اینهمه مدیر بنیادی آمد و رفت و هیچ!

پیر مسیحا دمی پیش از این که جام زهر را سر بکشد در جام جهان نما نگریست و بگریست، چون تمام این اوضاع و احوال، تزویر و ریا، ظلم و ستم بود که بر اصحاب جنگ روا می شد و فرمود:

"من دست یکایک شما پیشگامان رهایى را مى‏بوسم و مى‏دانم که اگر مسئولین نظام اسلامى از شما غافل شوند، به آتش دوزخ الهی خواهند سوخت"

سپس در مقابل کار شکنی و عدم انجام وظیفه مسئولین ذیربط راجع به امور خانواده معظم شهدا و ایثارگران با لحن تندی فرمودند:

مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای حفظه الله تعالی نیز مورخ  15/6/1368 در ادامه سفارشات امام خمینی ره و تایید و تاکید بر رسیدگی کامل مادی و معنوی و صرف تمام اموال و دارایی های بنیاد مستضعفان برای رفاه اصحاب جنگ، خطاب به رئیس وقت بنیاد مستضعفان فرمودند:

«جناب آقای محسن رفیق دوست دامت تاییداته،

... مطلب عمده آن است که کلیه امکانات و دارایی‌های موجود در این بنیاد را با کوشش و تلاش پیگیر و با دقت وافی مورد بهره‌ برداری قرار داده، از عواید آن در درجه اول برای تأمین نیاز جانبازان عزیز - که شهدای زنده انقلاب و یادگارهای ارزنده ده سال مقاومت ملت ایران می‌باشند استفاده نمایید...»

مقام معظم رهبری مجدداً مورخ  15/6/1371 طی حکم دیگری  تاکید کردند: «تأکید مى‌کنم که تأمین نیاز و رفاه جانبازان از جهت مادى و معنوى در نظر این‌جانب از همه چیز مهمتر است و اگر وقتى اتفاق بیفتد که درآمدهای بنیاد براى انجام برنامه‌هاى خدماتى آن عزیزان کافى نباشد حتى لازم است از سرمایه‌ى موجود صرف این عزیزان گردد.»

پس از پایان جنگ و برقراری آرامش و امنیت در میهن اسلامی، گروهی از تبار «فَکَّرَ وَ قَدَّرَ» که به برکت جاری شدن خون سرخ شهدا، صبر و استقامت اسرا، و جانبازی جانبازان بی دفاع، بر کرسی های قانون گذاری و فرمانروایی،لمیده بودند بیاندیشیدند و نقشه ای بکشیدند.

إِنَّهُ فَکَّرَ وَقَدَّرَ،  فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ، ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ، ثُمَّ نَظَرَ،نظری دادند و گفتند: بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم، فلک را سقف بشکافیم و،طرحی نو دراندازیم،

با یک طرح شیطانی، بخش اقتصادی بنیاد را تحت عنوان بنیاد مستضعفان از بنیاد مستضعفان جدا کردند و چند ساختمان کهنه با تابلویی ژولیده چون درویشی خمیده و کشکول به دست را تحت عنوان سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران تحویل عده ای کاخ نشین دادند تا به احوال بدحال بازماندگان اصحاب جنگ رسیدگی کنند.

یک نمونه از شاهکارهای این به اصطلاح سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران همین طرح تبیلغاتی واگذاری خودرو به گروه های هدف در سال 1402بود، این همه تبلیغ کردند تا به پایان سال رسیدیم. چه نیازی به این همه تبلیغ بود؟ وقتی هنوز توفیق خدمتی به ولی نعمت های خود را پیدا نکرده اید، چرا آن را رسانه ای و تبلیغ می کنید؟

یک مرغ، ابتدا تخم می گذارد سپس به آن نگاه می کند تا مطمئن شود که صحیح و سالم و تمام است و سپس شروع به قد قد کردن می کند. آری بگذار بگذریم ای برادر که کلام بیش از این به درازا نکشد. چون اگر کلام قَلَّ و دَلَّ نباشد، لَم یُمَلَّ نیز نخواهد بود.

قانون اولیه یعنی ماده 45 قانون جامع خدمات‌ رسانی به ایثارگران ایراد خاصی ندارد و به بند «و» تبصره ۷ ماده واحده قانون بودجه کل کشور، راجع به واگذاری خودرو در سال 1402 نیز نمی توان ایراد خاصی وارد کرد.

چرا که این دو، قانون هستند و قانون نیز به کلیات موضوع می پردازد و جزئیات را به آیین نامه اجرایی واگذار می کند. اما آنچه موجب بروز اشکال و نارضایتی گروه های هدف قرار گرفته است، تصویب کنندگان آیین نامه هستند هر چند که تصویب کنندگان آیین نامه نیز دو گروه هستند:

گروه اول: رئیس سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران و معاونین

به نظر می رسد عامل تمام مشکلات ریشه ای، همین گروه اول هستند چرا که:

1-پیشنهاد مواد لازم  و تبصره و بندهای اصلی اولیه تصویب نامه قوانین فوق الذکر به آنها واگذار شده است.

2-سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران وکیل، نماینده، متصدی، متخصص و تنها مسئول اصلی اجرای امور در خصوص خانواده معظم شهدا  وامور ایثارگران می باشد،

3-با توجه به دو بند فوق الذکر متاسفانه این سازمان و این وکیل کذایی، دانسته و یا ندانسته نه تنها به وظیفه ذاتی خود عمل نکرده است بلکه در برخی از موارد بر علیه ولی نعمت های خود عمل کرده است مانند،

پیشنهاد ماده 20 که بر عدم حق فروش خودروی دریافتی توسط جانباز به مدت 5 سال تاکید دارد.

گروه دوم: هیئت وزیران.

 گیریم که  گروه اول طبق معمول همیشگی به درستی به وظیفه خود عمل نکرده و مصلحت گروهای هدف را رعایت نکرده و تحت تاثیرات باندهای نفوذی تجارتی و زراندوزی پیشنهادات ناشایستی جهت تصویب آیین نامه قانون ارائه نمودند، اما آیا هیئت وزیران دولت محرومان باید چشم بسته آن را تصویب کند؟!

آیا این آقایان پیشنهاد دهنده طرح و تصویب کننده آئین نامه قانون واردات خودرو برای جانبازان، پیش از طرح پیشنهاد و تصویب آئین نامه، قوانین مربوط به واگذاری خودرو به جانبازان را مطالعه نکردند تا بفهمند که مبلغ پرداختی از سوی جانباز باید به صورت اقساط و متناسب با مستمری او باشد؟

آیا یک حقوق دان در بین آنها حضور نداشت تا این موضوع را به آنها یاد آوری نماید؟ آیا این آقایان از خود نپرسیده اند که یک جانباز سالخورده از کار افتاده مستمری بگیر، عائله مند، داماد و نوه دار، چگونه و از کجا باید 3 میلیارد  تومان پول تهیه کند و آن را صرف  تهیه خودرو کند.

پس سایر نیازهای خود و خانواده را چگونه و از چه طریقی باید فراهم کند؟ زخم های کهنه ناشی از جنگ و زخم زبان های متاثر از تبلیغات دروغین راجع به اعطای مال و ثروت و امکانات مانند واگذاری خودروی لوکس خارجی، استخدام در وزارت خانه ها و تبدیل وضعیت را چگونه و از چه راهی باید مداوا نماید؟

آیا جانبازان حقوق وزارتی و ریاستی دریافت می کنند و دارای شرکت های واردات و صادرات و ارتباطات رانتی هستند؟ اگر به قوانین جاری در خصوص خانواده معظم شهدا و ایثارگران با دقت بنگریم، جانباز یعنی کسی که برای دفاع از بقاء و هستی میهن خود، وقت گذاشته و بخش عمده ای از توان روحی و جسمی خود را از دست داده است،

در حال حاضر نیز از لحاظ جسمی توان کار را ندارد و جهت تردد برای تهیه نیازهای اولیه خود دارای مشکل است، بطور خلاصه این که اگر فداکاری او نبود کشور هم نبود، اگر کشور نبود هیچ پست و مقامی نیز برای مسئولین نبود. 

آیا نباید برای چنین فردی در موعد مقرر یک دستگاه خوروی استاندارد و مناسب وضعیت جسمی بطور رایگان و با احترام در اختیار او قرار بگیرد؟ خیلی زیاد است؟ اما اگر او نبود هیچی نبود!.

1) شهید والامقام حمید باکری در سال‌های آغازین جنگ امروز را برای شما پیش بینی کرده و هشدار داده است که «...زمانی فرا می‌رسد که جنگ تمام می‌شود و رزمندگان امروز سه دسته می‌شوند: یک: دسته‌ای که به مخالفت با گذشته خود برمی‌خیزند و از گذشته خود پشیمان می‌شوند. دو: دسته‌ای که راه بی‌تفاوت را بر می‌گزینند و در زندگی مادی غرق می‌شوند. سوم: دسته‌ای که به گذشته خود وفادار می‌مانند و احساس مسئولیت می‌کنند که از شدت مصایب و غصه‌ها دق خواهند کرد...»

لذا عزیزان،امروزه شما باید خود موقعیت خود را بخوانید و بدانید که در کدام دسته قرار گرفته اید مباد در این واپسین روزهای امتحان الهی، در پایان راه و نزدیک مقصد،از راه خارج شوید، «أَحَسِبَ النَّاسُ أَن یُتْرَ‌کُوا أَن یَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا یُفْتَنُونَ »

2) از طرف دیگر بدانید که به یقین شماها  از مصادیق بارز،

«مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا»،

بنابراین مراقب باشید که این ارزش بسیار والا و موهبت الهی« وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا » را به هیچ چیز دیگری تبدیل نکنید چرا که «مَا عِندَکُمۡ یَنفَدُ وَمَا عِندَ ٱللَّهِ بَاقٖۗ»

توصیه دوم به مسئولان و مدیران رسیدگی کننده به امور خانواه معظم شهدا و ایثارگران گران قدر: بدانید و آگاه باشید که این سخن امام خمینی حق است:

«من دست یکایک شما پیشگامان رهایى را مى‏بوسم و مى‏دانم که اگر مسئولین نظام اسلامى از شما غافل شوند،به آتش دوزخ الهی خواهند سوخت»

لازم است که این کوتاه سخن در قسمت بالای سربرگ ها و مکاتبات اداری آن سازمان محترم قرار گیرد، "بدانید و آگا باشید که بیشترین طول عمر را حضرت نوح نبی داشت اما تمام شد،بیشترین ثروت ها، کاخ ها، و سکه ها، را قارون داشت اما به جهت عدم انجام وظیفه،زمین، او تمام دارائیش را بلعید، بزرگ ترین پست و مقام، میز و صندلی، و فرمانروایی را،حضرت سلیمان نبی داشت اما به پایان رسید چون سنت باری تعالی بر این قرار گرفته  است که «کلُّ مَنْ عَلیها فَان وَ یبقَی وَجْهُ رَبَّک ذوالجلالِ والاکرامِ»

پس بیائید و با خلوص نیت سخن ذیل را زمزمه کرده و درست انجام وظیفه نمایید تا رستگار گردید و الا فردا دیر است،

«...وَأَنَّ الْمَوْتَ حَقٌّ، وَأَنَّ ناکِراً وَنَکِیراً حَقٌّ، وَأَشْهَدُ أَنَّ النَّشْرَ حَقٌّ، وَالْبَعْثَ حَقٌّ، وَأَنَّ الصِّراطَ حَقٌّ، وَالْمِرْصادَ حَقٌّ، وَالْمِیزانَ حَقٌّ، وَالْحَشْرَ حَقٌّ، وَالْحِسابَ حَقٌّ، وَالْجَنَّةَ وَالنَّارَ حَقٌّ، وَالْوَعْدَ وَالْوَعِیدَ بِهِما حَقٌّ... »

توصیه سوم به قانون گذاران:

سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران را منحل کنید،

الف) اکثر والدین شهدا بیش از این داغ عزیزان خود را تاب نیاوردند و به شهید خود ملحق گردیدند.

تیر و ترکش های کینه دشمن که در پیکر جانبازان لانه کرده بود، آنها را به تدریج در اثر عدم مداوی صحیح و به موقع، عدم پرداخت هزینه دارو  و درمان مناسب، عدم شنوایی گوش مسئولان بی درد خاموش و این عزیزان کم کم به شهدای همرزم خود ملحق شدند.

از اسیران دیروز و آزادگان امروز چه بگویم؟

 «مسلمانان سه درد آمو به یکبار/غریبی و اسیری و غم یار/غریبی و اسیری سهل وا بو/غم یار مشکله تا چون شود کار.

بیش از نیمی از این گروه نیز دق کردند و رهسپار دیار آزادمردان گردیدند...،

ای وای بر اسیری، کز یاد رفته باشد/در دام مانده باشد، صیاد رفته باشد.

ب) برخی از قوانین مصوب تنگ نظران، اکثر ایثارگران باقی مانده را نیز به بهانه این که در سازمان و یا نهادی دولتی استخدام هستند، از شمول خدمات منت بار سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران خارج و تمام امور مالی، خدماتی و درمانی آنها را به نهاد استخدام کننده واگذار کرده است. لذا در عمل ایثارگران چندانی باقی نمانده است تا دلیلی برای بقاء این سازمان کذایی تبلیغاتی باشد.

ج) تاکنون برای مسند ریاست بنیاد شهید، مکررا، شیخ و دکتر و مهندس، حاجی و سردار منصوب شده است. اما هیچ کدام نتوانسته اند آن را اصلاح و به وظیفه ذاتی خود هدایت کنند. لذا این سازمان فقیر ایثارگران و غنی مدیران را منحل و اندک باقی مانده ایثارگران را به امور ایثارگان نهاد اولیه خود مانند ارتش،سپاه،نیروی انتظامی، و جهاد واگذار کنید.

 همچنین آن دسته از ایثارگران که جزو هیچ کدام از این چهار دسته نیستند را به اداره بهزیستی واگذار کرده تا بدین صورت هم از اسراف بیت المال در آن سازمان جلوگیری و هم بر امور ایثارگران کنترل و نظارت بیشتری اعمال شود. 

غلامرضا مرادی(وکیل دادگستری)