قابل توجه بنیاد شهید تبریز

غلامرضا محمدزاده - اینجانب غلامرضا محمدزاده تابستان سال ۱۳۶۰در منطقه سردشت در اثر موج انفجار مجروح ومصدوم شدم  با سر و روی پانسمان شده و حالت گیجی وتهوع و صدای سوت و قور قور گوش سمت چپم چند روزی فقط با کمک همرزمان راه می رفتم. منی که قبلا" صبور و فرد آرامی بودم، حضور در جمع را بخاطر سرو صدا تحمل نمی کردم به علت مشکل ترانزیت که آن موقع با هلی کوپتر اعزام می کردند مرا دیرتر به بیمارستان پادگان توپخانه امام رضای مراغه فرستادند که بعد از چند روز بستری و مداوا به بیمارستان ارتش تبریز اعزام کردند. بعد از انقضای خدمتم کارم شد مراجعه به دکترهای اعصاب و گوش که چاره ای برای صدای سر و گوشم نتوانستند بکنند و بدون دارو نمی توانم شب ها بخوابم.

به علت ناداری وفقر، بعد خدمت سربازی امکان مراجعه به تهران واحد ایثارگران ارتش را نداشتم تا برای جانبازی اقدام کنم. آری به نان شب محتاج بودم، چطوری می توانستم جایی را که نمی شناسم بارها مراجعه کنم تا اینکه بیش از سی سال گذشت و برای اخذ کسر خدمت برای فرزندم به پادگان مراغه مراجعه کردم.  گردانم (گردان ۳۹۲) به محل دیگری رفته بود و فقط پرونده های مدت اعزام به جبهه ها به گردان دیگری (۳۹۴) محول شده بود. کسر خدمت را برای فرزندم گرفتم پیگیر پرونده پرسنلی و مدارک بستری شدنم موقع موج انفجار سر دشت شدم. پرونده های پرسنلی به علت نقل مکان پیدا نشدند بیمارستان پادگان امام رضای مراغه هم به خودشان زحمت ندادند که مدارک را بیابند ولی از آنجا که به بیمارستان ارتش تبریز اعزام شده بودم خدا حفظشون کنه بی منت مدارکی پیدا کرده وبه پادگان امام رضای مراغه ارسال کردند.

الان از سال ۹۲ دنبال احراز جانبازی هستم که احراز در تهران انجام شده ولی بیش از یک سال است که بنیاد شهید تبریز هنوز اقدامی نکرده و مسئولین می گویند دکترهای تهران برای کمسیون مجدد به تبریز نمی آیند. به این فکر افتادم هنوز بعد از سی و چند سال یک روند کاری منظم برای کمسیون پزشکی ایثارگران نتوانسته اند ایجاد کنند آن وقت امثال من خوش خیال فکر می کنیم سازمان های بنیاد شهید و ایثارگران و مسئولین دنبال احقاق حقوقمان هستند و چه بسیار افرادی که در جبهه ها مجروح و جانباز شدند ولی گمنام ماندند چون همه که امکان و روحیه و اطلاعات و روشو ندارند که به هر جایی مراجعه کنند و از وظایف حکومت بود همانطور که فراخوانی برای دفاع از کشور و دستاورد انقلاب می کردند، یافتن مجروح و جانباز که کاری نداشت. بعد این همه سال از سراسر کشور برای احراز هنوز باید بارها و سال ها به سازمان ایثارگران ارتش در تهران  مراجعه کنی و بعد از کمسیون که سرسری انجام می شود تا آقایان حق جلسه شونو بگیرند مجددا" بایستی منتظر شوی در شهرستان اقامتت بیایند کمسیون پزشکی تا یه حق کمسیون دیگری اونجا بگیرند. من و خیلی های دیگر منتظریم آقایان برای احقاق حق کمسیونشون منتظر دستور مافوقشون باشند تا به شهرستان ها بعد یک سال و نیم نوبت، اعزام شوند.