جمعه 24 بهمن 1399 , 14:03
انقلابم! چقدر بزرگتر و مظلومتر شده ای!
انقلابم! چقدر بزرگ!... وسیع و عالمگیر و اما چقدر مظلوم شدهای! ۴۲ سالت شده و از قدیم میگویند سن بالا حرمت دارد، قدر و ارزش دارد...
شهید گمنام - انقلابم سلام
چقدر بزرگ!... وسیع و عالمگیر و اما چقدر مظلوم شده ای!
42 سالت شده و از قدیم میگویند سن بالا حرمت دارد، قدر و ارزش دارد، تجربه علمیست که فقط از راه گذشت سالها قابل کسب است... اما برخی نادانان حرمت سن و سالتو را نگه نمیدارند!
به سختی رشد کردی و به بالندگی رسیدی! آنقدر که خیلیها که حسود نبودند، به قد و بالایت غبطه خوردند ... فراز و نشیبهای زندگی را بسیار سخت از سر گذراندی.
وقتی به دنیا آمدی، من هنوز به دنیا نیامده بودم... ما تقریبا با هم به دنیا آمدیم. تو چند سالی از من بزرگتری. ما با هم در مسیر زندگی رشد کردیم و جلو رفتیم و من به چشمم قد کشیدنت را دیدم. سختیهایت را... گاهی که حسودان و معاندان چشم نداشتند جلو رفتنت را در مسیر زندگی ببینند، به چشمم دیدم... گاهی برخی در داخل به تو پشت پا میزدند که زمین بخوری، گاهی زیر پایت را خالی کردند...
از بیرون هم که الی ماشاء الله حسودان و نادانان و کینه توزان ایستادند و هر چقدر توانستند برای خوبیهایت، حرف درآوردند تا از چشم بیندازند تو را... هرچقدر توانستند از هر طرف سنگت زدند و برایت نقشه کشیدند تا زمین بخوری و آنها به تو بخندند...
تک تک اینها را من دیدهام. از قدیم میگفتند چهل سالگی اوج بالندگی و بلوغ است. عقل کامل میشود و اوج رشد و درک زندگی و عشق است... پس چرا برخی بدبینان و بدخواهان در اوج رشد و بالندگی تو، تبریکت نمیگویند و اینگونه مظلوم و غریبت کردهاند؟! ... انگار تو سراپا اشکال بودهای یا برخی بی چشم و رو شدهاند یا قدرت تمیز حق از باطل را ندارند که تو را سراسر بدی و اشکال دیدهاند؟!.... یا مثل همیشه پای حسادت به خوبی درمیان است و آنها که برنمیتابند شیرینیها و موفقیتهایت را... مثل همیشهی زندگیِ سخیفشان، سنگ به دست ایستادهاند تا تو را بزنند و بلور دستاوردهایت را خرد کنند؟!
انقلاب مظلومم!
تو با عشق امام شروع شدی... هیچ کس نمی تواند ادعا کند امام آنهمه زجر، تلاش و صبر و تبعید و سختی را برای قدرت طلبی متحمل شد.... پس زادنت مبارک بود و با نیت مردم خواهانه و انسانه دوستانه و خدادوستانه.
با عاشقانه های مردم در دوران جنگ، شهدا و رزمندگان و مسئولین دلسوز برای حفظ مملکت بزرگ شدی... من از تو کوچکتر بودم ولی خانهی ما هم نزدیک خانهات بود و دیدم برای بزرگ شدن در کوچهها چطور میدویدی و چقدر زمین میخوردی و زخمی میشدی اما بلند شدی و به راهت ادامه دادی...
من هم با تو بزرگ میشدم. من کمکم عقلم رسید که تو چقدر از سن به دنیا آمدنت، بزرگتر و وسیعتر و عمیقتر هستی.... مثل پسربچهی شیرین و زیبا و باهوش و موفقی بودی که هرچه بزرگتر شدی، بیشتر به چشم آمدی و حسودها و بخیلان هم بیشتر با خشم دندان قروچه کردند که چرا آنچه تو کسب کرده ای، آنها ندارند!
کم کم جوان رعنایی شدی باهوش و با درایت... با دستاوردهای منحصربه فرد در هر انقلابی... وضع را دگرگون کردی... نه فقط در ایران بلکه آثارت به همه جا منتشر شد و همه از خوبی ها و قدرت و هوشت تقلید هم کردند... الگو شدی... بالاخره نگاه خدا با نیت های خوب تو بود و دعای امام زمان عج و مادران و پدران شهدا هم پشت سرت...
هرچند در طول عمر چهل و دو ساله ات گاهی هم برخی از درون لرزیدند و مثل یک نخ دررفته داخل یک کت برند باارزش به چشم آمدند! ... اما اساس ارزش و برند بودن تو که خدشه دار نمیشود!... کامل مطلق فقط خداست و تو هم تمام تلاشت را کردی که این نخهای دررفته کوچک، خیلی پیش نروند و آسیب به کل وجههات نزنند اما گاهی هم به چشم آمدند و... مایه تمسخر و سوءاستفادهی حسودهایی شدند که دنبال ضعف میگشتند و دنبال حرف و سخن و تمسخر و اذیت بودند! اما من که سرد و گرم روزگار تو را دیده ام می گویم که تو بخودی خود با وجودت، حضورت و تاثیرت آبرو داری و برگشت برخی مسئولین بیجنبه از آرمانهای تو، نشانهی تمامیت تو نیست!
رعنا شدی و پیش رفتی... سنگ بر سر راهت زیاد گذاشتند... از درون هم جاهلان بعضاً به تو زخم هایی زدند... گاهی رنجیدی، گاهی زخمی شدی و گاهی هم خون از صورتت جاری شد از آنچه از درون و بیرون بر سرت آمد... اما از پا نیفتادی!... قوی بودی و باانگیزه و عزمت برای رفتن راسخ بود.
از وقتی آمدی... خیلی کارها برای مردم کردی... پس چرا بعد از 42 سال نفس نفس زدن برای خدمت و حفظ میهن و مرام و مردم، اینگونه برخی شماتت می کنند و تمام خوبی هایت را آنگونه نادیده میگیرند که گویی هرگز نداشته ای!...
میدانم گاهی گوشهایت را می گیری که حرف هایی که دربارهات از ابتدا تا کنون میزنند را نشنوی و بیش از این دلت نشکند!... من هم دلم میگیرد!... چون با تو بزرگ شدم. تمام قدم های موثرت را دیدم. تمام خوش قلبی ها و آرزوهای خوبت را برای مردم... تمام سختی کشیدنها و تلاشهایت را برای به ثمر رسیدن این کشور و بالنده شدنش و رشد کردنش و عقب مانده نماندنش... و دلم میسوزد وقتی برخی به جهل! یا به قهر! تمام کارهای خوب و تاثیرگذار و منحصربه فرد تو را انکار میکنند.
حالا که چهل و دو ساله شده ای! با تمام سختیها و خوبیها و حتی گاهی ضعفهایی کوچک، من به احترام تو میایستم!... به احترام تویی که بزرگ تر شدهای و مظلومتر و غریبتر!
دلت از سرزنش ها نگیرد... تو همه کار برای مردمات کردی... این را آنهایی که قدرت تشخیص سره از ناسره را دارند، خوب میفهمند... به بقیه هم خرده نگیر. همان مردمی هستند که برایشان خون دل خوردی، عیبی ندارد. تو به دل نگیر. سختی ها اذیتشان کرده!...تو به بزرگی خودت ببخش و محکم تر از همیشه به مسیرت ادامه بده که برخی نمیدانند اگر تو نباشی، چه بلاها بر سر این مردم نازل خواهد شد.
عیبی ندارد... تو پدریات را بکن... پدر که برای گرفتن هدیه و شنیدن تشکر، پدری نمیکند... پدری میکند چون... پدر است!
انقلابم!
تولدت مبارک!
انصافا دلنوشته ای بود که حرف نوجوانان و کودکان انقلابی دهه شصتو هفتاد را نمایندگی کرده است.
باید به این اندیشه فاخر، ناب، انقلابی و جهادی شما آفرین گفت و آنرا قدردانست. چون این امثال شما هستید که باید انقلاب را به آیندگان بسپارید تا نهایتا به دست صاحب اصلی اش برسد.
خداقوت و نوشتار قلمتان همچنان در مسیر انقلاب و دفاع از ارزشها مستدام، انشاالله.
احسنتم شهید گمنام
احمدی نژاد می آید .
۸ سال اول .
حقوق رزمندگان را نداد .
جانبازان مثلاً ۵% را ایثارگرنمی دانست و حقوق نمی داد.
و.
اگر .
دوباره بیاید ؛
شاید بنیاد شهید را تعطیل کند .
و بچه های جبهه و جنگ .
و دفاع مقدس را .
تبعید کند .
و روزیشان را قطع کند .
و به معاونانش .
و به دوستانش .
نشان ایران بدهد .
که بسیار زیاد .
در زندان .
افتخار کنند .
بتازید .
و افتخار کنید .
که دلار های ایران .
و خاک ایران زمین .
و مدالیون افتخار .
و شناسنامه های مردگان .
در زندان مفید افتد .
بتازید و به خاک سیاه بنشانید .
رزمندگان جان بر کف را .
و شهدا شاهدند .
که چه بسیار ظلم کردید .
و نابود کردید .
که جبران نمی شود .
و از دست دادید .
خدمت به خلق را .
و نابود کردید .
رزمندگان را .
جانبازان را .
و دروغ را .
جای .
فرهنگ گذاشتید .
و نابود کردید .
شرف و مردانگی را .
و نابود کردید ایثار و شهادت را .
و ترویج کردید .
فساد را .
و بدبختی بچه های جنگ را .
و چه ظالمید .
که خدا نیافریند .
و مادر نزاید .
نزاید .
...
حقوق
مطلب شما را خواندم و از ادبیات زیبای شما در نگارش و توصیف دست آوردهای انقلاب چهل و دوساله من و شما لذت بردم ، از مظلومیت بی حد و حصر این انقلاب یاد کردی و تیتر زدین ، با شما کاملا" موافق هستم و همزاد پنداری می کنم ، از چندین نام بهره بردین مانند : حسودان ، بخیلان ، نادانان ، کینه توزان و مسئولان بی جنبه که آشکارا تیشه به ریشه و تنه این انقلاب و نظام می زنند ، جدای از دشمنان غیر مسلمان خارجی ، هموطن مسلمان ما چرا عداوت و بدگوئی می کند؟ چرا که بحث خارجی ها جداست و ما نمی توانیم همه را به یک چوب برانیم ، بخصوص هموطن خودمان را.
شهید گمنام ، آنقدر شنیده ایم که گوشمان پر شده ، ما نمیگوئیم انقلاب برای ما چه کرده ، ما میگوئیم ما برای انقلاب چه کرده ایم ، بخدا سخت بود ولی با هر شرایطی جنگیدیم و رو سفید درآمدیم ، ولی وقتی هر روز صدای ناله مردم محتاج را می شنویم پاسخی نداریم ، چون از آن طرف آقا زاده ها و پدرانشان از سفره رانت انقلاب و جنگ تحمیلی ، به ثروت هائی این چنینی دست پیدا کردند و این تبعیض و فاصله طبقاتی فاحش ، ما را از جواب دادن عملا" ناتوان می کند،
به کی بگوئیم ، ای ملت به شما عزت و شرف دادند ، برو ببین عکسهائی که از قبل از انقلاب مانده که در برابر باشگاه های مستشاران خارجی نوشته (ورود سگ و ایرانی ممنوع) آیا این خفت را می پذیری؟ آیا تحمل داشتی کشورت و ناموست زیر دست بعثی ها و صدام دیوانه قرار بگیره؟ آیا پرتاب موشک تمام ایرانی با سوخت جامد را نمی بینی؟ آیا تولید واکسن ایرانی را نمی بینی؟آیا پیشرفتهای نانو تکنولولوژی و هزاران دست آورد ما را بعد از انقلاب نمی بینی؟آیا نمی بینی ملتهای آزادیخواه از آفریقا تا آسیا چشم و امیدشان ، کشور ماست؟ و هزاران سئوالی که ما داریم ...
شهید گمنام ، می دونی تلخی ماجرا کجاست؟ اون بدخواهان و طلبکارها هزاران تریبون خارجی و داخلی دارند ، اما ما فقط یک سایت بنام "فاش نیوز" داریم. آره تلخه ، تلخ تر از زهر و اپیون ، ما هم استدلال خودمان را داریم ... والسلام
و خدا قوت
و
احترام تمام قد به دلنوشته ناب و دلنشین و اثر گذر در سیر مسیر عمر با برکت انقلاب .
خیلی زیبا و با ادبیات غنی که نشئات گرفته از بلوغ فکری و فرهنگی و اعتقادی انقلابی تان هست .
دستمریزاد و تبریک می گویم
و مایه فخر و مباهات هستین .
عزتمندی و سربلندی شما را آرزو مندم