فرامرز قریبیان همچنان ماندگار

فاش نیوز- نیم قرن از حضورش در سینما می‌گذرد؛ از اولین باری که مقابل دوربین رفیق قدیمی‌اش یعنی مسعود کیمیایی قرار گرفت و به سینمای ایران معرفی شد. بازیگری که با چشم‌ها و نگاه‌های عمیق خود همدردی چند نسل را برانگیخته است. مرد بی‌حاشیه، شریف و بی ادعای سینمای ایران با اتکا به قدرت بازیگری منحصر به فرد خود هنوز هم یک تنه بار اصلی فیلم را به دوش می‌کشد و در لحظه به لحظه حضورش کاستی‌ها و نقصان آن را جبران می‌کند. هنوز هم آن روحیه متهاجم و ستیزه جو را در نقش‌هایش حفظ می‌کند.

به بهانه اکران آنلاین «خروج»، به پنج نقش ماندگار فرامرز قریبیان در طول ۵۰ سال فعالیت هنری او نگاهی خواهیم داشت.

گوزن‌ها
فرامرز قریبیان در «گوزن‌ها» برای دومین بار در کنار بهروز وثوقی ستاره پرفروغ آن سالها قرار می‌گیرد. قدرت با بازی قریبیان، پرتره‌ای ماندگار از شخصیت انقلابی و معترض در سینمای ایران است. او فردی تحصیلکرده و مبارز است که برای نجات «سید» از دام اعتیاد، تا آخرین نفس پای رفاقتش می‌ایستد. قریبیان با اینکه نقش مکمل را بازی کرده اما زیر سایه وثوقی قرار نمی‌گیرد و پا به پای او تا انتهای فیلم پیش می‌رود. او با این فیلم بود که سر زبان‌ها افتاد و توانایی‌های بازیگری‌اش خصوصا قدرت نگاه‌‌های شگفت انگیزش بیشتر آشکار شد.

ردپای گرگ
قریبیان به یکی از بازیگران ثابت فیلم‌های کیمیایی تبدیل شده بود. هر بار نتیجه درخشانی از این همکاری‌ها حاصل می‌شد. در این فیلم نیز همانند تمام قهرمان‌های کیمیایی، مردی خسته، زخم خورده و منتقم را می‌بینیم که‌ برای اثبات اصول و عقاید خود خون می‌ریزد و خون می‌دهد؛ قهرمانی آرمان گرا که تصویر خون آلود او وقتی با اسب به خیابان می‌آید، از به یادماندنی‌ترین سکانس‌ها برای عاشقان سینمای کیمیایی است. فرامرز قریبیان برای بازی در این فیلم نامزد بهترین بازیگر نقش اول مرد از یازدهمین دوره جشنواره فیلم فجر شد.

شهر زیبا
بعد از همکاری موفقیت آمیز با اصغر فرهادی در «رقص در غبار» و بازی تحسین شده در نقش پیرمرد مارگیر، برای دومین بار و در دو سال پیاپی با فرهادی کار کرد. ابوالقاسم پیرمردی کم حرف و رنج کشیده است که قریبیان با بازی درونی و زیر پوستی، یکی از بهترین بازی‌های فیلم را رقم می‌زند. نقش کوتاه و تأثیرگذاری که با استفاده از تکنیک‌های منحصر به فرد خود در بازیگری، الگوی موفقی از یک فرد متعصب و پدر داغ دیده را ارائه می‌دهد. آس مهم این فیلم، بازی غافلگیرکننده فرامرز قریبیان است.

مرد بارانی
در فیلمی به کارگردانی ابوالحسن داوودی و با فیلمنامه‌ای مشترک از او ‌و داوود میرباقری، قریبیان باز هم یک تنه، بار اصلی فیلم را به دوش می‌کشد. پزشکی به نام هادی بارانی در کشاکش تحقق آرمان‌های خود در علم پزشکی، دچار چالش بزرگی در زندگی شخصی و بحران عاطفی جدید می‌شود. بازی فرامرز قریبیان در نقش هادی بارانی مورد توجه داوران جشنواره فجر قرار گرفت و برای سومین بار سیمرغ نقش اول مرد را دریافت کرد.

خروج
اولین همکاری قریبیان با ابراهیم حاتمی کیا یکی از مهمترین نقش‌های اعتراضی سینمای ایران است. قریبیان در این فیلم آنقدر قدرتمند ظاهر شده که حتی بازی او از فیلم هم جلو می‌زند. با چهره‌ای آفتاب سوخته، لب‌های داغمه بسته، موهای سفیدِ پراکنده و نگاه‌های پر نفوذ، پشت تراکتور می‌نشیند و به سمت دادخواهی می‌رود، حتی اگر به قیمت تحقیر شدن باشد. رحمت، نماد تأثیرگذاری از فرد سازش ناپذیر در شرایط امروز است.

* منبع: فیلم نیوز