علت نامگذاری عملیات محرم در دفاع مقدس

عملیات محرم از سلسله عملیات‌های کربلا بود و این طرح کربلای ۵ نام داشت. این عملیات در منطقه موسیان و در جنوب دهلران تا فکه روز ۱۰ آبان ۱۳۶۱ برابر با ۱۴ محرم‌الحرام و در ساعت ۲۲ و هشت دقیقه با رمز «لا حول و لا قوه الا بالله، یا زینب کبری (س)» آغاز شد.

هدف عملیات محرم آزادسازی سرزمین‌های اشغالی ایران در اطراف ارتفاعات و کوه‌های مرزی حمرین (جبال حمرین) در جنوب دهلران و در منطقه‌ای میان فکه تا شهر دهلران بود.

عملیات محرم از عملیات‌های برون‌مرزی ایران بود، زیرا علاوه بر طرح آزادسازی اراضی اشغالی ایران در ناحیه مرزی فکه، پیشروی در خاک دشمن نیز برنامه‌ریزی شده بود. منطقه عملیاتی محرم در غرب عین‌خوش، از شرق به رودخانه دویرَج و از غرب به ارتفاعات مرزی حمرین (جبال حمرین) محدود بود. درواقع این عملیات ادامه عملیات فتح‌المبین بود و در صورت پیروزی می‌توانست اهداف آن را تکمیل کند.

در عملیات محرم به صورت فوری و دست‌نویس از قرارگاه کربلا به لشکر ۳ صاحب‌الزمان (عج) ارسال شده است. بر اساس آن، دشمن در منطقه عملیاتی محرم با ازدست دادن مواضع خود قصد تثبیت دارد، ولی به‌علت کمبود مهمات، تانک و نیروی پیاده و بیم از حمله مجدد نیرو‌های ایرانی اعلام ناتوانی می‌کند.

ایران از ۲۰ مهر ۱۳۶۱ کار جابجایی یگان‌ها را برای اجرای عملیات آغاز کرد. ۲۶ مهر برابر با اول ماه محرم بود و بر همین اساس، این عملیات را محرم نامیدند.