شرحی بر یک عکس کمتر دیده شده ی«آقا»

به گزارش مشرق، تصویری که پیش رو دارید به سال 1359 شمسی در «جبهه‌ی غرب میانی» به ثبت رسیده است. حضرت آیت الله خامنه ای، آن روزها علاوه بر «امامت جمعه تهران» و «نمایندگی مجلس شورای اسلامی»، نماینده روحانی امام خمینی در «شورای عالی دفاع» نیز بودند.

در این نما، علاوه بر «حضرت آقا»، سه شخصیت دیگر نیز حضور دارند که نام هر کدام به دلیلی در تاریخ انقلاب اسلامی ماندگار شده است:

*آیت‌الله «عبدالرحمن حیدری ایلامی» به سال ۱۳۰۴ شمسی در شهر ایلام متولد شد. وی در سال ۱۳۵۸ شمسی با رای مردم ایلام به مجلس خبرگان رهبری راه یافت و تا پایان حیاتش دو دوره نمایندگی در این مجلس را بر عهده داشت. «آیت الله حیدری» نخستین مجتهدی بود که در ساعات آغازین جنگ با حضور در منطقه مرزی مهران، فرمان تشکیل خط پدافند را صادر و با فراخوانی مردم، بسیج مردمی را پایه‌گذاری کرد. ایشان همواره به همراه مردم به جبهه‌ها می‌رفت و در عملیات «ضربت ذوالفقار»(آزادسازی ـمیمک») که با هماهنگی ارتش و نیروهای عشایر ایلام (ایل «خزل») صورت گرفت، فرماندهی عملیات را بر عهده داشت. وی در نیمه شب ۱۱ دی ۱۳۶۵ دیده از جهان فرو بست و پیکرش با تشییع مردم ایلام در جوار حرم فاطمه معصومه به خاک سپرده شد.

*مجید حداد عادل، به سال ۱۳۳۰ شمسی در تهران متولد شد. وی به سال ۱۳۴۸ شمسی، در شته‌ی رشته «مهندسى متالوژوى» وارد «دانشگاه صنعتى شریف» شد. مجید در سال‏ هاى ۱۳۵۰ و ۱۳۵۱ به سبب فعالیت‏هاى مذهبى و سیاسى به زندان افتاد . به سال 1357 شمسی از دانشگاه فارغ‏ التحصیل شد. به سال 1357 براى گذراندن یک دوره مدیریت به انگلستان رفت. با پیروزى انقلاب اسلامى  تحصیل را رها کرد و به ایران بازگشت. وى تا زمان شهادت، این مشاغل را بر عهده داشت: مسئولیت در دفتر نخست وزیرى، مسئولیت بخش فرهنگى جهاد سازندگى، نظارت بر انتشار مجله‏ ى «جهاد سازندگى»، عضویت در شوراى مدیریت تولید رادیو، همکارى با شوراى عالى دفاع، معاونت سیاسى- ادارى استاندارى کرمانشاه، سرپرستى استاندارى کرمانشاه.

مجید حداد عادل در عصر روز سه شنبه هفتم مهر 1360 ، در جبهه «دارخوین» از ناحیه ‏ى سر مورد اصابت ترکش قرار گرفت و بال در بال ملائک گشود. مجید حداد عادل در قطعه : 24 ردیف : 98 شماره :47 آرام گرفته است.

*سرهنگ هوشنگ عطاریان، هنگام آغاز جنگ تحمیلی از سوی صدام فرماندهی قرارگاه عملیاتی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی در غرب کشور را بر عهده داشت. وی به سال 1361 شمسی، درست در گرماگرم جنگ ایران و عراق، به جرم عضویت در «حزب توده» و جاسوسی برای «اتحاد جماهیر شوروی» و «انتقال اطلاعات محرمانه به عوامل این کشور»، دستگیر و پس از محاکمه در کنار سایر اعضای «حزب توده» به اعدام محکوم شد که حکم در اواخر سال 1362 شمسی به اجرا درآمد.