تا زنده‌ام، دشمن از خط گردان عبور نمی‌کند

رشادت‌های رزمنده‌ای را در خود ثبت کرده است که طی هشت سال دفاع مقدس، در نبرد‌های این یگان شرکت مستقیم داشت.

علی غیوری زاده که هم‌زمان با آغاز جنگ تحمیلی، عازم جبهه‌های رزم شده بود، با وجود مسئولیت‌های متعدد، ازجمله فرماندهی گردان شهید بهشتی، همواره در مصاف با دشمن پیشتاز بود.

در نبرد نصر ۴، هنگامی‌که دشمن برای بازپس‌گیری بلندی‌های دوقلو پاتک کرد، غیوری زاده توانست با ورود به سنگر کمین، در مدت ۲۴ ساعت رزم دائم، نقش شجاعانه‌ای در دفع پاتک گردان تکاور عراقی و انهدام آن ایفا کند.

آخرین صحنه جهاد او، رزم شجاعانه‌اش با منافقین در ۲۹ خرداد ۱۳۶۷ بود. وی با بی‌سیم به قرارگاه لشکر چنین گفت:

تا من زنده هستم، دشمن از خط گردان شهید بهشتی عبور نخواهد کرد. حاجی ما زانوهایمان را بسته‌ایم.

بی‌سیم‌چی فرمانده که از نزدیک شاهد حماسه‌آفرینی او بود، می‌گوید:

کانال پشت خاک‌ریز در محور بهرام‌آباد، پر از جنازه‌هایی شد که علی مجال عبور به آن‌ها نمی‌داد؛ رجز می‌خواند و چند نفر از هم‌رزمانش به او مهمات می‌رساندند.

سرانجام منافقین با استفاده از تانک، او را از نزدیک هدف تیربار قرار دادند. چنین شد که دیگر ذکر لاحول و لا قوه الا بالله علی از بی‌سیم قرارگاه شنیده نشد؛ تا آن‌که با سپری شدن ۱۲ سال، هم‌زمان با نیمه شعبان، پیکر مطهرش در قلاویزان کشف شد و مردان و زنان ملکشاهی با بیش از ۵۰ کیلومتر پیاده‌روی به استقبالش رفتند.

منبع: کیهان پناه، امیرحسین، مهران در جنگ، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ اول، ۱۳۹۰، صفحه ۱۲۴