جمعه 29 اسفند 1399 , 08:45
در ترویج فرهنگ ایثار، امیدی به ارشاد و تلویزیون نیست!
از صدا و سیما و بهخصوص تلویزیون در ارتباط با شناساندن جانبازان به مردم و گسترش فرهنگ ایثارگری، خیلی گلهمندم.
فاشنیوز - جانباز رمضانعلی کاوسی، جانباز قطع نخاع اهل قلم، عدم آگاهی مردم نسبت به حقیقت زندگی و مرارتهای جانبازان و تلقی غلط از این عزیزان در اذهان مسئولان را عامل رفتار و خدماترسانی نامطلوب نسبت به آنها دانست و با اشاره به تبعیض در تخصیص امکانات میان شهرستان و مراکز استانها، گفت: از صدا و سیما و بهخصوص تلویزیون در ارتباط با شناساندن جانبازان به مردم و گسترش فرهنگ ایثارگری، خیلی گلهمندم.
رمضانعلی کاوسی، متولد 1342 در روستای جرم افشار از توابع شهرستان شهرضا، رزمنده و جانباز سرافراز دوران دفاع مقدس، در سال 1361 و در عملیات محرم از ناحیه نخاع گردن مجروح میشود و اکنون حدود 38 سال است که ویلچرنشین است. وی ذوق هنری و ادبی بالایی در نویسندگی همراه با نثری روان و دلنشین دارد و مؤلف چندین کتاب ارزشمند در حوزهی دفاع مقدس است.
متن گفت و گو با ایشان تقدیم حضور میشود.
لطفاً درباره مشکلات فعلی جانبازان در بخشهای مختلف توضیحاتی ارائه فرمایید.
جانباز کاوسی: مشکلات درمان اعم از هزینهها و مشقتهای آن همواره برای جانبازان وجود داشته است. امروز هم کم و بیش با این مشکلات مواجه هستیم. البته از زمانی که آقای اوحدی بر صندلی بنیاد شهید و امور ایثارگران تکیه زده است، بحمدالله بعضی از مشکلات مرتفع شده اند، هرچند هنوز مشکلات فراوانی برای جانبازان وجود دارد که نیاز به تلاش و توجه جدی مسئولان امر دارد.
بخشی از مرارتهای جانبازان و به خصوص جانبازان قطع نخاعی در شهرستانها در ارتباط با درمان را بیان فرمایید.
- ببینید، طبیعی است که هرچه محل زندگی جانباز قطع نخاع از مرکز استان دورتر باشد، او برای دارو و درمان با مشکلات بیشتری مواجه است. جانبازان عزیز اصفهانی وقتی با مشکلی مواجه شوند، به بیمارستان امیرالمؤمنین مراجعه میکنند. کادر درمان آنجا در بیشترِ موارد، نسبت به وضعیت جانبازان نخاعی توجیه هستند و امکانات و خدماترسانی به مراتب بهتری از شهرستانها در اصفهان وجود دارد. ولی چنین مرکز رسیدگی در شهرضا نیست. مطمئن باشید مشکلات جانبازان شهرستان سمیرم، از ما بیشتر است. طبیعی است که جانبازان نخاعی تهرانی امکانات بهتری نسبت به سایر مراکز استانها داشته باشند. شما اسم این را بگذارید تبعیض، یا هر چه به نظرتان میرسد!
آیا جامعهی ما با معضلات فرهنگی دربارهی جانبازان مواجه است؟ اگر مشکلی در این رابطه وجود دارد، بیان فرمایید.
- نمیشود اسم آن را معضل گذاشت. به باور من، میتوانیم از عدم شناخت افراد جامعه و بهخصوص نسل جوان نسبت به جانبازان به عنوان یک مشکل فرهنگی یاد کنیم. متأسفانه آگاهی اغلب مردم، نسبت به خانوادۀ شهدا و جانبازان و چگونگی زندگی آنان کم است. شاید اگر در این شرایط سخت اقتصادی که اغلب مردم با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشتهاند، از آنها بپرسید که نظرتان در رابطه با جانبازان چیست، جواب درست و حسابی و قابل تأملی به شما ندهند، ولی با این وصف، معتقدم مردم ما، چه کسانی که پایبند به نظامند و چه کسانی که دل خوشی از این وضعیت ندارند، برای جانبازان احترام قائلند.
به باور من مسئولان ادارات و دولتمردان باید بیشتر از مردم، شناخت و آگاهیشان را نسبت به جانبازان تقویت کنند. اگر شما به عنوان یک خبرنگار همین امروز میکروفون را بردارید و از تعدادی از مسئولان و کارمندان ادارات مختلف بپرسید که چقدر از وضعیت جسمی و روحی جانبازان مطلعند، مطمئن باشید اغلب آنها شناخت چندانی ندارند. زخم بستر، نارسایی کلیه و مثانه، تنگی نفس، فشار خون و دردهای جسمی و روحی متعددی گریبانگیر جانبازان نخاعی است که کمتر مسئولی از آن مطلع است.
به نظر شما ریشۀ معضل فرهنگی جامعه در تلقی اشتباه از یک جانباز چیست؟
- اکثریت مردم ما خوب و مهربانند و به ارزشهای دینی و انسانی اعتقاد دارند، اما عدم آگاهی آنها نسبت به حقیقت زندگی یک جانباز، میتواند گاهی علت تفکر اشتباه و در نتیجه برخورد نامطلوب بعضی از آنها با جانبازان باشد. چند روز پیش برای معالجه به مطب یکی از پزشکان متخصص اصفهان مراجعه کردم. مطب، مملو از مراجعهکننده بود. به دلیل مشکل مثانه نمیتوانستم زیاد معطل شوم و میبایست زودتر ویزیت میشدم. موضوع را با منشی دکتر در میان گذاشتم، اما با واکنش منفی او مواجه شدم. او گفت: «همۀ اینهایی که روی این صندلیها نشستند، مثل شما مریض هستند و منتظر. شما حق نداری زودتر از بقیه ویزیت شوی.» شاید اگر آن پزشک، به مشکلات ویژهی جانبازان نخاعی آگاه بود و تفاوت یک بیمار دارای مشکلات حرکتی معمولی را با یک جانباز قطع نخاعی تمیز میداد، من مجبور نبودم بیشتر از دو ساعت منتظر بمانم تا نوبتم شود.
نقش رسانهها و به خصوص صدا و سیما در گسترش فرهنگ شناخت صحیح جانبازان در حوزههای مختلف را تا چه اندازه مهم میدانید و عملکرد آنان را در این زمینه چگونه ارزیابی میکنید؟
- بی رودربایستی من از صدا و سیما و بهخصوص تلویزیون در ارتباط با شناساندن جانبازان به مردم و گسترش فرهنگ ایثارگری خیلی گلهمندم. اگر بخواهم مصداقی عرض کنم، هفتۀ دفاع مقدس امسال، یک شب تلویزیون اصفهان، رزمندۀ جانبازی را دعوت کرده بود که از سن 15 سالگی تا پایان جنگ را در جبهه حضور داشت و من در حال حاضر مشغول تدوین خاطرات این جانباز بزرگوار تحت عنوان کتابی با نام «از آسمان» هستم. از بس خاطرات این جانباز عزیزِ 70 درصد جالب و شنیدنی است، خوشحال شدم که خوبست این دعوت صورت گرفته و مردم با بعضی از واقعیتها آشنا میشوند. هنوز آقای کاظمی پنج دقیقه هم صحبت نکرده بود که مجری به او گفت: «به دلیل ذیق وقت با شما خداحافظی میکنیم!» واقعاً غصه خوردم که چرا تلویزیون شهر شهیدپرور اصفهان، برای انتشار صحبت های یک رزمندۀ جانباز وقت ندارد، اما صبح جمعۀ همان ایام از فلان سبلریتی دعوت میکند و تا یک ساعت صحبتهای او را به مردم قالب میکند؟! چه دردی از منِ شهروند دوا میشود که بدانم فلان بازیگر چند سال دارد، ازدواج کرده یا نه، قصد ازدواج دارد یانه؟! و ده ها سؤال بیسر و ته دیگر…؟
ریاست محترم صدا و سیما به من پاسخ بدهند؛ طرح این موضوع که مردم بدانند یک رزمنده چگونه در جبهه جنگیده و از وطن دفاع کرده است و اکنون با چه مشکلاتی زندگی میکند تا چه حدی برایش اهمیت دارد؟ اینها درد است و انسان را ناراحت میکند. من مطمئنم در این وانفسای مشکلات اقتصادی و فرهنگی، هنوز افراد زیادی هستند که به برنامههای دفاع مقدس و سیرهی ایثارگران جنگ تحمیلی علاقهمندند، اما نه در طول سال، بلکه در مناسبتها هم بهای لازم به این قهرمانان واقعی داده نمیشود.
در بُعد کلان هم مسئولان صدا و سیمای مرکز به من پاسخ بدهند که در چند سال اخیر چند فیلم سینمایی یا سریال تلویزیونی ساخته و منتشر کردهاند که قشر جانباز و ایثارگر را بیشتر به جامعه بشناسانند؟ … درد از ناله زیاد است، سؤال بعدی را مطرح بفرمایید.
شنیدهایم شما نویسندهی دفاع مقدس هستید. دربارهی کتابهای خود و بازخورد آنها در جامعه برای ما بگویید. آیا این کتابها تأثیری در آگاهسازی نسبت به حقیقت زندگی یک جانباز داشتهاند؟
- از سال 1390 شروع به نوشتن در حوزهی دفاع مقدس کردم. تاکنون شش عنوان از کتابهایم چاپ شده و سه عنوان دیگر هم در دست چاپ هستند. اولین کتابم «تیغ های گل رُز» شامل خاطرات 25 نفر از جانبازان و آزادگان استان اصفهان است. کتاب «پرواز با بال شکسته» به خاطرات یکی از فرماندهان جانبازِ شهرضا به نام شهید آقاجمال طباطبایی میپردازد. در کتاب «کُفِیشه» خاطرات رزمندگان گردان امیرالمؤمنین(ع) شهرضا در عملیات آزادسازی خرمشهر را به نگارش درآوردهام. کتاب «راز نهان» نیز خاطرات شش نفر از جانبازان و آزادگان استان را روایت میکند. سال 1396 هم کتاب خاطرات خودم با عنوان «سهم من از عاشقی» توسط انتشارات سوره مهر تهران منتشر شد. خوشبختانه این کتاب پرطرفدار، تاکنون به چاپ دهم هم رسیده است.
چند روز پیش مسئول یکی از ادارات استان به من زنگ زد. او گفت: «سهم من از عاشقی را خواندم و سخت تحت تأثیر قرار گرفتم. با خودم گفتم وای به حال ما مسئولان اگر با این همه رنج و مرارتی که جانبازان برای این انقلاب و کشور کشیدهاند، بخواهیم کمکاری کنیم. اگر در حل مشکلات مردم کوتاهی کنیم، نمیتوانیم در آن جهان پاسخگو باشیم.»
کتاب بعدیام، با نام «بامداد روز شانزدهم» دههی فجر امسال از سوی نشر شاهد منتشر و رونمایی شد. این کتاب به خاطرات یکی از اسرای شهرستان مبارکه میپردازد که در عملیات محرم پایش از زیر زانو قطع و اسیر میشود. او بعد از شانزده ماه آزاد میشود و ادامه تحصیل میدهد. دکتر صادقی، امروز به عنوان یک پزشکِ مردمی به طبابت مشغول است.
با توجه به اقبال کمِ مردم و نسل جوان ما به مطالعهی کتابهای غیر درسی و تأثیرگذاری بالای رسانههای سمعی و بصری، آیا تا کنون به تبدیل متون ارزشمند خود به فیلمنامه و ساخت فیلم سینمایی و سریال دربارهی آنها فکر کردهاید؟
- در این باره، دست من کوتاه است و خرما بر نخیل. دربارهی ساختن فیلم سینمایی از قهرمانان کتابهایم امیدی به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان سینمایی کشور و سازمان صدا و سیما ندارم. متأسفانه امروزه دغدغهی اغلب تهیهکنندگان و کارگردانان سینما گیشه و کسب درآمد است. نتیجۀ فرهنگی این فیلمها هم از قبل معلوم است. بیاهمیتی به مسائل اخلاقی و دینی، ترویج بی بندوباری، بد پوششی و… خروجی اغلب این فیلمها است.
معتقدم پیرامون موضوعات ارزشی و فرهنگی، باید یارانهی لازم از طرف دولت تخصیص پیدا کند. به نظر شما از ابتدای جنگ تحمیلی تاکنون، چند فیلم سینمایی با ژانر زندگی جانبازان ساخته شده است؟ گاهی یک فیلم خوبِ یک ساعت و نیمه میتواند مفاهیم حاصل از مطالعهی یک کتاب 400 صفحهای را به مخاطب منتقل کند. امیدوارم ساخت چنین فیلمهایی در دولت آینده اتفاق بیفتد.
با سپاس
واقعا که ....