کاش هر روزمان از این سه‌شنبه ها باشد!

فاش نیوز -  مدتی بود که با خانم های بسیجی ناحیه مقاومت امام حسین(ع)، محفلی با نام "سه شنبه های مهدوی" برپا کرده بودیم و در محیطی معنوی و با صفا گرد مزار شهدای گمنام پارک شهید سبحانی جمع می شدیم و برای تعجیل در ظهور امام زمان(عج) دعا می کردیم و درباره مهدویت به خانواده هایی که با پارک می آمدند صحبت می کردیم. اما با شیوع ویروس کرونا، برای قطع زنجیره انتقال، این برنامه هم تعطیل شد.

هر بار که از کنار پارک شهید سبحانی رد می شدم افسوس روزهایی را می خوردم که به نحو احسن از آن فضای متبرک فیض نبرده بودم.

سومین سه شنبه سال 99 هم از راه رسید ولی ما هنوز در قرنطینه خانگی بودیم. ناگهان موبایلم زنگ خورد و مسئول مراسم سه شنبه ها، به روال همیشگی مرا به شرکت در این مراسم دعوت کرد؛ اما نه در پارک شهید سبحانی، بلکه در مجتمع فرهنگی، ورزشی شهید جهان آرا.

عصر وقتی به محل قرار رفتم، با دیدن عظمت آن اجتماع، چند دقیقه ای مبهوت به آنان نگاه می کردم. آنجا بود فهمیدم، خواهرانم از همان آغازین روزهای سال نو، هر روزشان مهدوی شده و برای سلامتی جامعه امام زمانیمان بی وقفه تلاش می کنند.

آنجا کارگاه جهادی دوخت و تولید ماسک و گان مخصوص پرستاران و پزشکان بود که با مدیریت مسئول توانای محفل سه شنبه هامان، خانم رضوی اداره می شد. او ضمن آرزوی شکست کرونا به یاری خدا و رعایت بهداشت و فاصله گذاری اجتماعی توسط مردم، می گفت: این کارگاه جهادی از دوم عید دایر شده است.

وی همچنین می گفت: گان های پزشکی بعد از دسته بندی 50 تایی، برای ضدعفونی و استریل شدن به مراکز ذی ربط تحویل داده شده و بعد در تمام بیمارستان های استان برای استفاده پزشکان و پرستاران پخش می شود.

من از فرصت استفاده کردم و با چند نفر از دیگر خواهران هم گفت و گویی انجام دادم. یکی از خواهران می گفت: شغلش تولید متکا و تشک بوده است؛ اما حالا که مغازه اش تعطیل شده، هر روز در این کارگاه جهادی شرکت می کند.

خواهر دیگرمان از کسانی بود که در دوران دفاع مقدس هم در امر پشتیبانی جبهه ها فعالیت داشته است. خانم طایی، از سال 1361 مشغول به خدمت در مسجد جواد الائمه پاداشهر بوده است. او می گفت در بسته بندی مواد غذایی برای رزمنده ها و شتشوی لباس های خونی آنها فعالیت داشته است. او تعریف می کرد وقتی برای خدمت به مسجد می رفته، در یکی از روزها یک راکت به مسجد اصابت می کند و یکی از خواهران بسیجی مسجد به شهادت می رسد. آن وقت او در همان سن 14 سالگی به غسالخانه بهشت آباد می رود و به غسل و کفن آن خواهر شهیده که اسمش سعادتخواه بوده، می پردازد. او مدتی هم به عنوان امدادگر در بیمارستان سینا و گلستان، هنگام عملیات والفجر 4 و والفجر مقدماتی خدمت می کرده است. او می گفت: بعد جنگ هم در تمام مراسمات شرکت می کرده و پارسال که سیل آمده بود نیز باز هم پای کار بوده است. حالا هم چرخ خودش را آورده است تا گان پزشکی بدوزد. او خطاب به پرستاران و پزشکان می گفت گفت: عزیزانم! جنگ همان جنگ است فقط ابزارش عوض شده است. من در تلویزیون دیدم که پزشکی گفت 45 روز است خانه نرفته. من از شما تشکر می کنم. همانطور که شما مراقب سلامت ما هستید من هم با دوختن این گان ها می خواهم مواظب سلامتی شما باشم. او در آخر صحبت هایش در پیامی به امام خامنه ای می گوید: تا بسیجی ها و جهادگران هستند غم به دلتان راه ندهید. ان شالله که حضرت آقا خودش این پرچم انقلاب را بدست امام زمان(عج) برساند. آنگاه از همه هموطنان خود می خواهد در خانه بمانند تا زودتر کرونا را شکست بدهیم.

خانم نیز عذاری، در سن 14 سالگی ازدواج کرده است و از همان موقع هم به طور مدام در فعالیت های بسیجی شرکت داشته است. خانواده او چندین شهید و جانباز تقدیم انقلاب کرده است  که شهید مهدی سیاحی یکی از آنهاست؛ دایی و پسرخواهر و پسر برادرش هم جانباز هستند.

خانم ساکی، یکی دیگر از خواهران که بیشتر زحمت های محفل سه شنبه های مهدوی به عهده اوست هم به طور داوطلب در دو شیفت، از سه هفته پیش برای دوخت گان پزشکی به کارگاه جهادی می آید.