اویل پرایس: ایران با توسعه میادین نفتی تحریم‌ها را به چالش می‌کشد

نشریه تخصصی نفت در جهان، از عزم ایران برای توسعه میادین نفتی خود با وجود تحریم‌ها خبر داد.

«اویل پرایس» نوشت: ایران در بحبوحه بحران جهانی نفت، برای توسعه ابرمیدان نفتی خود خیز برداشته است. وزیر نفت ایران اخیرا اعلام کرد برنامه‌ای را اعلام کرد که بر اساس آن، ایران بنا دارد در میدان نفتی آزادگان، ۷ میلیارد دلار برای افزایش تولید نفت خام از ۱۹۰ هزار بشکه فعلی به ۲۲۰ هزار بشکه در روز در سال دوم و سپس تا ۵۷۰هزار بشکه در روز طی هفت سال آینده سرمایه‌گذاری کند. بنابر اعلام وی، در دوره ۲۰ ساله بهره‌برداری از میدان آزادگان، اگر قیمت پایه نفت را ۸۰ دلار در نظر بگیریم، بیش از ۱۱۵ میلیارد دلار درآمد برای کشور ایجاد می‌کند و ۲۴هزار نفر را مشغول به کار می‌کند. 

ایران تنها کشوری است که ظرفیت افزایش عرضه به بازار جهانی نفت را دارد. موقعیت میدان آزادگان هم مرز با عراق، قابل توجه است، زیرا تعیین منشأ نفت خام استخراج شده از این میدان، برای آمریکا غیرممکن است.

راهبرد اصلی ایران برای تحت فشار قرار دادن ایالات متحده، معرفی خود به عنوان یک مخزن عظیم نفت و گاز است که برای کاهش قیمت جهانی و کاهش مشکلات اقتصادی ناشی از آن غیر قابل چشم پوشی است. زمینه‌های توسعه‌ای به همکاری مشترک با عراق گره خورده است و به ایران اجازه می‌دهد تا با مبهم کردن منشا و مسیرهای ترانزیتی، تحریم‌ها را بیش از 40 سال دور بزند.

ایران در حال حاضر مزیت قابل ملاحظه‌ای در بین کشورهای نفتی دارد: با داشتن 157 میلیارد بشکه ذخایر اثبات شده نفت خام، نزدیک به 10 درصد از کل ذخایر جهان و 13 درصد از ذخایر نفت خام اوپک، یک قدرت بزرگ نفتی است. هر قدر که ذخایر نفت ایران بزرگ است، ذخایر گاز آن حتی بیشتر است. ذخایر گاز طبیعی اثبات شده ایران 1193 تریلیون فوت مکعب (Tcf) تخمین زده شده که پس از روسیه در رتبه دوم قرار دارد، 17 درصد کل گاز جهان و بیش از یک سوم کل گاز اوپک. به علاوه، نرخ موفقیت اکتشاف گاز ایران 75-80 درصد است که نسبت به میانگین نرخ 30-35 درصد جهانی، نرخ موفقیت بالایی است. 

از میان این ذخیره عظیم هیدروکربنی، آزادگان یکی از مهم‌ترین مخازن در منطقه غرب کارون است. یاران و یاوران از دیگر میادین بارارزش هستند. نه تنها هزینه برداشت نفت خام از میادین غرب کارون با هزینه برداشت از بهترین میادین عربستان (1تا 2 دلار در هر بشکه) برابری می‌کند بلکه برای هر یک درصدی که میزان برداشت از میادین غرب کارون بیشتر شود، ذخایر قابل استحصال 670 میلیون بشکه افزایش می‌یابد.

تهران تلاش می‌کند تا میدان نفتی مشترک خود با عراق را توسعه دهد. عراق تحریم نشده و تشخیص نفت عراق از نفت ایران در میادین مشترک تقریبا غیرممکن است. نفت در سمت عراق از همان ذخایری برداشت می‌شود که نفت در سمت ایران برداشت می‌شود. حتی اگر آمریکایی‌ها یا افراد مورد اعتماد آنها اشخاصی را در هر دکل منصوب کنند آنها نمی‌توانند تشخیص دهند که نفتی که خارج می‌شود از سمت عراق است یا ایران. 

برای ایران کاری ندارد که این نفت را به همان جایی بفرستد که نفت عراق می‌رود. بخش عمده‌ای از این کار را می‌توان از گذر زیرساخت‌های موجود نفت خام عراق از جمله کانتینرهای غول پیکر که در مراکز جنوبی صادرات بصره بارگیری می‌کنند انجام داد. همچنین می‌توان مستقیما از بندر جیهان ترکیه و خطوط لوله‌ای که از منطقه خودمختار کردستان می‌گذرد به جنوب اروپا رسید. برنامه‌هایی برای توسعه خطوط لوله بیشتری که از عراق به اردن و سوریه می‌رسد نیز وجود دارد.

برای محموله‌های آسیایی، کشتی‌ها می‌توانند به سادگی سوئیچ سیستم شناسایی خودکار که امکان ردیابی و شناسایی کشتی‌ها را فراهم می‌کند، خاموش کنند. کشتی‌ها همچنین می‌توانند به آب‌های حوزه قضایی مالزی (و تا حدی کمتر‌اندونزی) حرکت کنند و سپس صادرات نفت را به چین ارسال کنند. با نفتکش‌هایی که در نهایت به مقصد آن کشور می‌روند و در دریا یا خارج از بندر، نفت ایران را به نفت‌کش‌هایی با پرچم‌ دیگر کشورها انتقال می‌دهند.