کارکنانی که دل می سوزانند!

مسعود نیک ابدی - سلام عرض تبریک سال نو.

 وقتی بنام ایثارگر وارد محل تشکیل پرونده یا محل رفع مشکلات کاری برای ثبت مدارک مراجعه میکنی بندرت با افراد با وجدان و مخلص و مومن برخورد میکنی انسانهایی ک مانند جوانان جنگ با اخلاص و تکریم با تو برخورد میکنن. عده ای ک انگار تو سربار  و دنبال صدقه و دست دراز صدقه هستی یا کل فت خانه پدرشی برای غذای مانده آمدی یارو عارش میاد باهات حرف بزنه خدا پدر افسران طاغوت رو بیامرزد یا درجه دار گروهبانی جوان وقتی بهم راه خانواده ام به لویزان مراجعه کردم وقتی گفتم آقای... هستند کارشان دارم اجبار میکرد که بگو چه کار داری

گفتم ب خودش کار دارم گفت به من بگو .. گفتم آقا کار خصوصی دارم با قیافه ای که انگار با گماشته خودش حرف میزد گفت برو بیرون خشکم زد برای اولین بار همسرم بعنوان همسر جانباز و ایثارگر که بیش از من جانباز سختی و رنج دوران جنگ را تحمل کرده و آنان بودن که با آرامش دادن بما و سرپرستی فرزندمان توانستند سهم بزرگی در نبرد حق بر باطل داشته باشند با تعجب به رفتار گروهبانی که از فرزندمان شاید ده سال کوچکتر بود آمدیم بیرون.

در سرمای زیر صفر لویزان هدایتمان کردن تا اتمام جلسه بروی نیمکت آهنی بشینیم رفتم انگاشتم را بروی نیمکت زدم از سز ما نتوانستم تحمل کنم در حالی که می دیدم آشنایانش را به گرمی در اطاق گرم کارش جوابگو میشد رفتم ک به او بفهمانم پسرجان این میز خدمت ک در اختیار تو درجه دار جوان است همیشگی نیست مردم هم از جیره خوران تو نیستند اگرمشغول کاری با رشادت این دلیرمردان امروز درارامش زندگی میکنی پس حرمت این مردان مو سفید را بدار .

با دیدن فرد مورد نظر و راهنمایی اخلاص گونه او در کمال احترام ب محل دانشکده افسری امام علی رهنمون شدیم برای نزدیکی محل سکونت اما در محل تعویض کارت شناسایی هرچه از برخورد همراه با احترام و شخصیت والای نظامی و دینی و انسانیت بگوبم کم گفتم در آرامش و با سعه صدر و برخوردی در کمال مومن بودن انجام دادن واقعا لذت بردم چون منطقه سکونت من ب محل دانشکده افسری امام علی برای تکمیل پروسه قدمهای آخر بیش از سی سال ناحقی و زیر پا گذاشتن حق خود و خانواده هستش از مسئولین مربوطه تقاضای تشویق و معرفی به فرماندهان برای زحمات کشیده شده.

ستوان یکم نائینی و درجه دار وظیفه که در کمال آرامش جوابگوی ما جانبازان جنگ بودن اما آقایی بنام خ که کارمند پایور هستن در داخل دانشکده مسئول ثبت پرونده های حقوقی کمک معیشیتی نمیدانم شاید آن روز خسته بودن به محض گفتن نامم ایشان گفتن ک به ما مربوط نیست. خیلی راحت از انجام کاری که برایش حقوق می گیرند شانه خالی کردن هرچه خواهش کردیم که محل تعویض کارت شناسایی اینجاست چطور با توجه به گفتن افسر مربوطه که باید به دفتر ایشان مراجعه کنیم بی جهت من را دوباره راهی لویزان و با آوردن نامه از آن مسئول مبادرت به تشکیل پرونده کند خواهشا اگر من ایثارگر و جانباز شناخته شده توسط بنیاد و ایثارگران لشگر محل خدمت در جنگ بعد سی سال با توجه به کادر بودن در زمان جنگ و تمام این سال ها محروم شدن از حداقل حقوق به همراه خانواده بنا به دستور شفاهی ریاست ایثارگران لشگر محل خدمتم برای ثبت نام دریافت کمک معیشت اگر کارمند پایور جوانی از پشت تلفن مرا مانند این سال های گذشته با میل شخصی و دلبخواهی محروم کند فاتحه این قوانین را باید خواند.

مشکل ما در این کشور فقط استنباط شخصی از قوانین جاری کشورمان توسط بعضا افراد... است که قانون را انگار خود تصویب میکنن خواهشا رسیدگی کنید میدانم این درد نوشته ها همیشه در زندگیم از کمترین حقم در ارتش و جنگ مرا با وجود رشادت و از جان گذشتگی به شهادت همرزمان و همدوره های جنگ محروم شدم. ان شاءالله خدای مهربان همه ما را به راه راست راه مولا علی هدایت کند سایه مقام عظمای ولایت را از سرمان کم نکند.

ایثارگر دفاع مقدس سرباز و فدایی وطن تا مرگ