دلدادگی حماسه‌سرای جبهه‌ها به امام حسین (ع)

حاج صادق آهنگران در کتاب با نوای کاروان به شخصیت شاعر اهل بیت، حبیب الله معلمی از حماسه‌سرایان جبهه‌ها پرداخته که در ادامه می‌خوانید.

خداوند به این مرد توان هنری ارزشمندی داده بود. به نظرم، ثواب او که در پشت پرده، خالصانه شعر‌ها و نوحه‌ها را می‌سرود، از من که جلوی دوربین و مردم آن‌ها را می‌خواندم، بیشتر بود. آقای معلمی در منزل خودش شب بیست‌ و‌ هفتم ماه رمضان، مراسم احیا می‌گرفت. من و دوستان دعای جوشن کبیر را می‌خواندیم. او هم گاهی برای کمک به ما می‌خواند. بدون کتاب و از حفظ می‌خواند. معلوم بود کل دعای جوشن کبیر را حفظ است و نیازی به کتاب ندارد. اگر کسی اعراب دعا را اشتباه می‌خواند، با صدای بلند اعتراض می‌کرد که درست بخوان. این غلط است.

گاهی که من دعای ابوحمزه ثمالی را می‌خواندم، می‌دیدم او باز هم از حفظ می‌خواند. این موضوع برای من خیلی جالب بود. معلوم بود در ادعیه‌خوانی شب‌های احیا سابقه دارد. وقتی نوحه می‌خواند، می‌دیدم که اشک در چشم‌هایش جمع می‌شود و بغض می‌کند. بعضی وقت‌ها هم گریه می‌کرد و می‌نوشت. من بار‌ها این صحنه‌ها را هنگام کار با او دیدم. گاهی صبح‌ها که برای گرفتن نوحه سراغش می‌رفتم، می‌گفت: «دیشب برای نوشتن این نوحه خیلی گریه کردم. نمی‌دانستم گریه کنم یا بنویسم.» فرزندش می‌گفت: «هر زمان پدرم در رثای امام حسین علیه السلام و یارانش شعر می‌گفت، اشک از چشمانش سرازیر می‌شد.»

بیشتر در شب و در تنهایی شعر می‌گفت، شب‌زنده‌داری از زمان جنگ برایش عادت شد و تا آخرین روز‌های عمر باعزتش این عادت را ترک نکرد. روز‌ها چند ساعت می‌خوابید، اما شب‌ها همیشه بیدار بود. این کار موجب شده که کم‌کم سوی چشم‌هایش را از دست بدهد. با وجود این، از شعر گفتن دست نکشید و عجیب آنکه در آخرین سال زندگی‌اش، در رثای امام حسین علیه السلام شانزده نوحه سرود. نمی‌خواست مشتاقانی که هر سال از یک ماه قبل از محرم به در خانه‌اش می‌آمدند، دستشان خالی بماند.

یک بار همراه آقای معلمی برای دیدار با علامه محمدتقی جعفری رفتیم. من به علامه گفتم: «ایشان حبیب‌الله معلمی شاعر نوحه‌های من هستند.» علامه جعفری با تعجب پرسید: «عجب! شاعر نوحه «لاله خونین من‌ای تازه‌جوانم شهید» هستند؟» بعد کل نوحه را از حفظ برایمان خواند. خیلی برایم عجیب بود که یک عالم دینی نوحه‌ای را حفظ کرده باشد. او مفسر اشعار مولانا، حافظ و بسیاری از شعرای بزرگ بود، ولی با کمال اخلاص، نوحه آقای معلمی را می‌خواند و چه ذوقی هم می‌کرد.

انتهای پیام/