یکشنبه 31 مرداد 1400 , 15:30
انقلاب اسلامی ایران پرتویی از پیام عاشورا است
پیام عاشورا تبلور یک الگوی راهبردی‌ست
یکی از مهم ترین امتیازات و افتخارات جامعه شیعه، برخورداری از چشمه پر فیض نورانیت و معنویت عاشوراست.
فاش نیوز - یکی از مهم ترین امتیازات و افتخارات جامعه شیعه، برخورداری از چشمه پر فیض نورانیت و معنویت عاشوراست.
اصلی ترین علت قیام و شهادت امام حسین علیه السلام مبارزه با نادانی و جهل زدایی بوده است. مبارزه ای که نه تنها هدف قیام سید الشهدا علیه السلام بلکه هدف بعثت همه انبیاء، خصوصا بعثت خاتم الأنبیاء صلی الله علیه و آله بوده است.
پیام‌های الهی انسانی عاشورایی در صحنه کربلا هر یک به تنهایی می‌تواند زمینه ساز حرکتی عظیم الهی انسانی در هر زمان و مکان باشد. پیام هایی که پشت مستکبرین عالم را به خاک کشیده و عاشورا را به عنوان احیا کننده دین اسلام معرفی می کند. پیام عاشورا یک مکتبِ مربوط به یک دوران نیست بلکه پیامی به همۀ نسل های حال و آینده است.
امام حسین (ع) با قیام خود اخلاق منفی ترس و ذلت پذیری را که در جامعه حاکم بود را دگرگون کزد و مردم جامعه را از شکست روحی که به آن تن داده بودند رهایی بخشید. اخلاقِ شکست و ناامیدی و خلق و خوی منفی ترس و یاس را از بین بُرد و راه را بر اخلاقیات شکست بست همچنین اراده و وجدانِ امت شکست خورده را به آنها باز گرداند و اخلاق ذلت پذیری را از ساحت جامعه اسلامی طرد کرد.
امام حسین سردار پرشکوه و شکست ناپذیر روزگار و قهرمان یارانی است که در برابر ذلت و تحقیر سر فرود نیاوردند. سید الشهدا درس جوانمردی، شرافت و مرگ پر افتخار را در زیر سایه شمشیرهای آخته به نسل های بشریت آموخت و بر بیداد و فریبی که داشت اسلام را ریشه کن می کرد قیام کرد.
امام حسین (ع) در آخرین لحظات زندگی خود حتی طفل شیرخوار خود حضرت علی اصغر(ع) را قربانی حقانیت قیامش قرار داد. سالار شهیدان با این عمل اندیشه فلاسفه و بزرگان عالم را متحیر ساخت که چگونه در این دَمِِ آخر با آن همه مصائب جانکاه و افکار متلاطم و عطش و کثرت جراحات باز هم از مقصد عالی خود دست برنمی دارد.
آن حضرت با اینکه می دانست بنی امیه ستمگر بر فرزند صغیرش هم رحم نخواهند کرد اما برای حقانیت قیامش بچه شیرخوار خود را بر سر دست گرفت و تمنای آب کرد.
ولی با تیری بر گلوی بچه جواب شنید اما قصد امام حسین (ع) از این حرکت هدایت خلقی بود که زر و زور کورشان کرده بود و گرنه در آن حالت که امام همه یاران و اهل بیت خود را از دست داده بود آب از گلوی مبارک آن بزرگوار پایین نمی رفت.
امام در لحظه های آخر زندگی خود هم، تشنه هدایت مردم بود، مردمی که زر و زور و ترس از غیرِ خدا کورشان کرده بود.
مردمی که جهالت، زودخشمی، ظاهرگرایی، تردید و هیجان زدگی، خشوع شرک آمیز در برابر ظلم و داشتن تکبر همراه حماقت در برابر مظلوم از خصوصیات آنان بود. آنها کسانی بودند که نرم خویی را با درشتی پاسخ می گفتند اما در عوض در مقابل ظالمان و ستمکاران ناتوان و درمانده بودند.
آنها کسانی بودند که عجولانه و بی تدبیر گام پیش می نهادند و تسلیم شدن در برابر ندامت از خصوصیات بارز شان بود. در صحنه عمل هم چنان شتاب زده پای در عمل می فشردند که فرصتی برای تفکر و تدبیر باقی نمی گذاشتند. اما چه زود هم کارشان به پشیمانی می کشید و عجیب اینکه برای جبران پشیمانی خود به راه هایی می رفتند که بازگشتی در آن وچود نداشت.
در چنین جامعه ای پیام های عاشورا الگویی برای امت اسلام در هر زمان و مکان در برابر ظالمان و مایه عزت و سرافرازی در برابر ذلت و تسلیم پذیری تبدیل و به نوعی اخلاق بلند نظرانه که دیدگاه انسان را به دنیا و زندگی و دلبستگی های آن دگرگون می ساخت مبدل شد.
در عاشورای سال61 قمری امام حسین(علیه السلام) به مریدانش یاد داد که می توان با قدرت حق، باطل را تا ابد الدهر محکوم کرد و داغ باطل بودن باطل را بر پیشانی ستمکاران و حکومتهای شیطانی زد.
امام حسین(ع) در کربلا به بشریت در مقابل طاغوت های زمان درس سازندگی و کوبندگی داد و راه نابودی ظالم و شکست ستمکار را ایثار و فدایی شدن دانست.
عاشورا نشانگر این حقیقت است که حسین و یاران آزاده اش در گذر زمان در برابر استبدادی ددمنش و خونخوار و در برابر سپاهی دژخیم در بیابانی خشک و سوزان با دشمن رو به رو شدند. تا به انسان های سرکش و زیاده خواه بفهمانند که ظلم و استبداد، مقام و موقعیت و شرف و بلند مرتبگی نمی آورد.
امام حسین(ع) در ظهر عاشورا با شکیبایی در عطشی کوتاه ،تمام تاریخ را سیراب کرد و سطح فکر بشریت را برای فرار و برون رفت از ذلت و تحقیر شدگی ارتقاء بخشید.
تاریخ در یک نیم روز وام دار عاشورا شد و در همان نیم روز در امت اسلام، حماسه و غیرت ایجاد کرد. آری عاشورا حمیت، شجاعت و سلحشوری را به وجود آورد، خلق و خوی منفی ترس و یاس را کنار زد تا اخلاق منفیِ ذلت پذیری و شکست را دگرگون سازد.
پیام عاشورای حسینی تبلور یک الگوی راهبردی در هر زمان و مکان برای احیای دین و ارزش های معنوی در اندیشه ها و تربیت و سازندگی بشریت است و می بینیم که هنوز اسرای کربلا به شام نرسیده بودند که علم خونخواهی امام حسین(ع) برافراشته و نهضت عظیمی علیه یزید و یزیدیان آغاز شد.
امام حسین (ع) کسی نبود که در برابر ذلت و بیداد سر خم کند و بیم آن داشت که اگر با پذیرش امان نامه کشته هم نشود ذلت بر او و دیگر آزاد منشان رهرو راهش و رهروان پدرش و شیعیانش تحمیل گردد.
سید الشهدا مرگ پر عزت و افتخاری جاودانه را بر زندگی ذلیلانه برگزید و عاشورائیان در تاریخ بلند آوازه شدند و غیرت، مردانگی، آزادی و افتخار را برای مسلمانان به خصوص شیعیان تا ابد باقی گذاشتند.
آری عاشورا نقطه اوج امانت ادای انسان و شهادت امام حسین (ع) در عین اندوه فراوان، نشانه فتح نهایی روح اسلام واقعی بود و تسلیم کامل به اراده الهی به شمار می رفت. عاشورا جاهلیت به وجود آمده را ازبین بُرد و امت اسلام را از ظلمت جهل و حیرت و گمراهی رهایی بخشید.
اباعبدالله الحسین (ع) ضعیفی که باید برای او گریست نبود. او آموزگار بزرگ شهادت است که اکنون برخاسته است. تا به همه آنها که جهاد را تنها در توانستن مى فهمند و پیروزى بر خصم را تنها در غلبه می دانند، بیاموزد که شهادت نه یک جان باختن که یک انتخاب است. آری سالار شهیدان یگانه عالم، ماندگارترین باور را بر پهنه زمان نگاشت.
عزاداری برای سیدالشهدا امام حسین علیه السلام یکی از بزرگترین مصادیق بزرگداشت شعائر الهی و نشانه پروامندی دل ها است. به ساحت مقدس حضرت امام حسین علیه السلام که با یاران و فرزندان و اصحاب با وفایش با نثار جان خویش آیین حیات بخش الهى را زنده کرد درود می فرستیم. چرا که سالار شهیدان در نهضت مقدسش در روز عاشورا به حفظ ارزشها و زدودن تحریف ها علیه بدعت هایى که نااهلان بر دین جدش وارد ساخته بودند به مبارزه برخاست.
اینک انقلاب اسلامی ایران پرتویی از پیام عاشورا و انقلاب عظیم الهی آن است. انقلابی که کاخ ستمگری یزیدیان زمانه را با خون در هم کوبید و کاخ سلطنت شیطانی را فرو ریخت.
| داریوش احمد رضا بهمنیار
