سه شنبه 21 مرداد 1399 , 09:35
پدری که یا در بیمارستان است یا در خواب!
از زمانی که به دنیا آمدم و خودم را شناختم، با یک پدر بدحال روبرو شدم که اگر گهگاهی در بیمارستان باشد، کمی آسایش داریم.
رضا مریم- بنده دختر جانباز ۳۹ درصد اعصاب و روان حالت اشتغال هستم.
بنده از زمانی که به دنیا آمدم و خودم را شناختم، با یک پدر روانی روبرو شدم که اگر گهگاهی در بیمارستان باشد، کمی آسایش داریم. البته زمانی هم که در منزل هست یا مشغول آزار و اذیت ما میشود و یا در خواب هست.
آیا برای پدری که نصف حقوقش را خرج داروهایش میکنیم و بیمه دی بنیاد را هیچ جا قبول نمیکنند، چه باید کرد؟
ما ۴ خواهریم که آنها نتوانستند درس بخوانند و متاسفانه بدون میل و رغبت تن به ازدواج دادند و رفتند و فقط بنده در منزل پدری هستم که امسال پشت کنکوری محسوب میشوم. در حال حاضر وضعیت مادرم هم کمتر از پدرم نیست و زندگی ما خیلی سخت و طاقت فرسا شده است.
شاید اگر پدرم جبهه نمیرفت، وضعیت ما این طوری نبود و یا شاید بهتر از این میشد.
مثلا" در دبیرستان گاهی همکلاسیهایم پچ پچ کنان مرا به عنوان دختر یک پدر دیوانه به همدیگر نشان میدادند، چون هیچوقت نشده پدرم به مدرسه یا دبیرستان بیاید و مشکلی پیش نیاید. از گفتنش واقعا آتش میگیرم.
پدر بنده که در این وضعیت است و حالت اشتغال بنیاد میباشد، چرا درصد کمی دارد؟ و روز جانباز که با زادروز آقا حضرت ابوالفضل یکی است، مسئولین به منازل جانبازان سرکشی می کنند و این روز را تبریک می گویند ولی تا به حال کسی از مسئولین به ما تبریک نگفته و به منزل ما نیامده است؟
یکی از همرزمانش میگفت در زمان جنگ پدرم شیر جبههها بوده و شجاعترین فرد در لشکر محل خدمتش بوده، پس الان چرا اینگونه با ما رفتار میشود؟
گاهی پدرم که از بیمارستان به منزل میآید، اینقدر احوالاتش خوب است که استغفرالله انگار معصوم هستن و ساکت و بیحرف گوشه ای مینشیند و یا در خواب است. میخواستم بدانم چرا به این شیردلان دفاع مقدس و مردگانِ متحرک امروزها ۲۵ درصد جانبازی بیشتر نمیدهند؟ آیا چون خود پدرم نمیتواند چیزی بگوید و یا در کمیسیون از خودش دفاع کند، باید مورد اجحاف قرار گیرد؟ فقط چند سوال از مادرم میپرسند و یک نگاه سطحی هم به پرونده میکنند و به پدر و مادرم میگویند بفرمایید بیرون!
چرا باید امکاناتی به ما ندهند؟
من واقعا" از این وضعیت جانبازی پدرم خجالت میکشم! تا به حال در هیچجا نگفتهام که من فرزند جانبازم، ولی گاهی پدرهای جانباز دیگر همکلاسی هایم با لباس شیک به دبیرستان میآیند و از مقابل مدرسه فرزندان خود را با خودرو شخصی به خانه میبرند و در تعطیلات هم که در مسافرت هستند. برعکس زندگی ما که همیشه ماتمزده هستیم که اگر یک وقت وقت داروهای پدر تمام شود و یا نتوانیم آن را تهیه کنیم، چه باید بکنیم؟!
شاید خود امام حسین(ع) به پدرم شفا بدهند چون کسانی که ادعای یاران و رهروان امام حسین (ع) را دارند کاری برای ما نمیکنند.
من امسال پشت کنکوری هستم و هرچه یاد گرفتهام، درس آن را یا در مدرسه و یا در منزل خواندهام ولی دختران دیگر همکلاسیام به انواع کلاسها می روند و در آرامش خانه درس میخوانند. آیا این عدالت است؟
خداوند به تمام جانبازان اعصاب و روان سلامتی بدهد ازجمله به پدر بیچاره من که روزگار را طوری سپری میکند که سختیاش را کسی متوجه نمیشود! پدری که وقتی جوان بوده در جنگ حضور داشته و بعد هم در آسایشگاه و بیمارستان و منزل بستری بوده و کلی دارو و قرص مصرف میکند.
خدا به مسئولین ما قدرت مسئولیت و بصیرت بدهد تا خون شهدا و ایثار جانبازان و ایثارگران و رزمندگان به فراموشی سپرده نشود. خدا به رهبر عزیزمان هم سلامتی و طول عمر عنایت فرماید تا تحت رهبری ایشان زندگی خوبی برای همه رقم بخورد.
خدا تمام شهدا از جمله شهید و سردار دلها حاج قاسم سلیمانی را رحمت کند. یا فاطمه الزهرا(س) کمک کن تا شرمنده شهدا نباشم، یا فاطمه (س) کمک کن حال پدرم کمی خوب بشود. آمین