کوتاهی رسانه «ملی» درباره ایثارگران

محمدرضا عسکری - با نگاهی به تاریخ جهان متوجه می‌شویم جنگ‌ها اهمیت ویژه‌ای برای فرهنگ‌های گوناگون دارند و این اهمیت در قالب اشعار و قصه‌های حماسی متبلورشده و شاعران و نویسندگان مختلف به تحسین مردانگی، شجاعت و رشادت‌های جنگجویان پرداخته‌اند...

به قولی حتی در کشورهایی که خودشان متجاوز جنگی هستند و با راه‌انداختن جنگ، افراد زیادی را به کام مرگ فرستاده‌اند، برای کشته شدگان وبازماندگان جنگی ارزش بالایی قائل هستند که از جمله آنها می‌توان به آمریکا، عراق و آلمان اشاره کرد.

ارزشگذاری به کسانی که برای دفاع یا جنگ عازم میدان می‌شوند، بنابر باورهای دینی و ارزشی، متفاوت است اما همگی در مجموع بیانگر اهمیت‌دادن به این ایثارگری و از خودگذشتگی میان فرهنگ ها و ملل مختلف است.

نکته مهم این است که میان کمک به ایثارگران و توسعه‌یافتگی کشورها، رابطه تنگاتنگی وجود دارد و هر قدر کشورها از رشد و توسعه سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بیشتری برخوردار باشند، خدمات‌دهی بیشتری به ایثارگرانشان انجام می‌شود.

تا بدینجا معلوم شد در اکثر کشورها به بازماندگان جنگشان توجه ویژه ای دارند. این توجه را بگذارید در کنار « هدف ایدئولوژیک وارزشی» که جمهوری اسلامی ایران در دفاع از آرمان اسلام ، انقلاب و کیان خود داشت و بهترین جوانان این مرزو بوم به« دفاع مقدسی» اقدام کردندکه نتیجه آن، به فرموده پیر و مراد دلمان امام خمینی رحمت الله علیه، اصل نبود." ما مأمور  به تکلیفیم نه نتیجه ".

درسایر ملل که ادعای معنویت و اسلامیت ندارند، توجه خاصی به ترویج فرهنگ ازخود گذشتگی می شود. اما متاسفانه در مملکت ما که امنیت و آرامشِ قدم به قدم از خاکش ولحظه لحظه از روزها و شبهایش مدیون و مرهون خون های ریخته شده، دست و پاهای قطع شده، رنج و اسارت های شهدای عزیز و ایثارگران گرانقدر است ، چرا چنین نیست و اجرای حداقل قوانین در حوزه ایثار، در هاله ای از ابهام قرارگرفته است؟

آیا جای تأسف ندارد که فتیله  تبلیغات گسترده در مورد قوانینی که هنوز به تصویب نرسیده، و گوش فلک را با القاء شبهاتی که جامعه را به واکنش وامی دارد و انواع و اقسام اتهامات را روانه جامعه ایثارگر می کند، شعله ور و همچنان شعله ورتر می شود!؟

حکما" هستند کسانی که از بیان چنین القائات و واکنش نامتعارف قسمتی از جامعه، هدفی را دنبال می کنند و در قالب متظاهرینِ حامی ایثارگران، افاضه کلام می فرمایند!؛ ولی آیا نباید گوش شنوایی هم برای شنیدن دردهای خفته، گفته یا ناگفته قشر معزز ایثارگر وجود داشته باشد؟ فریب جامعه تا کجا ادامه خواهد داشت. اینکه از قشر ایثارگر هیولایی بسازند و تخیلات مردم را به سمت و سویی ببرندکه می خواهند، آیا سزاوار است. و آیا تاریخ ما قضاوت نخواهدکرد که بر ایثارگران این ملک چه گذشت؟

رسانه ملی ما نیز از این قاعده مستثناء نیست. شاید عواملی در«صداوسیما»ی ما باشند که آگاهانه هیزم در این آتشِ شعله ور می اندازند تا مطامعی را بدست آورند! مگر نه این است که کوچکترین و بی ارزشترین قوانینی که در شرف تصویب است را بزرگنمایی می کنند وفکر و ذکرِ بیننده و شنونده شان را به سمتی می برند که کانهَ این قشر ایثارگر جامعه است که مسبب این همه بیکاری، تورم و گرانی و مشکلات عدیده دیگری که مملکت ما با آن دست بگریبان است، می باشد!

رسانه ای که  در انعکاس مشکلات و معضلات ایثارگران، درمانده و کوتاهی می کند چرا باید با بی سلیقگی تمام، مشکلی برمشکلات ایثارگران دردمند بیفزاید؟ صدا و سیمای ما که توان و تمایل پوشش اخبار مربوط به شهادتِ روزانه جانبازان را ندارد، چرا نمک بر زخم این یادگاران دفاع مقدس می پاشد؟

جامعه ایثارگر چه باید بکند تا "رسانه ملی" شهادتِ در اوج مظلومیت جانبازان و اولیای چندشهیدداده را رسانه ای کند؟ آیا سی و چندسال رنج خوابیدن روی تخت و نشستن بر روی ویلچرجانبازان نخاعی، دیدگان به بصیرت باز شده جانبازان بصیر، داغ جگرسوز جانبازان شیمیایی، پریشانی جانبازان اعصاب و روان و... کافی نیست که خبری کوتاه از عروج یک به یک این عزیزان از صدا وسیما به نمایش درآید؟

آیا رسانه ای که خود را «ملی» می خواند در ترویج فرهنگ ایثار و شهادت و آشنا نمودن نسل جوانِ "پسا جنگ" با ایثار و شهادت هایی که امنیت کنونی را به جامعه تزریق کرده اند، توانسته به رسالت واقعی خودعمل کند؟

در جایی که درگذشتِ فلان خواننده و فوتبالیست، خوراک هر روزه صداوسیما می شود و حتی از فرزند یا کِس و کارِ آنان گزارش، خبر، و یا حتی مستند می سازند، چرا نباید از شهادتِ در اوج مظلومیت جانباز70% «جعفر الله وردی » ها حتی به اندازه خبری یک خطی، در تلویزیون ما منتشر و به نمایش درآید؟

کاش قاطبهِ مردم شریف ما توفیق داشتند و در مراسم تشییع این جانباز 70% حضور می داشتند تا می دیدند، از هیچ ارگانی از جمله صدا و سیما و بنیادشهید برای ثبت دقایق آخرِحضور دنیایی یک جانبازدرقاب تصویر و خبر، حضورنداشتند و بدا به حالشان که حسابشان با کرام الکاتبین خواهدبود.

البته متولی اصلی این مسایل، بنیادشهید و امورایثارگران است که در خواب بسرمی برد و از بدیهی ترین کارویژه هایش در مورد ایثارگران، طفره رفته ، شانه خالی می کند!

آیا اجحاف شاخ و دم دارد؟ احجافی که براین بندگان مخلص خدا و این یادگاران دفاع مقدس روا داشته می شود قابل بیان نیست، چه آنکه جانبازان و ایثارگران صرفا" به عشق رهبرشان است که دم فرو می بندند.

آخ که خدا کند روزی فرا رسد که این مدعیان توخالی و متظاهرِ را به دست عدالت بسپارند تا در همین دنیایی که همه چیز آنهاست، عقوبت عملکرد زشت و ناپسندخویش را ببینند و درس عبرتی باشد برای تاریخ و آیندگان.