بی توجهی به اوضاع وخیم زندگی ایثارگران

ایرج رحمانیان ۶۵%- با گنجاندن چنین خواسته هایی در قانون پنج ساله ششم و تصویب آن و مشخص کردن آیین نامه های اجرایی آن توسط بنیاد که معیار حداقل را ملاک قرار می دهند، فقط راه خلاف را چون سابق برای متولیان بنیاد باز می گذاریم و اگر دقت کنیم می بینیم که اکثر خواسته ها جنبه معنوی داشته و فقط به اضافه شدن یا حذف یک عنوان مثل برداشتن کلمه معسر از روی تعدادی از جانبازان یا دادن امکانات به جانبازان درصد پایین در ردیف جانبازان درصد بالا و غیره اکتفا شده است، بدون اینکه جانبازان درصد بالا حتی راضی باشند از خدمات فعلی! چطور میشود خدمات را بصورت مساوی ارائه داد و سپس بگوییم عدالت رعایت شده وقتی یک جانباز بالای ۵۰ درصد با زیر ۲۵ درصد کلی تفاوت دارند؟!

 در قانون پرداخت حقوق مستخدمین دولت که در سازمان خدمات کشوری تصویب شده است، برای سال ۹۵ حداقل حقوق ۹۰۰ هزار تومان و حداکثر آن ۷ برابر میباشد (اون حقوق های نجومی آقایون ذخایر انقلاب سهم انقلاب رو برداشته بودند!) که می شود ۶۳۰۰۰۰۰ هزار تومان به ازای هر درصد ۹۰ هزار تومان محاسبه کنند جانباز ۷۰ درصد بیشترین مبلغ را خواهد گرفت یعنی ۶۳۰۰۰۰۰ هزار تومان چون در همه جای دنیا بیشترین حقوق را به مجروحان جنگ اختساس می دهند (نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس و عضو فراکسیون ایثارگران اخیرا فرموده اند بر اساس خدماتی که کشورهای مطرح دنیا و درگیر جنگ به مجروحان خودشون می دهند، داریم بررسی می کنیم که منظور آمریکا و انگلستان و آلمان و فرانسه و کلا نیروهای عضو ناتو بوده است. پس لطفا پرداخت حقوق هم مثل آنها باشد دیگر امکانات رفاهی از قبیل مسافرت های سالانه مجروحان و خریدهای با تخفیف نصف و زندگی شاهانه پیشکش!)

 باز با هزینه پرستاری یک سوم هم از این مبلغ برای جانباز قطع نخاع ۷۰ درصد باقی نمی ماند ولی حداقل با گرفتن حق پرستاری کافی و گرفتن پرستاری تمام وقت در کنار خود رفاه و آسایش شخص کمی بیشتر می شود و به ترتیب تا پایین ترین جانباز که جانبازان ۵ درصد میباشند اجرا شود تا مشکلات مالی مرتفع شود و با این مبالغ اگه اضافه بشه حتی باز جانبازان در زیر خط فقر باقی خواهند ماند.

 مشکلات امروز جانبازان بیشتر دغدغه مالی میباشد زیرا هم خود به کهولت سن رسیده اند و هزینه نگهداری این عزیزان به مراتب بیشتر شده است و هم اینکه فرزندان جانبازان پا به جوانی گذاشته و هزینه هایی در جامعه دارند که امروزه بدون حمایت والدین غیر ممکن میباشد.

 بنده چند سال پیش در همین سایت چنین اتفاقی رو پیش بینی کردم و عرض کردم فقط باید مشکلات مالی ایثارگران حل شود تا بسیاری از مشکلات دیگر هم بصورت طبیعی حل شود. آن هم از طریق پرداخت حقوق کافی در شأن ایثارگران که متأسفانه با تذکر و دلخوری تعداد کثیری از ایثارگران مواجه شدم و گفتند ما نرفتیم جبهه برای مال دنیا ولی یقینا" صحبت بنده را درست متوجه نشده بودند. دوستان فکر می کردند عنوان ایثارگری و یا رزمنده جنگ میتواند متضمن آینده شان باشد که چنین نشد.

 در ضمن موارد ذکر شده بالا کم و بیش دارد اجرا می شود و باید بهتر از این باشد و این خدمات جزو خدمات تکمیلی است نه اساسی و فراموش نکنیم باز بنده با این محاسبات حداقل حقوق را برای جانبازان در نظر گرفتم و در یک پست دیگر عرض کرده بودم که اول باید بخاطر اینکه شخص در جبهه حضور داشته جدا" از مجروحیت و فقط به صرف حضور در منطقه جنگی یک حقوق ثابت و مکفی پرداخت شود برای امرار معاش خانواده و در گام بعدی به ازای هر درصد مبلغی اضافه شود (پس درصد به چه درد میخورد!) و در گام سوم به آنهایی که داوطلب بوده اند مبلغی بابت پاداش از خود گذشتگی خارج از وظیفه انسانی که همانا دفاع از کشور بوده است پرداخت شود تا به فرهنگ ایثار ارج نهاده شود و الا با این وضعیت رسیدگی و اوضاع وخیم زندگی ایثارگران، در آینده باید شاهد اتفاقات ناگوارتری برای کشور باشیم....