود و بسیار فعال و زحمتکش و مهم‌تر از همه فردی دغدغه‌مند و با انگیزه که برای رسیدن به اهداف و آمالش از هیچ تلاشی کوتاهی نمی‌کرد.
پس از شروع جنگ تحمیلی، احمد نیز همدوش دیگر دوستان روحانی و طلبه‌اش عازم جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد. او در حقیقت این جهاد را ادامه مسیر سیر و سلوک معنوی خود دانسته و ارزش آن را کمتر از جهاد علمی در حوزه علمیه نمی‌دانست.
احمد جهاد فی‌سبیل‌الله و جنگ تحمیلی و شهادت در مسیر انقلاب اسلامی را یک توفیق بزرگ و نعمت الهی می‌دانست که خداوند به واسطه محبتی که به بندگان خاصش و بخصوص امام خمینی(ره) دارد، نصیب آنان کرده است لذا در جای‌جای وصیت‌نامه‌اش مرتب تذکر می‌دهد که شکرگزار این نعمت باشیم و برای حفظ انقلاب و اسلام و تبعیت از رهبری تلاش کنیم.
او در بخشی از وصیت نامه‌اش دیدگاه خود را پیرامون جهاد فی‌سبیل‌الله چنین توضیح می‌دهد: «جهاد یک مقدمه و وسیله ای است که پروردگار متعال برای تقرب عبد به سوی خودش به او عنایت کرده و این جهاد نصیب همه اشخاص نمی‌شود و در همه زمانها این مسئله اتفاق نمی‌افتد چون اقتضای زمانه ایجاب نمی‌کند. هم اکنون که پروردگار این سفره گسترده خویش را باز نموده تا بندگان از خوان نعمت و رحمتش استفاده کنند، انسان باید در معرض سختی‌ها باشد تا به خداوند متعال توجه کند و اگر در سختی نیفتد، جوهره وجودی انسان ساخته و پرداخته نمی‌شود».
او خود را فدایی مکتب می‌دانست و برای دین اسلام و انقلاب اسلامی و به خصوص رهبر آن امام خمینی(ره) بسیار ارزش و احترام قائل بود و معتقد بود: «این مکتب آن‌قدر پرارزش است که همه ما اگر فدای آن شویم جا دارد، چنانچه اولیاء مکرم الهی خویشتن را فدای آن کردند و تا به حال این مکتب با خون باقی است».
مهم‌ترین اثری که از روحانی شهید احمد مفید به یادگار مانده است، وصیت‌نامه طولانی و مفصل او می‌باشد که می‌توان گفت یکی از بهترین وصیت نامه‌ها بوده و دارای محتوایی غنی و فوق‌العاده سازنده و معنوی است. در این مجال کم تنها قسمتی از آنچه احمد مفید نوشته است را می‌خوانیم:
«بزرگ‌ترین نعمتی که خدا به انسان داده، نزول وجود مقدس ائمه معصومین صلوات‌الله‌علیهم در این عالم بود که این انوار ما را به معدن نور متصل کنند. دین مقدس اسلام را نیز که بر پایه توحید استوار گشته، ائمه اطهار(ع) به ما معرفی کردند و علماء و روحانیت بزرگوار ما نیز احکام دین را از کلام آنان استخراج کرده و برای ما بیان می‌کنند لذا مخالفت با علماء، مخالفت با اسلام و دین است.»
شهید احمد مفید در بخشی دیگر از وصیت‌نامه‌اش به عنوان توصیه و درخواست از خواهران و برادران ایمانی‌اش چنین می‌نویسد: «سعی کنیم وظیفه خودمان را در هر لحظه و زمانی که بر ما می‌گذرد، بشناسیم و به آن عمل کنیم و خود را مشغول لهو و لعب دنیای فریبنده نسازیم که دنیا فانی شدنی است. سر خودمان را شیره نمالیم و خودمان را گول نزنیم و با اسباب‌بازی‌های دنیا بازی نکنیم که همه آنها فانی و ما نیز رفتنی هستیم.
انسان باید خود را در این دنیا در محضر خدا و کوچک بداند که همین‌طور هم هست. ما خیلی کوچکیم لکن خودمان نمی‌فهمیم و باید مرتب این مسئله را به خودمان تلقی کنیم که ما انسانها، موجودات کوچک و هیچیم.
انسان باید حواسش باشد که در اجتماع غرور پیدا نکند، که غرور چیز بدی است و انسان از آن ضربه‌های مهلکی خورده است. اینکه خدا به انسان چیزی را عنایت کرده و لطف کرده است حال اگر انسان آن کار را به اسم خودش ثبت کند، این نیز قسمی از غرور است و بلایی است که همیشه گریبانگیر انسان می‌شود.
روحانی شهید احمد مفید در بخش دیگری از دست نوشته‌هایش خطاب به روحانیت به آنان توصیه می‌کند که بیشتر بر تهذیب نفس خویش کوشیده و به فکر رفع نیازهای جامعه اسلامی باشند: «دیگر اینکه روحانیون معظم که مبلغین احکام الهی و شریعت رسول‌الله هستند باید سعی کنند خیلی زیاد در پاکسازی نفوس خویش تلاش داشته باشند (که ان‌شاءالله این چنین هم هست) و در کسب معارف بیشتر بکوشند و در سیراب کردن این عطش جامعه که به آب حیات اسلام احتیاج دارند، کوشا باشند و سعی در موعظه کردن و در پیش گرفتن خُلق رسول‌الله(ص) داشته باشند که خداوند متعال نیز فرموده است: «ادع الی سبیل ربک بالحکمه و الموعظه و جادلهم بالتی هی احسن»
احمد مفید به همراه برادرانش محمود و ابوالقاسم هر سه در طول جنگ در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل حضور داشتند و سال‌های متمادی به انقلاب و اسلام خدمت کردند. وقتی که احمد در عملیات والفجر 8 به شهادت رسید، برادر کوچکش ابوالقاسم نیز در همان عملیات بود و از ناحیه پا مجروح شد.
پیکر احمد را برادرش محمود آورد که خودش نیز در عملیات کربلای 5 در سال 1365 به شهادت رسید.
خبر شهادت احمد، موجی از غم و ماتم و شور و هیجان را برای دوستان طلبه‌اش در مدرسه مجتهدی و همرزمانش در پایگاه مقاومت بسیج ناحیه شرق تهران پدید آورد به‌گونه‌ای که هرکس خبر شهادت احمد و رفتن و پرواز کردن او را شنید هم ناراحت شد و اشک ماتم ریخت که این اسوه تقوا و متانت و صبر و ایثار را از دست داده است و هم خوشحال از اینکه عاقبت احمد، با شهادت ختم شده است.
در مراسم تشییع پیکر مطهرش طلاب و روحانیت زیادی شرکت کرده بودند. آیت‌الله مجتهدی نیز آمده بود تا با شاگرد خود خداحافظی کند و چه خوب شاگردی تربیت کرد این استاد اخلاق و عرفان.
آخرین توصیه شهید
«در حق همدیگر دعا کنید که این دعا به اجابت نزدیک‌تر است. حقی اجتماعی و فردی. هرمؤمنی که به واسطه او به ما فیضی می‌رسد بر گردن ما حق دارد. همه مسلمینی که به زیر پرچم لااله‌الاالله آمده‌اند و بنده خدا شده‌اند، به گردن همدیگر حق پیدا می‌کنند پس باید غمخوار همدیگر باشیم و در کارها به همدیگر کمک کنیم و در دستگیری ضعیفان پیشقدم باشیم و از بی تفاوت بودن نسبت به مسائل اجتماع و اسلام و مصالح مسلمین به شدت بپرهیزید».
* سعید رضایی
نظری بگذارید
