هر جا لازم است کسی فدایی رزمنده‌ها شود از ما استفاده کنید

 حیات، در کتاب «شاهرخ حر انقلاب» که به زندگینامه شهید شاهرخ ضرغام می‌پردازد آمده است: «توی گروه پیشرو همه گونه آدم داشتیم؛ اما این مورد را تا آن موقع نشنیده بودم. چند نفر داشتیم که سن و سالشان از بقیه بیشتر بود، معلوم بود که روزگار خوبی داشتند، زندگی و رفاه آنها نسبت به بقیه بیشتر شد. یکی از آنها با من رفیق شد. 

شبی در سنگرهای خط مقدم با هم از گذشته صحبت میکردیم، آنجا فهمیدم این دوست ما از قاچاقچی ها و دستگیر شدگان اول انقلاب بوده گفتم خب تو چطور پات به جبهه باز شد؟ گفت: ماجراش طولانیه، من و شش نفر از افرادی که الان تو گروه شاهرخ هستیم یک سال را در زندان سپری کردیم. جرم ما مواد مخدر فساد و قاچاق فروشی و... بود. آخرین بار در روزهای اول جنگ آقای خلخالی کسی را فرستاد تا پرونده ما را بررسی کند. حکم همه ما اعدام بود ما این را خوب میدانستیم برای همین در دیداری که خود آقای خلخالی از زندان داشت به سراغ ایشان رفتیم.

به او گفتیم شما میخواهید یک گلوله برای ما خرج کنید ما را هم کشته شده فرض کن. بعد گفتیم حالا که جنگ شده اجازه بده ما برویم جبهه تا با صدامی‌ها بجنگیم؛ اصلاً هر جا لازم است که کسی روی مین برود یا فدایی رزمنده ها شود از ما استفاده کنید. ما ضمانت میدهیم که خیانت نکنیم. 

آقای خلخالی از این حرف خوشش آمد و گفت باشه شما را به گروه فدائیان اسلام می فرستم، بعد گفت غیر از ما چند نفر دیگر اینجا هستند که اگر به شهر بروند ممکن است دستگیر شوند.

تعجب کردم و گفتم کی؟ برای چی؟ گفت مثلاً همین نصرالله غ این آدم ساقی و پخش کننده مشروب بوده توی تهران برای خودش برو بیا داشته اما به خاطر شاهرخ و دوستان پا شده آمده جبهه. از صحبت ما با ایشان، چند روز گذشت ما یک عملیات، داشتیم نصرالله جزء اولین شهدای این عملیات بود.

به همراه پیکر این شهید، راهی تهران شدیم. در محله آنها کمتر کسی باور میکرد که نصرالله شهید شده باشد. فکر میکردند که او اعدام شده، پس از مراسم تشییع او بسیاری از جوانهای محله آنها به غیرتشان برخورد و راهی جبهه شدند. نصر الله اسوه بچه های محله شد. من نام آن را میدانستم. سالها بعد سراغ آنها را گرفتم تا پایان جنگ چند نفر دیگر از آنها به شهادت رسیدند و توبه واقعی خود را نشان دادند.»