فرمانده لبنانی چگونه به شهادت رسید؟

روایت فرمانده‌ای که شخصا عملیات شهادت‌طلبانه را به عهده گرفت، خواندنی است. دفتر رسانه جنبش مقاومت اسلامی نجبا نماهنگ این فرمانده شهید را تهیه و منتشر کرده است. در این کلیپ در قالب 60 ثانیه شخصیت شهید صلاح غندور و عملیات شهادت‌طلبانه او را بررسی شده است:

صلاح تا یک سال پس از پیوستن به صفوف مقاومت اسلامى در واحد شناسایى و اطلاعات و عملیات فعالیت مداوم و درخشش چشمگیری داشت اما همواره بر حضور در واحدهای عملیاتی اصرار می کرد. سرانجام پس از درخواست‏ هاى مکرر، مسئولین واحد نظامى حزب ‏اللَّه با انتقال او به واحدهاى رزمى و عملیاتى موافقت کردند. این انتقال، براى وى موفقیتى عظیم به شمار مى‏ آمد؛ چرا که او همواره مى‏ گفت: «دوست دارم مستقیماً و رو در رو با دشمن بجنگم.»

اوائل سال 1369 شمسی (1990میلادی) با بروز توانمندی های تحسین برانگیز عملیاتی از صلاح ، مسئولیت یکى از محورهاى عملیاتى مهم جبهه های جنوب به او واگذار شد و از آن پس نام نظامى«بِلال» را براى خود برگزید. به دنبال اجرای عملیات شهادت طلبانه از سوی دو تن از دوستان نزدیک صلاح، به نام «هیثم صبحى دبوق» و «سیدعبداللَّه عطوى»، صلاح عزم خود را براى پیوستن به گردان شهادت‏طلبان جزم کرد.

«بِنتِ‏ جُبَیل» که مهمترین شهر واقع در کمربند اشغالی محسوب می شد یکى از محورهایى بود که به کرّات توسط صلاح مورد شناسایى قرار گرفته و راه ‏ها، معابر و پایگاه‏ ها به خوبى برایش شناخته شده بود و همین امر باعث شده بود تا در بیش‏تر عملیات‏ هایى که در آن منطقه انجام مى‏ گرفت، حضور فعال داشته باشد. 

طی جلسات مفصلى ، مسئولین نظامى، با رفتن صلاح مخالفت کردند. او مسئولیت اطلاعات و شناسایى یکى از محورهاى مهم عملیاتى جنوب را بر عهده داشت و بدون شک، در آینده، عدم حضورش بسیار مشکل آفرین مى‏ شد؛ ولى با وجود همه مخالفت‏ ها، صلاح، ماندن را نپذیرفت.

از لحظه ‏اى که شنیده بود طرح انجام عملیات شهادت‏ طلبانه در منطقه‏ بنت‏ جبیل مورد تایید قرار گرفته است، سر از پا نمى ‏شناخت. یکى از اقدامات اسرائیل براى مقابله با آسیب پذیرى پایگاه‏ هایش، ایجاد مجتمع ‏هاى نظامى در نزدیکى شهرک‏ هاى اشغالى جنوب لبنان بود. 

در نزدیکى شهر «بِنتِ جُبَیل» در پنج کیلومترى شمال مرز فلسطین در «صفَّ الخَضراء» در مقابل سه راهى ‏اى که از شمال، به طرف «بِیت یاحون»، از غرب به «عِینِ‏ ابِل» و از شرق به طرف «عِیناتا» و از آن‏جا به بنت جبیل منتهى مى‏شد، محوطه  وسیع «مقر17» ارتش اسرائیل محصور در دیوارهاى دفاعى و سیم‏هاى خاردار و میادین مین قرار داشت. این منطقه از خرداد 1361(ژوئن1982م) در اشغال نیروهاى صهیونیستى بود.

حدود 450 کیلوگرم مواد شدیدالانفجار به همراه تعداد زیادى ساچمه ‏هاى فلزى، داخل ماشین جا سازى شد. ساعاتى قبل از عملیات، صلاح که لباس کماندویى بر تن داشت، در مقابل دوربین ویدئویى، در حالى که تصویرى از امام خمینى (ره) و حضرت آیت‏ اللَّه خامنه‏ اى و شهید حجت ‏الاسلام والمسلمین «سیدعباس موسوى» (دبیر کل شهید حزب‏ اللَّه لبنان) بالاى سرش، بر دیوار نصب شده بود، وصیت‏ نامه  خویش را قرائت کرد.

اردیبهشت ماه سال 1374 نیروهاى صهیونیستى داخل مقر17، سوار بر کامیون‏ها، آماده بازگشت به فلسطین اشغالى و تعویض با نیروهاى جدید بودند. راننده جوان یک‏باره بر سرعت ماشین افزوده و با تکابى که صداى بلندى داشت اتومبیل را موازى با کاروان قرار داد و با فریاد «اللَّه اکبر» که در بی‏سیم ‏هاى نیروهای مقاومت اسلامى که در دور دست مشغول فیلم‏بردارى از صحنه بودند، به گوش رسید، چاشنى انفجارى را زد.

بیشتر بخوانید

• لبنان|تشییع پیکر شهدای حزب‌الله+تصاویر

بنابر اظهار کارشناسان، 450 کیلوگرم مواد شدید الانفجار «سى 4» به همراه حدود 150 کیلو گرم ساچمه‏ هاى فلزى، با شدت انفجار 6000 متر در ثانیه و حرارت 3000 درجه، تمام وسایل نظامى را به اطراف پرتاب کرد. از ماشین سفید و راننده ‏اش هیچ اثرى به جاى نماند، جز گودالى عمیق در محل انفجار.