به زبان خودمون درباره بهائیت

م.ر.ک.جانباز - این روشنفکران مصلح  از من و شما بهتر میدونن این جماعت چه اشخاصی,هستند و راجع به مسلمونا علی الخصوص شیعه جماعت چه نظری و چه نیتی دارند. در ذهن داشته باشید که بعضی هاشون  دست پروده  آیت الله هستند و عالم به همه جوانب دینی و اخلاق و مشی مسلمانان شیعی. این فرزندان عاص  کاملا" آگاهانه و در کمال صحت عقل و با منطق ضدیت با آرمان های امام و نایب برحقش و فتوای  همه عالمان حوزه علمیه در کنار بهاییان نشسته و عکس یادگاری برای بی بی سی و ووای آمریکا و من و تو و دیگر شبکه های ضد ایرانی و ضاله می گیرند. اگر خودشان  یادشان  نیست بزرگترهای خانواده اشان بخاطر دارند که تمام زمین های کشاوزی و صیفی کاری های اطراف و داخل تهران و شهرستانها متعلق به بهاییان بود.

"حجبر یزدانی" نمونه بارز یکی از این بهاییان بسیار پولدار و زمین دار بود؛ برای رسیدن به اهدافش از کشتن و تجاوز هر کار سخیفی دست بردار نبود. سر ساختن همین پارک ارم و زمین های اوین درکه و تمام زمین های اطراف سد کرج و بلیط بخت آزمایی یا اعانه ملی و کارخانه پیکان و مونتاژ آن و کارخانه ارج و آزمایش و زمین های جاجرود، دماوند، اطراف میدان امام حسین یا فوزیه قدیم، خیابان های تهران نو، تهرانپارس، دماوند، گرگان و غیره سر بسیاری از مردم را زیر آب کرد.

بیشتر مغازه های خیابان ولی عصر یا بلوار کشاورز تا نازی آباد و یاغچی آباد و جاده ساوه و سه راه سر گردان و شادشهر و  چهاردانگه تا آخر رباط کریم متعلق به بهایی ها بود. تمام کاباره ها، دانسینگ ها و مشروب فروشی ها، کافه های خواننده های کوچه بازاری تا درباری و سینماها، نمایشخانه ها، کارخانه های کالباس سازی و آبجو سازی و مشروب سازی، کفش ملی، وین، بانک داریوش، بانک ایران و اروپا و بانک های بسیار دیگر، تمام نزول خوارهای بزاز و رزاز و فرش فروش معروف به جبار گدا ها  یا  بهایی ها بودند یا جهود جماعت. سر همین ساختمان های سیزده آبان خیابان شهید رجایی تا انبار نفت و گمرک و مولوی تا کوچه مردها متعلق به بهایی ها بود. تمام خیابان لاله زار تا می دان های انقلاب و آزادی و گیشا و امیر آباد بهایی نشین و متعلق به آنها بود. تمام شیعه ها یا مستاجر بودند و یا در حلبی آباد های اطراف شهر می نشستند.

اگر کسی فراموش کرده بیاید تا من براش بگم شرکت پپسی، شویپس، سون آپ، عقاب، شمس، متعلق به بهایی ها بود و تمام مراجع آن زمان پپسی را نجس می دانستند اما بهایی ها برای خوردن یک شیشه پپسی دو ریالی، یک شیشه دیگر مجانی می دادند. یادتان رفت.

هویدا سیزده سال نخست وزیر شاه بود و تمام درباریان شاه بهایی و دست اندر کار کشور داری بودند. یادتان رفت همین بهایی ها با ماشین های کامورو و مستانگ و شورولت اگر یک شیعه را زیر می گرفتند با دادن یک پانصدتومانی بنفش پرونده را مختومه می کردند؟

ما مواجب خور سر سفره بهاییان نبودیم که حالا هم با نیشخند آنها دین و ایمانمان را بر باد دهیم. ما از آن دسته آدم هایی نیستیم که بشینیم کنار و بگوئیم عیسی به دین خود، موسی به دین خود. اینها ظالمای مظلوم نمایی هستند که تیغ دستشون بیفته شاهرگ بچه شش ماهه تو توی قنداق می برند. گول مظلوم نمایی اونا رو نخورین، گول باسواد بودن و ادعای روشنفکر بودنشونو نخورین، گول اینکه میگن بهایی همین اسلام و اماماشه نخورین، زیر آستین دست چپشون تبر دارن ریشه تو میزنن.   ما فرزند شعیه مولا علی علیه السلام هستیم و نوکری صهیونیست ها را هر گز نخواهیم کرد. هو یا علی مددم مولای دوعالم