چهارشنبه 24 دي 1399 , 13:51
با این شرایطی که دارم
شایسته است حتی بیمه هم نداشته باشم؟!
فاشنیوز - باسلام و عرض ادب؛ حقیر طی مدت۲۶ ماه که در جبهه بودم بارها مجروح و اعصاب و روان شدم؛ ۳۵ سال دنبالش نرفتم؛ تااینکه ۳سال پیش به خاطر تنها دختر دانشجویم برای انتقالیاش با مستندات بیمارستانی مراجعه و در کمسیونهای ارتش احراز شدم و تاکنون بنیاد به خاطر اینکه مبادا اندک خدماتی به خانوادهای که ۳۵ سال ازبیماریهای روحیام رنجها متحمل شدند ارایه کند اقدامی عاجل انجام نداده.
باعنایت براینکه شغل دولتی نداشتم و در مشاغل آزاد به جهت عدم تعادل روحی روانی موفق نبودم. آخرین شغلم را هم مدتیست رها نموده و تنها به پسرلیسانسم که مغازهی کوچک بقالی اجاره کرده کمک مینمایم و تا ساعت ۲نصف شب علیرغم بیماریهای روحی جسمی کار میکنم تا بتوانم از عهدهی شهریهی کمرشکن دخترم که ناعادلانه به خاطر انتقال در دانشگاه روزانه مطالبه میکنند برآیم؛ که تاکنون بافروش طلاجات همسرم و وام ازدواج پسر و عروسم و باقرض و قوله و دادن چک به دانشگاه، از آبروریزی جلوگیری کنم ...
علیایحال درپی یاری رساندن دولت به اقشار جامعه، مسئولین بنده را لایق و مشمول دریافت کمک معیشت ندانستند؛ چون دستگاه پوزی که قبلا استفاده میکردم، در مغازهی پسرم آورده بودم و با کارشناسیهای غلط، تمام تراکنشهای آن، اعم از سود و مایه را بدون در نظرگرفتن اجارهبها و هزینههای مصرفی، کلا سود محاسبه کرده بودند؛ ضمن اینکه پسرم خودش حدود ۳سالی هست که ازدواج کرده و بنده در یک آپارتمان قدیمی۳۰ ساله ۷۰ متری بدون پارک و آسانسور زندگی میکنیم..
آیا رزمندهای که زندگیاش دراثر بیماری روحی، حداقل دگرگون شده، ۳۸سال آزگار زجر کشیده، از برادرانش در زندگی از هر لحاظ عقب افتاده، شایسته است حتی بیمه نداشته باشد و۳سال باوجود تایید نیروهای مسلح، پروندهاش به بهانهی کمسیون مشترک بنیاد خاک بخورد؟!
آیا رزمنده باید نهتنها در جامعه، بلکه درپیش خانواده، به خاطر عدم توجه و بیمهری مسئولین با عدم تخصیص معیشتی که بیشتر از جنبهی مادی، جنبهی معنوی داشت اینگونه سرافکنده باشد؟! امثال جناب نوبخت، درد امثال بنده را میفهمد که زندگیام به خاطر این سرزمین دگرگون شده...
در پایان از فاش نیوز به عنوان یک رسانه خواهشمندم پیگیر باشند. اجرکم عندالله
تبریز - علیرضا صفرعلیپور