توطئه ای که در نطفه خفه شد!

1- در توئیتی منسوب به یکی از مسئولان سطح یک کشور مطرح شد که: "دنیای فردا دنیای گفتمان هاست نه موشک ها!"

2- برخی کارشناسان، گوینده و صاحب توئیت را به باد انتقاد گرفتند و ادعا کردند که این گفتار آغازی است بر توطئه ی تضعیف توان موشکی کشور.

3- رهبر انقلاب چند روز بعد در اقدامی هوشمندانه فرمودند: "اینکه بگویند فردای دنیا، فردای مذاکره است، دنیای موشک نیست؛ این اگر از روی ناآگاهی گفته شود که ناآگاهی است؛ اما اگر از روی آگاهی باشد خیانت است."
لازم به ذکر است که اگر این گفتار منتسب به یکی از شخصیت های سیاسی سطح یک کشور نبود، محلی از اعراب نداشت و رهبری به آن نمی پرداختند.
 پس اینکه بگویند: رهبری اسم گوینده را نبردند و منظورشان شخص خاصی نبوده، مردود است.

4- چند روز بعد، گوینده ی آن گفتار که از فقهای مجلس خبرگان هم هست، مالکیت آن توئیت را تکذیب کرد!

حال چند نکته و سوال مطرح می شود:

1- رهبر انقلاب در خصوص وجود اختلاف نظر بین مسئولان نظام، می فرمایند: "البته اختلاف نظر، فراوان است؛ هیچ اشکالى هم ندارد... اما اختلاف نظر نباید به... گریبانگیرى، به مچگیرى در مقابل چشم مردم منتهى شود؛ چون آن اختلافات آنقدر اهمیت ندارد؛ یک وقت یک چیزهاى مهمى است، خب مردم باید مطلع شوند" (91/8/10)
 نتیجه می گیریم که اهمیت موضوع آنقدر زیاد بود که رهبری ترجیح دادند آن را با مردم در میان بگذارند.

2- رهبر انقلاب در جایی فرموده اند: "تا وقتی که از طریق قانونی جرم ثابت نشده است، نه در تریبونها و منبرهای رسمی، نه در وسائل ارتباط جمعی، کسی حق ندارد آبروی یک مسلمانی را ببرد."
 نتیجه اینکه قطعا رهبری پس از رسیدن به یقین در خصوص صحت انتساب این گفتار و آن توئیت به کسی که متهم به آن گفتار بوده، حکم به ناآگاهی یا خیانت گوینده کردند.

3- رهبر انقلاب در جای دیگری فرمودند: "من اگر یک وقتی توی نماز جمعه یک حرفی میزنم، این ابتدا به ساکن نیست؛ حرف خصوصی، پیغام خصوصی، نصیحتِ لازم انجام می گیرد، وقتی انسان ناچار می شود، یک حرفی را می آورد در علن بیان میکند." (۱۳۸۸/۰۸/۰۶)
 نتیجه: قطعا رهبری قبل از علنی کردن موضوع، تلاش هایی در جهت اصلاح این گفتار کرده اند که بی نتیجه بوده!

4- کسی که این گفتار به نامش در جامعه منتشر شد؛ سیاستمداری کهنه کار و پر تجربه است و به عواقب گفتار خود آشنا بوده و به استناد بند 3، قطعا تذکر رهبری را دریافت کرده ولی حاضر به تکذیب یا اصلاح نشده.
 پس به طور قطع، گزینه ی ناآگاهی حذف می شود.

 حال که مشخص شد آن گفتار آگاهانه و خیانت بار بوده، می توان فهمید که هدفی بزرگ و خطرناک در پشت آن گفتار قرار داشته و دارد که رهبر انقلاب در حکمی کلی، گویندگان و دنبال کنندگان آن هدف را خائن معرفی کردند.

 لازم به ذکر نیست که گوینده ی آن گفتار خیانت بار، در راس یک جریان سیاسی قرار دارد و هرگونه موضع و سخن او در راستای رسیدن به اهداف کلان آن جریان سیاسی تعبیر و تحلیل می شود.

 حال باید ببینیم مقصود و انگیزه ی آن جریان سیاسی از طرح آن گفتار، چه بوده و هست؟!

 آنچه در روزهای اخیر در مواضع دولتمردان آمریکا در خصوص دفاع موشکی ایران مطرح شده؛ می تواند ما را در فهم انگیزه ی آن جریان سیاسی یاری کند.

 رئیس‌جمهور آمریکا بامداد شنبه 95/1/14 در یک کنفرانس خبری گفته است: (تهران برای دیدن اثرات رفع تحریم رفتارش را تغییر دهد؛ وقتی ایران موشک بالیستیک با شعارهایی برای نابودی اسرائیل شلیک می‌کنند، شرکت‌های مالی را مشوش می‌کند؛ اگر ایران به ارسال موشک به حزب‌الله ادامه بدهد، این کار شرکت‌ها را مضطرب می‌کند)

 فشار دولتمردان آمریکا بر توان موشکی کشور و همزمانی آن با گفتن این سخن که: "دنیای فردا، دنیای گفتمان هاست نه موشک ها!" سیاست کهنه ی "فشار از پایین، چانه زنی از بالا" را به یادها می آورد! و این همان سیاستی است که در موضوع هسته ای اجرا و به "برجام هسته ای" و به بیان رهبر انقلاب به "خسارت محض" منتج شد!

 اما رهبر هوشیار انقلاب این توطئه ی خطرناک را قبل از تبدیل شدن به گفتمان جدیدِ آن جریان سیاسی (یعنی سازشکاران) و پیش از اینکه کسی بتواند در شعارهای انتخاباتی بگوید: "چرا باید چرخ موشکی بچرخد ولی چرخ زندگی مردم نچرخد؟" در نطفه خفه کردند و تکلیف کسانی که بخواهند اقدامی در جهت تضعیف توان دفاعی کشور انجام دهند را روشن و برای همیشه آنها را محکوم به خیانت کردند! چرا که از این پس در خصوص گویندگان و دنبال کنندگان آن گفتار و سیاست؛ حکم به ناآگاهی آنان مردود است و تنها محکوم به خیانت هستند. 

جانباز 70 درصد رسول اسدی