راهکار اسرای ایرانی برای قرائت قرآن در ماه مبارک رمضان

«حسین حجتی‌زاده» از آزادگان دوران دفاع مقدس با بیان خاطره‌ای کوتاه از روز‌های ماه مبارک رمضان در اسارت، به سختی‌های قرائت قرآن در آن ایام اشاره کرد که در ادامه آمده است.

در ماه مبارک رمضان هم مثل سایر ماه‌های اسارت تغییر در حجم غذا یا کیفیت آن به وجود نمی‌آمد، فقط هر دو وعده ناهار و شام را شب می‌دادند.

هیچ امکاناتی نداشتیم و غذایی که برای سحر نگه می‌داشتیم را سرد می‌خوردیم که این باعث مبتلا شدن به بیماری‌های گوارشی زیادی شد. بعد از درخواست‌های زیاد، بعثی‌ها یک بخاری نفتی به ما دادند، اما به دلیل نبود نفت فقط سه ساعت می‌توانستیم آن را روشن کنیم. گرچه اسیر بودیم و سخت می‌گذشت، ولی در ماه مبارک رمضان همواره بساط ختم قرآن و نماز شبمان برقرار بود. چون قرآن کم بود بچه‌ها برای خواندن قرآن نوبت می‌گرفتند تا همه بتوانند در ختم قرآن سهیم باشند.

اردوگاه ما یک اتاق ۹۰ متری بود که تعداد زیادی مجروح و اسیر آنجا زندگی می‌کردیم. ابتدا آب گرمی نداشتیم که با آن لباس‌هایمان را بشوئیم که میکروب‌های آن از بین برود یا خودمان حمام کنیم. این شرایط باعث رشد بیماری‌های زیادی شد. یادم می‌آید که یکی از بچه‌ها به بیماری پوستی مسری دچار شده بود که برای جلوگیری از شیوع آن، وی را به اتاقکی بیرون از اردوگاه منتقل کردند. همه از ترس مبتلا شدن به آن نزدیک نمی‌شدند و چون پایش قطع بود خودش هم توان انجام دادن کارهایش را نداشت لذا من مسئولیت مراقبت از آن را به عهده گرفتم تا بهبود یافت. بماند که شب‌ها از ترس اینکه مبادا من هم به بیماری مبتلا شده باشم خواب راحت نداشتم.