جمله رمزی شهید مدافع حرم برای ابراز محبت به همسرش در جمع رفقا

باسلام بنده درسال۱۳۶۲ مثل خیلی از رزمندگان دفاع مقدس مدرسه وتمام آرزوهایم گذشتم وبه ندای رهبرکبیرحضرت امام لبیک گفتم وبه جبهه رفتم درصورتی که آن زمان شاگرد اوّل مدرسه بودم وخوانواده ام هم وضع مالی نداشتیم واسم من را نوشته بودند که رایگان راهنمایی ودبیرستان وحتی دانشگاه بروم ولی من به عشق امام وانقلاب وکشور وناموسم از همه بگذرم وبه جبهه بروم ودر سه نوبت جبهه رفتم چون هرچند وقت می آمدم وچندماه کارگری می رفتم ودوباره جبهه می رفتم خلاصه به چه بدبختی زندگی می کردیم ولی به عشق کشور وانقلاب واز نام شاه هم خیلی بدم می آمد خوشحال بودم که کشور امام زمان عج زندگی کنم ودر عملیات خیبر من را هم موج انفجار گرفت وهم شیمیایی شدم وترکش گرفتم وبعد از جنگ بیشتر بچه ها رفتن ودرصد جانبازی گرفتن ومن کمی وضعم بهترشده بود گفتم از من بدتر زیاد هستند آنها که ندارند حقوق بگیرند ومن رفته رفته مریضیم زیادشد بیکارشدم ودرمنزل هم زن وبچه هام ازدست من عاصی شدند حالم خراب میشد اعصاب خانواده ام را خراب میکردم خلاصه وضع مالیم خیلی خراب شد تا سال۱۳۹۸ به بنیادشهید رفتم نامه گرفتم برای جانبازی اهواز بیمارستان شهید بقایی رفتم گفت شماره همراه بده ماسه ماه دیگه خبرمیدهیم ولی یک بنده خدا پیدا شد گفت بیا برویم پرونده تو پیدا میکنیم دو روز چند جارفتیم آخرش یک جا پلاک منو پیدا کرد وگفت همان زمان موشک خورده تمام پرونده های آنجا کلّاً سوخته ذغال شده وآمدم مشهد هیچ کاری نتونستم انجام بدهم خلاصه چندماهیه یک معیشت میدهند ومن ۶۱ ساله شدم وخانمم هم صد رقم مریضی گرفته حالا شما بفرمایید من با این معیشت چکارکنم هیچکس هم کمکم نمی کنه آخه مگر ما گناه کردیم از تمام آرزوهایمان گذشتیم رفتیم جبهه واگر نمی رفتیم تحصیل میکردم شاید حالا منم مثل همکلاسی هایم یک پزشک یامهندس ویا بهتر میشدیم حالا یک نفر پیدا بشود برای رضای خدا کمک کنه چون واقعاً آبرویم درخطره