دردها و نیازهای ما را خوب بشناسید

فاش نیوز- به عنوان یک آزاده و جانباز هفتاد درصد و فرزند شهید. خدمت عزیزان شاهد و ایثارگر مجلس شورای اسلامی عرض ادب دارم، چند سوال:

1 _ چقدر آشنا به ظرفیت علمی، فنی، فرهنگی جامعه هدف و... هستید؟

2 _ با مشکلات جامعه شاهد و ایثارگر، قطعا آشنا هستید:

الف) فرزند شهید بعد از رسیدن به سن قانونی رها می شود، نتوانسته ادامه تحصیل بدهد، مشکلات داشته، آیا جامعه نباید حداقل در بُعد اشتغال و ازدواج به او کمک کند؟ (همه ما دغدغه فرزندان خود را داریم، با چه آرزوهایی آنان را به خانه بخت می فرستیم، تازه، از نظر مادی هم نمی ذاریم قند تو دلشون آب بشه، پشتیبانی شون می کنیم، حتی بعد از اینکه استخدام هم شدند، باز هم دست از پشتیبانی شون بر نمی داریم ) حال فرزند شهید؟؟؟

ب ) در خیلی از ادارات، واقعا به شاغلین شاهد و ایثارگر به عناوین مختلف اهانت می شود.
با پتک سهمیه ها، استخدام و دانشگاه، بر سرشان می کوبند. آیا شایسته نیست مسئول بالادستی با قدرت از آنان حمایت کند؟

ج ) آزادگان و جانبازان را معمولا با جمله *شما زحمت خود را کشیده اید، پس لازم است که بروید و در خانه راحت زندگی کنید*  عملا از صحنه های خدمتی دور کردید. حالا هم تعداد اندکی هم اگر شاغل هستند، اصلا ظرفیت مدیریتی شان (کل جامعه هدف) توجه نمی گردد. چرا؟ چون از همان سال های بعد از دفاع مقدس، ایثارگر و ایثارگرزاده (فرزندان شهدا و ایثارگران) زدایی را آغاز کردند، چون می دانستند فرهنگ ایثار و شهادت سدی هست در برابر زیاده خواهی ها، اشرافی گری ها و....،
فرهنگ ایثار و شهادت مساوی است با خدمت صادقانه. مساوی است با توسعه، پیشرفت، هم از نظر اخلاقی و هم کاری در هر زمینه.
ح ) بیشتر جامعه هدف در استان های دور از مرکز با مشکل درمانی مواجه هستند. ( حقیر خودم برای تنظیم شارژ یک پمپ درد، باید مرتب در رفت و آمد به تهران باشم، چرا؟ چون دستگاه تنظیم انحصاری و فقط در تهران می باشد، البته واقعا خسته شده ام) البته لازم می دانم از زحمات و تلاش های خالصانه عزیزانمون در بهداشت و درمان، جناب آقای دکتر عباسپور و همکاران محترم شون نهایت تشکر و قدردانی رو داشته باشم.

خ ) در بحث استخدامی و اشتغال فرزندان شهدا و ایثارگران مشکلات فراوانی است.

 واقعا دیدیم که فرزند شهید معزز در استان کهگیلویه و بویراحمد چه کرد. از این موارد از جمله احساس سرخوردگی و پوجی، خیلی داریم. فرزندان جانبازان که هر روز و شب شاهد مشکلات درمانی و عصبی پدر هستند، گاها واقعا نتوانستند ادامه تحصیل بدهند و یا اگر تحصیل هم کرده اند به جهت عدم اشتغال افسردگی گرفته اند.

 فرزند جانبازی را می شناسم که در دوران تحصیل با تلاش درس می خواند، می گفت می خواهم به جایی برسم که پدرم رو خوشحال کنم. چرا که پدرم با تمام مشکلات درمانی که دارد و حتی خودم نوکری اش رو می کنم، در آغوشم می گیرم و او را از روی تخت بر روی ویلچر می گذارم، باهاش شوخی می کنم، هنگامی که حمامش می کنم، ( البته دروغ چرا؟ داغون می شم، بغض می کنم وقتی همیشه باید بدن پر از عمل جراحی بابا رو ببینم و اشک نریزم و به زور فقط برای بابا بخونم و بهش روحیه بدَم، خدایا کیه به من روحیه بده؟ و اینا رو بابا می دونه، گاهی هم با هم دست به گردن هم اشک می ریزیم. اما فقط نگران اشتغال من است، حالا هم می بینید، نمی توانم ناراحتی پدر را ببینم، خدا خودش بهمون کمک کنه.

  لازم به ذکر است حداقل بنیاد شهید را بگذارید توسط خود جامعه هدف مدیریت شود. منتظر اشتغال فرزندان شاهد و ایثارگر در این نهاد انقلابی است، کافی است یک بررسی و تفحصی در ساختار نیروی انسانی بنیاد داشته باشید. واقعا بعضا خانوادگی اداره می شود. از هر 10 کارمند اگر یکی دو نفر از فرزندان شهدا و ایثارگران باشند، مدیران هم همینطور ضمن آنکه خود از این قبیله عشق باشند. گاها فقط در اندیشه استخدام بستگان و فرزندان متنفذین بوده اند تا اشتغال فرزندان شاهد و ایثارگر، واقعا مثل *به دریا رفته می داند مصیبت طوفان را*  در این بُعد صدق نمی کند؟

 جناب آقای دکتر قاضی زاده هاشمی خود از همین جامعه ایثارگری هستند. درد اینان را می دانند، پس شایسته است در انتخاب مدیران و استخدام فرزندان، از همین ظرفیت استفاده نمایند.

د ) در بحث مسکن، الحمدالله اقداماتی در شُرُف انجام است که امیدواریم در رابطه با فرزندان شهدا و ایثارگران تسریع و توجه صورت گیرد.

ذ ) جانبازان هفتاد درصد را شهدای زنده لقب داده اند و بعد از فوت هم شهید محسوب می شوند، آیا نمی توان همان خدمات فرزندان شهدا که در قانون همسطح جانبازان 50 درصد هستند، به فرزندان جانبازان هفتاد درصد تعمیم دهند؟ (که حداقل خود جانباز در حیات خود شاهد این خدمات باشد)

ف ) متاسفانه آزادگان و جانبازان داشتیم که با یک تلنگری از میان ما رفتند. حال خود ما که می دانیم همه آنان اثرات شیمیایی داشته اند، اصلا در پرونده کمیسیون پزشکی نیز این امر لحاظ شده است، تمام بدنشان پر بود از آثار ترکش و تیر و شکنجه های رژیم بعثی، آیا نمی توان آنان را جزء شهدا محسوب کرد؟ ( هر چند به زعم ما آنان شهید هستند )

ع ) متاسفانه استان های کم برخوردار و دوردست، از امکانات فرهنگی ورزشی بی نصیب هستند و معمولا این خدمات در استان های برخوردار تجمیع شده است که لازم است بدان توجه گردد.

غ ) تکلیف خیلی از اموال و املاک و مستغلات کشاورزی و اقتصادی و... بنیاد شهید را روشن کنید، کما اینکه فکر کنم، هنوز 50 درصد اموال بنیاد مستضعفان که در قانون بدان اشاره شده است.  کامل در اختیار بنیاد شهید قرار نگرفته.
( هر چند از همان مقداری رو هم که بنیاد دارد، نتیجه محسوسی را در زندگی جامعه هدف مشاهده نمی کنیم )

ک  ) حدودا 31 سال از دفاع مقدس می گذرد! و همه ما می دانیم که بند ششم و هفتم قطعنامه 598 که مربوط به اخذ غرامت هست، هنوز کان لم یکن باقی مانده، چرا؟ واقعا اراده ای نیست؟
علت تاخیر چیست؟  

گ ) گویا قرار بر این شده که کارت شناسایی برای جانبازان کمتر از 25 درصد نیز صادر شود و یا به رزمندگان بالاتر از 6 ماه حضور در جبهه پنج درصد جانبازی تعلق گیرد، اما هنوز این دو مورد اجرایی نشده، حتی بعضا در سیستم بنیاد هم جانبازی این عزیزان ثبت نگردیده، که انتظار داریم به این مهم نیز توجه گردد.

نیز ! طرح ارتقای سازمانی رزمندگان به کجا رسید، همچنین در بحث بازنشستگی 22 سال خدمت فرزندان شهدا، گویا برخی از سازمان ها این قانون را اجرا نمی کنند و می گویند اعتبار آن هنوز لحاظ نشده، مشخصا مثل آموزش و پرورش!

در پایان
از همه نمایندگان مجلس، بالاخص فراکسیون شاهد و ایثارگر استمداد داریم که پیگیر حقوق حقه جامعه هدف باشید. چرا که واقعا مظلوم واقع شده اند.
موفق و پایدار باشید ان شاءالله
 

برادر کوچک شما
آزاده و جانباز هفتاد درصد علیرضا ضابطی فرزند شهید محمدعلی ضابطی از سیستان و بلوچستان