شناسه خبر : 76408
چهارشنبه 25 تير 1399 , 13:15
اشتراک گذاری در :
عکس روز

از عکس هایی که می سوزانیم تا عکس هایی که می سوزانند!

امروز این تصویر، تنها یک تصویر نیست و نمیتوان فقط به عنوان یک عکس آن را نگاه کرد. این تصویر هزاران حرف و حدیث برای گفتن دارد...

رضاامیریان - گاهی وقت ها پیش می آید که ما یک عکسی را می سوزانیم. این یک امر کاملا" طبیعی ست و برای همه ما پیش آمده ولی گاهی وقت ها عکسی ما را می سوزاند. نه مثل آن عکسی که ما سوزاندیم! عکسی که تا اعماق وجود می سوزاند را مثل این تصویر که مادری مقداری از استخوان های فرزندش را لابه لای پنبه ها و عطرهای شهدایی در دست گرفته و یک بار دیگر می رود به زمانی که همین فرزند را در بغل می گرفت و شیر می داد اما با یک تفاوت بزرگ.

  آن روزها این فرزند متعلق به همین مادر بود و صفر تا صد موضوعات این فرزند با همین مادر بود ولی امروز این تصویر، تنها یک تصویر نیست و نمیتوان فقط به عنوان یک عکس آن را نگاه کرد. این تصویر هزاران حرف و حدیث برای گفتن دارد چهره غمبار و اشک آلود این مادر پیام هایی دارد که اگر یک بار پای درد دل مادر شهیدی نشسته باشی، همه پیام های این تصویر را نگیری حداقل نود درصد این پیام ها خودشان بدون اراده شما در دل می نشینند.

 کافی ست اهل دل باشی. اهل بودن این نیست که حتمی مادر شهید باشی یا پدر شهید باشی یا خانواده شهید باشی. اهل دل بودن یعنی تفکر به سمت شهدا داشتن است. یعنی وقتی به اطراف خویش نگاه می کنی و می بینی همه دنیا درگیر ناامنی ها شده اند و آرامش و آسایش از همه مردمانشان سلب شده و همه روزها و شب ها ناامنی زندگیشان را به خاک و خون کشیده، بعد نظری می کنی به خودت، خانواده ات و اطرافیانت که در یک آرامش کامل با یک اقتدار مثال زدنی در حال گذران ایام هستند، ناگهان بدون اراده ذهنت به سمت شهدا می رود و از همه این شهدا این نوع شهادت که گاها" سی سال زمان برده تا شهیدی تفحص شود، همه قلب و ذهنت را مشغول خودش می کند.

وقتی دخترت دانشجوی دانشگاهی در هزار و پانصد کیلومتری محل زندگیت می شود و شش سال زمان می برد تا فارغ التحصیل بشود و در طول این شش سال بدون هیچ مشکلی می رود و می آید و اخذ مدرک می کند. همان وقت نشسته ای و خبرهای رسانه ای را دنبال می کنی که می گوید در فلان جا انفجار بمب و یا انتحار یک وهابی و داعشی، منجر به شهادت مظلومانه چند صد نفر شده، بعد بهتر میتوانی اهل دل باشی و بیشتر به این نوع شهادت ها توجه می کنی.

  پیام های این مادر شهید و همه مادران شهدا تنت را می لرزاند. آنجایی که مادر شهید می گوید هشتاد کیلو پسرم را دادم، بعد از سی سال، دو کیلو استخوانش را تحویل گرفتم و خم به ابرویم نیامد! شما ما را از تحریم می ترسانی؟ بعد کمی به فکر فرو می روی و عظمت مادر شهیدان را بهتر می شناسی و جالب اینجاست که مردمان با غیرت سرزمین من به این مهم رسیده اند و با رفتارشان و عملکردشان ثابت کرده اند که به احترام خون شهدا و مادران شهدا حاضرند هر سختی ای را تحمل کنند و هر فشار معیشتی را بپذیرند اما خدشه  ای به ارزش های شهدا وارد نشود و در مقابل دستگاه های متولی و دولتمردان ما تنها در حد شعار در این مقوله و این موضوع مهم فقط وارد می شوند.

شما در هر سخنرانی مسئولی توجه بفرمایی، امکان ندارد از شهدا نگوید ابتدای سخن با شهدا و جانبازان شروع می شود و انتهای سخن هم با شهدا و ایثارگران خاتمه می یابد. بعد در عمل وقتی نگاهت به پدران و مادران شهدا میفتد وقتی فرزندان شهدا را می بینی در عین مظلومیت زندگی می کنند، حالت خراب می شود، افکارت مخشوش می شود و اگر برای یک روز در معیت شهدا بوده ای، دردت می شود دردناک ترین دردها.

 خدا گواه است کسی برای دریافت حقوق به جبهه ها نرفت. صادقانه والله بالله کسی از بچه هائی که حداقل ما می شناختیم کلمه جانباز شدن و درصد جانبازی هیچ وقت به  ذهنشان خطور هم نکرد. صادقانه جز امنیت مردم و حفاظت از حریم کشور به هیچ مقوله ای فکر هم نمی کردند. این نبود که امروز برویم جنگ، فردا امتیازاتش را بگیریم. والله کسی به این مسئله فکر نمی کرد. ایثار بود و ازخودگذشتگی برای سرزمینت.

این تصویر و این مادر شهید خیلی حرف ها دارد. این هم اینگونه نیست که نگاهی اجمالی بکنی و از صفحه خارج شوی. یک چیزی نگهت می دارد. یک حسی از ضمیرت فرمان می دهد فلانی! اگر نبود این مادر که تربیت کند این  فرزند را، امروز حالت خوب نبود! امروز با این آرامش نمی نوشتی و امروز نمی توانستی جایی اعلام حضور بکنی اما این مادر و این  فرزند به من و ما این آرامش را داده اند و حقیقتا" بدون هیچ حرفی و هیچ سخنی ما مدیون این تصویر و صاحبان این نوع تصاویر هستیم این یک حقیقت  است کتمان نشدنی.

امید است ما دیگر نگوئیم شهدا شــرمنده ایم و نوع گفتارمان را عوض کنیم و از این همه شرمندگی شرمنده نباشیم ان شاالله.

اینستاگرام
حقیقت این است که عکسهایی که مارامیسوزانندسوزش ودردشان قابل تحمل نیست عکسی که مامیسوزانیم دردی نداردولی عکسی که مارامیسوزانددردش تامغزاستخوان میسوزاندواین تفاوت این دوحدیث است
نظری بگذارید
نام خود را وارد نمایید
متن نظر را وارد نمایید
مقدار صحیح است
مقدار صحیح وارد کنید
بدون ویرایش از شما
آخرین اخبار
تبلیغ کانال فاش در ایتابنر بیمه دیفتح‌الفتوحصندوق همیاریخبرنگار افتخاری فاش نیوز شویدمشاوره و مشاوره تغذیه ویژه ایثارگرانسایت جمعیت جانبازان انقلاب اسلامیانتشارات حدیث قلماساسنامه انجمن جانبازان نخاعیlogo-samandehi